De eerste dag dat ik in mijn nieuwe appartement trok, heb ik gehuild. Hard. Ik huil niet. Ik zou graag zeggen dat het catharsisch was. Nee, het was gewoon droevig. Om mezelf uit droefheid en apathie te halen, probeerde ik woede. Ik probeerde mijn eigen drilsergeant te worden, en schreeuwde letterlijk hardop tegen mezelf.

“Dit is nu jouw appartement! Leer er mee leven.”

Ik liep naar de nieuwe kamer van mijn dochter:

“Dit is de nieuwe kamer van je dochter. Leer er mee leven! Hier zul je haar opvoeden!”

Ik probeerde de toon van de sergeant aan te houden, maar mijn stem kraakte van verdriet en mijn lip trilde toen ik het zei, tranen druppelden eruit. Trillend. Imploderend. Dat was misschien wel het op één na droevigste moment tot nu toe, na het moment waarop ik op het punt stond mijn vorige huis te verlaten en mijn driejarige zei: “Waar ga je heen?” Ik kon aan haar toon horen dat ze wist dat ik wegging.

Hoe dan ook, de eerste dagen en weken brachten we door in een soort malaise, eigenlijk. Ik publiceerde artikelen uit mijn archieven omdat ik het niet kon opbrengen iets goeds te schrijven. Ik schreef nog steeds, maar ik ging door de moties dus alles was klote.

De malaise eindigde niet totdat ik het punt van acceptatie bereikte.

De eerste stap van het leren hoe alleen te zijn is het eindelijk accepteren zonder ertegen te vechten. Je brengt te veel van je leven door met je je leven anders voor te stellen dan het nu is. In één vorm is visualisatie prima, maar in de vorm van verbergen maakt het het probleem alleen maar groter.

De lessen die ik hierna zal uitwerken zijn het belangrijkst, maar enkele van de stappen die ik nam waren:

• Gezondheid – Ik verloor 20 pond. Mijn comfort als een “familie” man leidde tot luiheid. Ik dacht dat ik mijn lichaam nog steeds kon bewegen, ook al had ik er niet echt zin in. Daar heb ik een les uit geleerd. In het begin deed ik het zeker omdat ik mijn zelfvertrouwen wilde vergroten en zo snel mogelijk wilde beginnen met daten, maar het is sindsdien veranderd in een echte oefening in spiritualiteit en wellness.
• Connecties – Ik begon langzaam contact te maken met mensen. Ik had een paar oude contacten in de stad en opnieuw aangewakkerd relaties met hen. Ik sloot me aan bij lokale clubs. En toen begon ik gewoon met mensen te babbelen en anderen te ontmoeten als een normaal mens.
• Doel – Toen ik me eenmaal weer normaal voelde, ging ik op een absolute scheur met mijn schrijven. Ik stak mijn energie en vrije tijd via die eenzaamheid in mijn vak.

Mijn eerste instinct was om me te haasten en de leegte te vullen, maar in plaats daarvan koos ik ervoor om aan mezelf te werken. Het is niet zo dat ik “genezen” ben of zoiets, maar nu richt ik me op het worden van een heel persoon, ongeacht hoeveel mensen er in mijn leven zijn – zowel in-person als digitaal.

Ik heb veel lessen geleerd.

The Co-Dependency Trap

Wanneer je te veel mede-afhankelijkheden ontwikkelt, verlies je grenzen. Grenzen hebben is zowel beter voor jou als voor de mensen met wie je omgaat. Mensen willen niet over je heen lopen, maar als je een dynamiek creëert die dat mogelijk maakt, kunnen de meeste mensen zichzelf niet helpen. Het is de menselijke natuur.

Dit geldt voor mannen, vrouwen, mensen van alle geslachten. De partner zonder grenzen zal zowel zichzelf als de relatie saboteren. Twee partners zonder grenzen zijn gelijk aan een absolute puinhoop van samenkomende pijn.

Ik liet een toch al slechte relatie in puin vallen omdat ik bang was om alleen te zijn. Omdat ik bang was om alleen te zijn, stelde ik geen grenzen, wat het probleem alleen maar verergerde.

Wanneer je geen grenzen stelt en bang bent om alleen te zijn, word je behoeftig. Als je behoeftig bent, creëer je een zichzelf vervullende voorspelling. Hoe meer je iets nodig hebt, hoe meer het je ontglipt.

De oplossing voor het probleem is niet om koud te worden en nooit mensen in je leven toe te laten. Het is om ze in je leven toe te laten met grenzen, met zelfrespect, met voorwaarden.

Mensen blijven in slechte relaties – romantisch, vriend, familie en zakelijk – omdat ze het gevoel hebben dat ze iets verschuldigd zijn aan de entiteit van de relatie. Goede relaties hebben een duidelijke set lijnen die, indien overschreden, de relatie zal beëindigen. Dit gaat niet over koud zijn. Het gaat over zelfrespect hebben. Als je een situatie creëert waar niets de mensen in je leven kan doen waardoor je weggaat, ben je een deurmat. En er zal over je heen gelopen worden.

