Prezydent Kim Dae-jung urodził się 3 grudnia 1925 r. w małej wiosce na wyspie na południowo-zachodnim wybrzeżu Korei Południowej. W 1943 r. ukończył liceum handlowe.

Kiedy administracja Syngmana Rhee (1948-1960) zaczęła stawać się coraz bardziej dyktatorska, Kim postanowił zająć się polityką. Jego kariera polityczna okazała się być dość burzliwa od samego początku. Został wybrany do Zgromadzenia Narodowego w podwójnych wyborach w 1961 roku po dwóch nieudanych kandydaturach, ale w ciągu trzech dni od jego wyboru, Zgromadzenie Narodowe zostało rozwiązane w wyniku wojskowego zamachu stanu, kierowanego przez generała dywizji Park Chung Hee.

Kiedy został ponownie wybrany do Zgromadzenia Narodowego w 1963 roku, zaczął wyłaniać się jako młodszy lider w ramach własnej partii. Służył jako rzecznik Partii Demokratycznej w 1965 roku i został przewodniczącym Komitetu Planowania Polityki partii w następnym roku.

Jak prezydent Park Chung Hee starał się o zmiany konstytucyjne w 1969 roku, aby umożliwić sobie ubieganie się o trzecią kadencję, Kim Dae-jung wygłosił przemówienie przeciwko systemowi w wiecu na świeżym powietrzu, a on był powszechnie uznany za swoją wizję i odwagę. W 1971 r. został wybrany na kandydata na prezydenta z ramienia Nowej Partii Demokratycznej, stając przeciwko wszechmocnemu urzędującemu prezydentowi, Park Chung Hee. Pomimo taktyki obstrukcji i nielegalnych praktyk wyborczych partii rządzącej, zdobył ponad 46% oddanych głosów.

Podczas kampanii wyborczej do Zgromadzenia, która nastąpiła wkrótce po głosowaniu prezydenckim, lider opozycji Kim doświadczył tego, co miało być pierwszym z co najmniej pięciu zamachów na jego życie przez jego politycznych wrogów. Ciężarowa ciężarówka wjechała w jego samochód, poważnie raniąc jego i jego dwóch pomocników. Prezydent Kim nadal cierpi z powodu urazu nogi.

Ledwie rok po wyborach, prezydent Park wprowadził stan wojenny, zakazał wszelkiej działalności politycznej i przeforsował tak zwaną Konstytucję Yushin (reforma rewitalizacyjna) przez Zgromadzenie Narodowe. Dała ona prezydentowi dożywotnią władzę. Kim Dae-jung usilnie sprzeciwiał się tym pozaprawnym środkom i prowadził kampanie przeciwko reżimowi Park w USA i Japonii. W sierpniu 1973 r. agenci koreańskiej Centralnej Agencji Wywiadowczej uprowadzili Kima z tokijskiego hotelu. Mieli go „wyeliminować”, ale szybka i zdecydowana reakcja USA i Japonii doprowadziła do jego uwolnienia tydzień później w Seulu. Natychmiast umieszczono go w areszcie domowym.

1 marca 1976 r. niepokorny lider opozycji dołączył do innych bojowników o demokrację, wydając „Deklarację Dnia Niepodległości na rzecz Demokratyzacji”, która wywołała kolejną falę prodemokratycznych demonstracji w Korei. Następnie został skazany na pięć lat więzienia. Pozostał w więzieniu do czasu, gdy władze zwolniły go i umieściły w areszcie domowym w 1978 r.

Wkrótce po zabójstwie prezydenta Park przez jednego z jego bliskich współpracowników w październiku 1979 r., Kimowi przywrócono prawa obywatelskie i polityczne. Po kilku miesiącach niepokojów politycznych inna grupa żołnierzy przejęła władzę i Kim Dae-jung został wtrącony do więzienia, ponownie, w maju 1980 r. pod zarzutem zdrady stanu. W listopadzie tego samego roku sąd wojskowy skazał go na karę śmierci. Wyrok ten został później zamieniony na dożywocie, a następnie na 20 lat. W grudniu 1982 roku zawieszono mu karę więzienia i pozwolono na wyjazd do Stanów Zjednoczonych.

Kim zakończył swoje wygnanie w USA i wrócił do kraju na początku 1985 roku, mimo ostrzeżeń swoich zwolenników, że może go spotkać ten sam tragiczny los, co filipińskiego senatora Benigno Aquino. Po powrocie do Seulu został natychmiast osadzony w areszcie domowym, ale jego powrót zintensyfikował ogólnokrajowy ruch prodemokratyczny. W czerwcu 1987 r. Kim został oczyszczony ze wszystkich zarzutów, a jego prawa obywatelskie i polityczne zostały w pełni przywrócone. Startował i został pokonany w wyborach prezydenckich w 1987 i 1992 roku.

W grudniu 1997 roku został wybrany na prezydenta, zdobywając 40,3 procent głosów. Jego inauguracja jako ósmego prezydenta Republiki Korei oznaczała pierwsze w nowożytnej historii Korei przejście władzy z partii rządzącej na partię opozycyjną.

Przejmując rządy w samym środku bezprecedensowego kryzysu finansowego, prezydent Kim poświęcił się zadaniu uzdrowienia gospodarki i zdołał podźwignąć kraj ze skraju bankructwa. Reformy i restrukturyzacja, które rozpoczęły się na początku jego administracji, nadal trwają.

Wizja prezydenta Kim Dae-junga dla narodu koreańskiego doprowadziła go do prowadzenia polityki zaangażowania w stosunku do Korei Północnej. On i północnokoreański przywódca Kim Jong-il pracowali razem nad wspólną deklaracją, którą podpisali 15 czerwca 2000 r., torując drogę ku jaśniejszej przyszłości dla wszystkich Koreańczyków i innych miłujących pokój narodów świata.

Ta autobiografia/biografia została napisana w czasie przyznawania nagrody i później opublikowana w serii książek Les Prix Nobel/ Nobel Lectures/The Nobel Prizes. Informacje są czasami aktualizowane za pomocą uzupełnień przedstawionych przez laureata.

Kim Dae-jung zmarł 18 sierpnia 2009 r.

.