Ahh, de lomito sandwich. In Turkije hebben ze een kebab; in Engeland, wel, hebben ze de kebab ook; in de VS is het een hamburger. In Argentinië, is het de lomito. Het is de fast food to go, het verzadigt de alcohol, het is een lunch comfort food en het is een klassieker.

Het is, in de kern, een steak sandwich – maar een steak sandwich in het extreme. Zelfs de basis heeft een dunne plak lomo steak, tomaat, sla, ui, chimichurri (een pikante saus), mayonaise en een gebakken ei. Ja, een gebakken ei. Oh, en wat ham. Ham en gesmolten kaas. En twee stukken brood. Tegen die tijd heb je niet eens meer de wil om alle ingrediënten binnen te houden, ondanks het lichte roosteren. Als de inhoud niet binnen 30 seconden van je elleboog druipt, ben je gedupeerd door een inferieur product. Hier is een video van een broodje dat wordt gemaakt, met een toepasselijke cumbia soundtrack – als de zaak waar je het koopt geen cumbia schalt, is het officieel niet authentiek.

Het mooie van het broodje is dat het altijd open staat voor innovatie. Af en toe vind je een revolutionair (traditionalisten zullen nu weg willen kijken) die er varkensvlees in heeft gedaan in plaats van de biefstuk – een favoriet in het naburige Chili. Ik heb zelfs een keer een aubergineschijfje gezien, maar daar wil ik het liever niet over hebben.

De lomito is niet voor bangeriken. Maar voor een bevolking die runderribbetjes kreeg toen ze tandjes kreeg en de rest van hun leven vlees heeft gegeten (minstens één keer per dag), is het geen probleem. Het Argentijnse volk lijkt een stofwisseling te hebben die op lomito is afgestemd. Inderdaad, voor hen is het gewoon een snack. Maar het is ook een comfort food en, in sommige gevallen, een passie – er is zelfs een Facebook-pagina gewijd aan dit culinaire meesterwerk.

De lomito is de koning van de fast food snacks. Hij staat boven de choripán (pikante hotdog) en de morcipán (een bloedworstje in een broodje), zowel in prijs als in aanzien. Het zegt “vrijdag”; het zegt, “wat maakt het uit, het leven is goed, ik neem een lomito”.

Maar waar zijn deze epicurische lekkernijen te krijgen? Net als bij de kebab is de kwaliteit omgekeerd evenredig met de eetbaarheid van het etablissement dat het product verkoopt. Zeker, sommige chique restaurants hebben geprobeerd er iets chiques van te maken – je zult waarschijnlijk zien dat het gedeconstrueerd is en geserveerd wordt met een ‘schuim van mayonaise’. De beste plaatsen om een lomito te krijgen zijn in de karren verspreid over Buenos Aires, en er is één plaats in het bijzonder waar bijna elke porteño je naartoe zal verwijzen wanneer je om de beste lomito vraagt (probeer het gewoon!): de Costanera Sur.

Iemand geniet van een ‘lomito completo’. Ziet er hartig uit… – Foto door Oskari Kettunen

De Costanera Sur is een brede esplanade tussen Puerto Madero en het Reserva Ecológica Costanera Sur. Het is er vaak druk, en op weekendmiddagen en warme dagen is het er druk met joggers, rolschaatsers, zonnebaders en heel vaak cumbia-bandjes uit de sloppenwijken, die optreden voor een paar pesos. Iedereen drinkt maat. Het is ook bezaaid met lomitobusjes die carritos (kleine karretjes) worden genoemd. Het is wat je doet – een wandeling maken, een lomito eten, een biertje drinken.

De andere plaats om goede lomitos te krijgen vereist waarschijnlijk de begeleiding van een plaatselijke bewoner, maar dat is rond het Retiro Station. Dit razend drukke station heeft allerlei goedkope restaurants en bars, en is de plaats om heen te gaan als je ooit woorden als “Buenos Aires is heel Europees” hebt geuit. Dit is een duidelijke herinnering dat Buenos Aires in Latijns-Amerika ligt. Het is het dichtst bij het Buenos Aires waar de meeste mensen wonen, terwijl het nog steeds in het centrum ligt. Ik hou van Retiro, maar de meesten haten het. Hoe dan ook, het heeft de goedkoopste lomitos in de stad.

De volgende twee tabbladen veranderen de inhoud hieronder.

• Bio
• Laatste berichten

Daniel Neilson

Daniel Neilson is een freelance schrijver en fotograaf, en heeft vijf jaar in Buenos Aires gewoond. Hij at te veel vlees, werd schor bij voetbalwedstrijden en slaagde er maar niet in ook maar één pasje tango te leren. Hij was redacteur van de gids Buenos Aires van Time Out en schreef en fotografeerde voor verschillende publicaties over Argentinië, onder andere voor Four Four Two, The Wire, CNN Traveller, Real Travel, Adventure Travel en de Observer. Hij brengt zijn dagen nu door met het drinken van geïmporteerde mate en het plannen van zijn terugreis.

Laatste berichten van Daniel Neilson (zie alle)

• RUN BA RUN – 12 juli, 2016
• Een beginnersgids voor voetbalteams in Buenos Aires – 10 september 2014
• Argentinië slaat zijn slag in WK 2014 – 26 juni 2014