Hoffmann zaczynał w górach z kamerą 16 mm. Dorastając w regionie Schwarzwaldu w Niemczech, zaczął jeździć na nartach w młodym wieku i szybko stało się to ważną częścią jego życia. Gdy wyjeżdżał w odległe pasma górskie, trudno było znaleźć kamerzystę, który miałby wystarczające umiejętności i chęci, by uczestniczyć w tych przygodach, więc sam zaczął obsługiwać kamery. Na początku lat dziewięćdziesiątych rozpoczął studia dziennikarskie w Monachium i otrzymał swoją pierwszą pracę w branży, pracując jako producent i dziennikarz w telewizji sportowej.

Po pięciu latach pracy w telewizji, z których dwa spędził w Formule 1, zaproponowano mu stanowisko asystenta reżysera i producenta wykonawczego w Willy Bogner Films. To była jego pierwsza szansa na pracę przy dużym filmie z dużym budżetem. W grę wchodziły kamery IMAX i ogromne plany zdjęciowe. Nakręcił kilka filmów dla przemysłu sportowego i reklam.

W 2000 roku założył własną firmę produkcyjną: F24 Film. Choć nadal produkował filmy reklamowe i korporacyjne, zaczął koncentrować się bardziej na pełnometrażowych filmach dokumentalnych, które wkraczały w bardziej osobiste portrety. W 2000 roku nakręcił swój pierwszy tego typu film o byłym szefie, Willy’m Bognerze, zatytułowany Portret filmowca.

W 2002 roku rozpoczął pracę nad filmem 20 Seconds of Joy, opowiadającym historię Kariny Hollekim. Od 2004 roku Jens otrzymał kilka nagród za pracę nad filmami reklamowymi i korporacyjnymi, w tym za oficjalne profile miast podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w 2006 roku. Jego film dokumentalny, Fatima’s Hand, otrzymał 16 międzynarodowych nagród, w tym dla najlepszego filmu dokumentalnego o sporcie na Banff Film Festival w 2006 roku. Ponownie zdobył tę nagrodę w 2007 roku za film 20 Seconds of Joy, a w 2008 roku za Journey to the Center. Jego film 9 to 5: Days in Porn, miał swoją światową premierę na Montreal World Film Festival w 2008 roku; był również pokazywany na Rio de Janeiro International Film Festival oraz Miami International Film Festival.

.