Okres kolonialnyEdit

Obszar ten był brytyjskim protektoratem Oil Rivers od 1885 do 1893 roku, kiedy to został rozszerzony i stał się protektoratem Wybrzeża Nigru. Rdzeń Delty Nigru stał się później częścią wschodniego regionu Nigerii, który powstał w 1951 roku (jeden z trzech regionów, a później jeden z czterech regionów). Większość mieszkańców stanowiły ludy z kolonialnych podziałów Kalabaru, Itsekiri i Ogoja, czyli dzisiejsze ludy Ogoja, Itsekiri, Annang, Ibibio, Oron, Efik, Ijaw i Ogoni. Narodowa Rada Nigerii i Kamerunu (NCNC) była rządzącą partią polityczną tego regionu. NCNC przekształciła się później w Narodową Konwencję Obywateli Nigerii, po tym jak zachodni Kamerun zdecydował się odłączyć od Nigerii. Partia rządząca we wschodniej Nigerii nie starała się wykluczyć separacji, a nawet do niej zachęcała. Ówczesny region wschodni miał trzecią, czwartą i piątą co do wielkości rdzenne grupy etniczne w kraju, w tym Igbo, Efik-Ibibio i Ijaw.

W 1953 roku stary region wschodni miał poważny kryzys z powodu wyrzucenia profesora Eyo Ita z urzędu przez większościowe plemię Igbo starego regionu wschodniego. Ita, człowiek Efik z Kalabaru, był jednym z pionierskich nacjonalistów na rzecz niepodległości Nigerii. Mniejszości w regionie, Ibibio, Annang, Efik, Ijaw i Ogoja, położone wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża i w regionie delty, domagały się własnego państwa, państwa Calabar-Ogoja-Rivers (COR). Walka o utworzenie państwa COR trwała nadal i była głównym tematem dotyczącym statusu mniejszości w Nigerii podczas debat w Europie na temat niepodległości Nigerii. W wyniku tego kryzysu profesor Eyo Ita opuścił NCNC i założył nową partię polityczną o nazwie Narodowa Partia Niepodległości (NIP), która była jedną z pięciu nigeryjskich partii politycznych reprezentowanych na konferencjach na temat konstytucji i niepodległości Nigerii.

Okres postkolonialnyEdit

W 1961 roku doszło do kolejnego poważnego kryzysu, kiedy to ówczesny wschodni region Nigerii zezwolił obecnemu Kamerunowi Południowo-Zachodniemu na odłączenie się od Nigerii (z regionu dzisiejszych stanów Akwa Ibom i Cross River) w drodze plebiscytu, podczas gdy przywódcy ówczesnego regionu północnego podjęli niezbędne kroki w celu utrzymania Kamerunu Północno-Zachodniego w Nigerii, w obecnych stanach Adamawa i Taraba. Następstwa plebiscytu z 1961 r. doprowadziły do sporu między Kamerunem a Nigerią o małe terytorium Bakassi.

Nowa faza walki przyniosła ogłoszenie Niezależnej Republiki Delty Nigru przez Isaaca Adaka Boro podczas administracji nigeryjskiego prezydenta Ironsiego, tuż przed nigeryjską wojną domową.

Tuż przed nigeryjską wojną domową utworzono Południowo-Wschodni Stan Nigerii (znany również jako Południowo-Wschodnia Nigeria lub Południowo-Wschodnia Nigeria Nadbrzeżna), który miał kolonialny podział Calabar i kolonialny podział Ogoja. Utworzono również stan Rivers. Stan Południowo-Wschodni i Stan River stały się dwoma stanami dla mniejszości z dawnego regionu wschodniego, a większość Igbo z dawnego regionu wschodniego miała swój stan zwany Stanem Środkowo-Wschodnim. Stan Southeastern został przemianowany na stan Cross River, a następnie podzielony na stan Cross River i stan Akwa Ibom. Stan Rivers został później podzielony na stan Rivers i stan Bayelsa.

Nigeryjska wojna domowaEdit

Mieszkańcy regionu wschodniego bardzo ucierpieli i ponieśli wiele ofiar śmiertelnych podczas nigeryjskiej wojny domowej w latach 1967-1970, znanej również jako wojna biafrańska, w której region wschodni ogłosił niepodległe państwo o nazwie Biafra, które ostatecznie zostało pokonane, zachowując w ten sposób suwerenność i niepodzielność państwa nigeryjskiego, co doprowadziło do utraty wielu dusz.