Nogmaals, dit is goed voor alle betrokkenen. Stiekem, mensen willen grenzen. Ze willen weten dat ze geen heerschappij hebben over je identiteit.

Dus nu, ik heb niet deze checklist van regels en hoepels om door te springen, per se, maar ik ben niet van plan om verzonken kosten – tijdsinvesteringen – te laten dicteren of ik bereid ben om in een relatie te blijven of niet.

En als grenzen worden overschreden, zal ik ze meteen aanpakken. De meeste mensen waarschuwen anderen niet genoeg. Het is goed om iemand te vertellen dat wat hij doet niet cool is, en als hij ermee doorgaat, ga je weg. Door dat vroeg en vaak te doen, creëer je het soort relaties dat beter is voor alle betrokkenen.

Ken je jezelf, echt?

Vaak ben je een mysterie voor jezelf. Je weet niet echt wat je leuk vindt, wat je wilt, wie je bent, waar je wilt zijn, enzovoort, omdat je niet weet hoe je eerst alleen moet zijn en een eigen leven moet creëren.

Je kunt pas weten wat je wilt als het onafhankelijk is van wat andere mensen willen. Dit betekent niet dat je geen rekening houdt met anderen, maar eerder dat je niet afhankelijk bent van anderen voor je denken.

Als ik een onafhankelijke eigen identiteit had opgebouwd, vervolgens een relatie was aangegaan en vervolgens een gezin had opgebouwd, zou ik grenzen, gezonde verwachtingen en echte banden hebben. In plaats daarvan rustte mijn ego op het idee van een “familieman” …. niet op een man die een gezin heeft. Heb je dat begrepen?

Bedenk eens hoeveel van je overtuigingen, smaken, verlangens, doelen en dromen bijna alles te maken hebben met wat andere mensen willen en bijna niets met wat jij wilt.

Wanneer je leert hoe je alleen kunt zijn, word je het middelpunt van je universum. Mensen kunnen om je heen draaien als ze willen, maar als ze dat niet doen is het prima. Nogmaals, dit betekent niet dat je egoïstisch moet worden en onrealistische normen moet hebben, maar als je erachter komt wie je eigenlijk bent, weet je wie er wel en wie er niet bij je past. Zij zullen het ook weten. En als ze dat niet doen, maak je het ze duidelijk.

Ik heb deze tijd genomen om…niet kotsen… “mezelf te vinden.”

Door tijd alleen, onderzoek, ervaring, etc, heb ik een aantal nieuwe waarden ontwikkeld, kernovertuigingen, en dingen die ik bereid zou zijn te accepteren in mijn leven in de toekomst. Ik voel dat ik nu echt kan liefhebben, want “echte liefde is afstandelijk.” Omdat ik goed ben in mijn eentje. Omdat ik het niet alleen kan verdragen om alleen te zijn, maar er ook van kan genieten. Ik kan nu echte relaties hebben zonder die verraderlijke mentale koorden van codependency.

Wanneer je compromisloos bent over de principes waarnaar je leeft, dan zul je alles wat je wilt in je leven aantrekken, inclusief de juiste mensen.

De Wet van Aantrekking: People Edition

Ik ben veel meer in contact gekomen met andere mensen, zowel on- als offline. Nu ga ik op een meer oprechte manier met mensen om.

Sinds ik wil dat mensen in mijn leven zijn, maar ze niet nodig heb (zoveel, nogmaals, ik ben niet genezen) voel ik dat ik mensen echt kan zien en accepteren voor wie ze werkelijk zijn.

Zie, wanneer je mensen nodig hebt om in je leven te zijn, vervorm je wie ze zijn in je geest. Je idealiseert ze, zet ze op een voetstuk, negeert gebreken en rode vlaggen – zowel in jezelf en andere mensen. Dat is belangrijk. Misschien is hij of zij niet de juiste persoon om in je leven te zijn, maar misschien ben jij ook degene die nog niet goed in zijn of haar vel zit. Het is oké om dat toe te geven en eraan te werken.

Wanneer je vanuit een kern van oké zijn met jezelf komt, merken mensen dat niet alleen op, maar behandelen ze je ook beter. Mensen willen niet op een voetstuk geplaatst worden. Dus als je dat doet, laat je ze iets doen wat niet strookt met wat ze willen, nemen ze je dat kwalijk, en straffen ze je er onbewust of bewust voor af.

Leer hoe je alleen kunt zijn. Leer in te zien dat je goed genoeg bent zoals je bent. Breng tijd alleen door.

Dit alles… dit persoonlijke reis-ding. Het leidt allemaal terug naar jezelf. Dat doet alles.

We jagen op wat er is, ons niet realiserend dat we alles al hebben wat we nodig hebben.

Jouw standaard staat is altijd blij zijn met jezelf, als een kind verloren in het moment, niet wetend dat er zelfs een wereld is buiten hun eigen waarneming. Het is geen toeval dat kinderen magneten zijn. Ze gaan met dat kleine stukje touw spelen, of je het nu leuk vindt of niet, of het je nu kan schelen of niet, of je het nu goedkeurt of niet.

Misschien moet je eens proberen zo te zijn. Kijk wat er gebeurt.