Wat is het verschil tussen een linkse en een liberale?

Het beantwoorden van deze vraag is van vitaal belang voor het begrijpen van de crisis waarmee Amerika en het Westen vandaag worden geconfronteerd. Maar weinigen lijken in staat om het te doen. Ik bied het volgende aan als een leidraad.

Hier is het eerste wat je moet weten: De twee hebben bijna niets gemeen.

Integendeel, het liberalisme heeft veel meer gemeen met het conservatisme dan met het linkse. Links heeft zich het woord “liberaal” zo effectief toegeëigend dat bijna iedereen -liberalen, linksen en conservatieven- denkt dat ze synoniem zijn.

Maar dat zijn ze niet. Laten we een paar belangrijke voorbeelden bekijken.

Ras: Dit is misschien wel het duidelijkste van de vele morele verschillen tussen liberalisme en links.

De essentie van het liberale standpunt over ras was dat de kleur van iemands huid onbelangrijk is. Voor liberalen van een generatie geleden geloofden alleen racisten dat ras intrinsiek belangrijk is. Maar voor links is het idee dat ras onbelangrijk is, zelf racistisch.

Dus beschouwt de Universiteit van Californië de uitspraak: “Er is maar één ras, het menselijk ras”, officieel als racistisch.

Om die reden zetten liberalen zich hartstochtelijk in voor rassenintegratie. Liberalen zouden ziek moeten worden van het bestaan van zwarte slaapzalen en aparte zwarte diploma-uitreikingen op universiteitscampussen.

Kapitalisme: Liberalen zijn altijd pro-kapitalisme geweest en hebben het erkend voor wat het is: het enige economische middel om grote aantallen mensen uit de armoede te halen.

Liberalen zagen de overheid vaak als in staat om een grotere rol te spelen bij het uit de armoede halen van mensen dan conservatieven, maar ze waren nooit tegen kapitalisme, en ze waren nooit voor socialisme. Oppositie tegen kapitalisme en voorstander van socialisme zijn linkse waarden.

Nationalisme: Liberalen geloofden heilig in de natiestaat, of hun natie nu de Verenigde Staten, Groot-Brittannië of Frankrijk was.

Links heeft zich altijd verzet tegen nationalisme omdat links geworteld is in solidariteit tussen klassen, niet in nationale solidariteit. Links heeft minachting voor nationalisme, en ziet daarin op zijn best intellectueel en moreel primitivisme, en op zijn slechtst de weg naar het fascisme.

Liberalen hebben altijd de Amerikaanse soevereiniteit en grenzen willen beschermen. Het idee van open grenzen zou een liberaal net zo afkeurenswaardig hebben gevonden als een conservatief.

Het is tekenend voor onze tijd dat de linkse schrijvers van Superman-strips Superman een paar jaar geleden lieten aankondigen: “Ik ben van plan om morgen voor de Verenigde Naties te spreken en hen te informeren dat ik afstand doe van mijn Amerikaans staatsburgerschap.”

Toen de schrijvers van Superman nog liberaal waren, was Superman niet alleen een Amerikaan, maar ook iemand die vocht voor “waarheid, gerechtigheid en de Amerikaanse weg.” Maar in zijn aankondiging, verklaarde hij dat motto is “niet genoeg meer.”

Zicht op Amerika: Liberalen vereerden Amerika.

Kijk naar Amerikaanse films uit de jaren dertig tot vijftig en je kijkt naar openlijk patriottische, Amerika-belijdende films – vrijwel allemaal geproduceerd, geregisseerd, en geacteerd door liberalen.

Liberalen begrijpen heel goed dat Amerika onvolmaakt is, maar ze zijn het eens met een liberaal icoon genaamd Abraham Lincoln dat Amerika “de laatste beste hoop van de aarde” is.

Voor links is Amerika in wezen een racistisch, seksistisch, gewelddadig, homofoob, xenofoob, en islamofoob land. Links over de hele wereld verafschuwt Amerika, en het is moeilijk voor te stellen waarom Amerikaans links op dit ene punt zou verschillen van collega-linksen over de hele wereld.

Links neemt er vaak aanstoot aan dat aan zijn liefde voor Amerika wordt getwijfeld. Maar die linkse beschrijvingen van Amerika zijn niet de enige reden om aan te nemen dat links meer minachting dan liefde voor Amerika heeft.

De visie van links op Amerika werd in 2008 samengevat in de uitspraak van toenmalig presidentskandidaat Barack Obama. “We zijn vijf dagen verwijderd van een fundamentele transformatie van de Verenigde Staten van Amerika,” zei hij.

Nu, als je een man zou ontmoeten die zei dat hij zijn vrouw fundamenteel wilde transformeren, of een vrouw die dat over haar man zei, zou je dan aannemen dat een van beiden van zijn of haar echtgenoot hield? Natuurlijk niet.

Vrije meningsuiting: Het verschil tussen links en liberalen ten aanzien van het vrije woord is even dramatisch als het verschil ten aanzien van ras.

Niemand was meer toegewijd dan Amerikaanse liberalen aan de beroemde uitspraak: “Ik keur af wat je zegt, maar ik zal je recht om het te zeggen tot de dood verdedigen.”

Liberalen zijn dat nog steeds. Maar links leidt de eerste landelijke onderdrukking van de vrijheid van meningsuiting in de Amerikaanse geschiedenis – van de universiteiten tot Google en bijna elke andere instelling en werkplek.

Zij beweren alleen tegen haatzaaien te zijn. Maar het beschermen van het recht van persoon A om te zeggen wat persoon B verwerpelijk vindt, is het hele punt van vrije meningsuiting.

Westerse beschaving: Liberalen hebben een grote liefde voor de westerse beschaving. Ze onderwezen die aan vrijwel elke universiteit en roemden de unieke morele, ethische, filosofische, artistieke, muzikale en literaire verworvenheden ervan.

Geen liberaal zou zich hebben aangesloten bij de linkse Rev. Jesse Jackson bij het scanderen op de Stanford Universiteit: “Hey, hey. Ho, ho. De westerse beschaving moet weg.”

De meest vereerde liberaal in de Amerikaanse geschiedenis is waarschijnlijk voormalig president Franklin Delano Roosevelt, die vaak de noodzaak aanhaalde om niet alleen de westerse beschaving, maar ook de christelijke beschaving te beschermen.

Toch hekelden linkse mensen unaniem president Donald Trump voor zijn toespraak in Warschau, Polen, waarin hij sprak over het beschermen van de westerse beschaving. Zij betoogden niet alleen dat de westerse beschaving niet superieur is aan enige andere beschaving, maar ook dat het niet meer is dan een eufemisme voor blanke suprematie.

Judaïsme en christendom: Liberalen kenden en waardeerden de joods-christelijke wortels van de Amerikaanse beschaving. Zij gingen zelf naar de kerk of de synagoge, of stelden het op zijn minst op prijs dat de meeste van hun landgenoten dat deden.

De minachting die links heeft – en altijd heeft gehad – voor religie (met uitzondering van de islam tegenwoordig) is niet iets waarmee een liberaal zich ooit zou hebben vereenzelvigd.

Als links niet wordt verslagen, zullen de Amerikaanse en de westerse beschaving niet overleven. Maar links zal niet worden verslagen totdat goede liberalen dit begrijpen en zich bij de strijd aansluiten.

Dear liberals: Conservatieven zijn niet jullie vijand. Links is dat wel.