Opór bez użycia przemocyEdit

Podczas kolejnej fazy oporu w Delcie Nigru, lokalne społeczności domagały się od rządu federalnego sprawiedliwości środowiskowej i społecznej, z Kenem Saro Wiwą i plemieniem Ogoni jako wiodącymi postaciami tej fazy walki. Spójne protesty naftowe stały się najbardziej wyraziste w 1990 r. wraz z opublikowaniem Bill of Rights Ogoni. Niepełnosprawni protestowali przeciwko brakowi rozwoju gospodarczego, np. szkół, dobrych dróg i szpitali, w regionie, pomimo całego bogactwa, jakie stworzyła ropa naftowa. Skarżyli się również na zanieczyszczenie środowiska i niszczenie ich ziemi i rzek przez zagraniczne koncerny naftowe. Ken Saro Wiwa i dziewięciu innych aktywistów naftowych z Ruchu na Rzecz Przetrwania Ludu Ogoni (MOSOP) zostało aresztowanych i zabitych przez Sani Abachę w 1995 roku. Chociaż protesty nigdy nie były tak silne jak za czasów Saro-Wiwy, nadal istnieje ruch na rzecz reformy naftowej oparty na pokojowych protestach, ponieważ walka Ogoni posłużyła jako współczesny otwieracz oczu dla ludów regionu.

Ostatnie konflikty zbrojneEdit

Niestety, walka wymknęła się spod kontroli, a obecna faza stała się wojownicza. Kiedy długo utrzymywane obawy o utratę kontroli nad zasobami na rzecz firm naftowych zostały wyrażone przez lud Ijaw w Deklaracji Kaiama w 1998 r., rząd Nigerii wysłał wojska do zajęcia stanów Bayelsa i Delta. Żołnierze otworzyli ogień z karabinów, karabinów maszynowych i gazu łzawiącego, zabijając co najmniej trzech protestujących i aresztując dwudziestu pięciu innych.

Od tego czasu lokalna działalność tubylcza przeciwko komercyjnym rafineriom ropy naftowej i rurociągom w regionie zwiększyła częstotliwość i bojowość. Ostatnio zagraniczni pracownicy Shell, głównej korporacji działającej w regionie, zostali wzięci jako zakładnicy przez oburzoną ludność miejscową. Takie działania spowodowały również większą interwencję rządową w tym obszarze oraz mobilizację armii nigeryjskiej i Państwowej Służby Bezpieczeństwa w regionie, co doprowadziło do przemocy i łamania praw człowieka.

W kwietniu 2006 roku w pobliżu rafinerii ropy naftowej w regionie Delty Nigru wybuchła bomba, co było ostrzeżeniem przed chińską ekspansją w regionie. MEND oświadczył: „Pragniemy ostrzec chiński rząd i jego firmy naftowe, aby trzymały się z daleka od Delty Nigru. Rząd chiński, inwestując w kradzioną ropę naftową, stawia swoich obywateli na naszej linii ognia.”

Rządowe i prywatne inicjatywy na rzecz rozwoju regionu Delty Nigru zostały wprowadzone niedawno. Obejmują one Niger Delta Development Commission (NDDC), inicjatywę rządową, oraz Development Initiative (DEVIN), pozarządową organizację rozwoju społeczności lokalnej (NGO) z siedzibą w Port Harcourt w delcie Nigru. Uz i Uz Transnational, firma mocno zaangażowana w Delcie Nigru, wprowadziła sposoby rozwoju ubogich w Delcie Nigru, zwłaszcza w stanie Rivers.

We wrześniu 2008 r. MEND wydał oświadczenie, w którym ogłosił, że jego bojownicy rozpoczęli „wojnę o ropę” w całej Delcie Nigru, skierowaną zarówno przeciwko rurociągom i zakładom produkującym ropę, jak i chroniącym je nigeryjskim żołnierzom. Zarówno MEND jak i rząd nigeryjski twierdzą, że zadali sobie nawzajem wiele ofiar. W sierpniu 2009 roku rząd Nigerii udzielił bojówkarzom amnestii; wielu z nich oddało broń w zamian za prezydenckie ułaskawienie, program rehabilitacji i edukację

.