Novellas, novelettes en feuilletons zijn niet langer “ouderwets.”

door Mara Purl

Weet u wat George Orwells Animal Farm, Edith Whartons Ethan Frome, Ernest Hemingway’s The Old Man and the Sea, en H.G. Wells’ The War of the Worlds gemeen hebben?

Het zijn geen romans.

Het zijn novellen.

Novellen raakten halverwege de 20e eeuw uit de mode, maar nu zijn ze terug.

“Everything old is new again,” zegt het Peter Allen liedje. Romans, novellen, novettes (en korte verhalen en flash) zijn er al tientallen jaren. Maak daar maar eeuwen van. In het huidige uitgevers- en auteurslandschap zijn er minder mogelijkheden, maar meer vrijheid.

Minder mogelijkheden maar meer vrijheid voor korte fictie

Wat ik bedoel is dat er minder mogelijkheden zijn om je korte fictie in tijdschriften gepubliceerd te krijgen – omdat er zoveel goede tijdschriften zijn verdwenen.

Tegelijkertijd is er meer vrijheid, want met e-boeken kan een ondernemende auteur fictie maken van elke lengte die past bij zijn of haar stijl, genre en publiek.

In de genrespecifieke wereld van vandaag vergt het enige finetuning om de vorm of vormen te creëren en/of te selecteren die je lezers het meest zullen verleiden en tevredenstellen. Zie het als een zesgangenmenu dat je bereidt voor je trouwe volgelingen – degenen die je al hebt, en degenen die zullen komen als ze een voorproefje krijgen van de verrukkelijke gerechten die je aanbiedt.

Als je al romans schrijft, overweeg dan om wat voorgerechten te maken.

Als je al korte verhalen schrijft, overweeg dan om een hoofdgerecht toe te voegen, of een fantastisch toetje. Het creëren van nieuwe vormen van fictie kan uw aanbod veranderen van een pot luck in een feestbanket, met u als de gracieuze gastheer.

Nieuwheid is essentieel voor alle vormen van fictie

Hoewel dit in deze wereld van afgeleiden moeilijk te geloven lijkt, wordt een fictiewerk verondersteld iets nieuws te presenteren: een nieuwe kijk op de manier waarop bepaalde mensen leven, een ongehoorde reeks omstandigheden, personages die we nooit eerder hebben ontmoet, hun keuzes en de daaruit voortvloeiende resultaten, momenten van pathos of humor, keerpunten en onthullingen, dit alles samen om de lezer iets van waarde te geven, die waarde deels te danken is aan het nieuwe karakter ervan.

De woorden “roman”, “novette” en “novella” komen inderdaad van het Italiaanse woord “novella”, vrouwelijk van “novello”, dat “nieuw” betekent.”

En dat brengt ons tot een discussie over deze verschillende, maar toch vergelijkbare termen. Betekenen ze werkelijk iets anders? Of zijn ze onderling verwisselbaar? En nog voordat we daaraan toekomen, zijn er twee andere categorieën: flash fiction en kort verhaal.

Het eerste onderscheid tussen deze twee is de lengte, gemeten in aantal woorden. Er is geen absolute, universele overeenstemming over deze metingen, die in de loop der tijd zijn geëvolueerd. Maar er is een algemene consensus van opvoeders, auteurs, uitgevers en organisatoren van boekenprijzen.

FLASH FICTION – 50 – 100 (of – 1000) WOORDEN

Beginnend met de laagste getallen, is de eerste de Flash Fiction. Zoals de naam al zegt, is het meestal ultrakort: 53 – 100 woorden. Sommigen zeggen zelfs dat flash fiction – soms ook Micro Fiction genoemd – 1000 woorden kan bevatten.

Het schrijven in deze stijl kan worden gezien als een wedstrijd, of een spel, met als doel één compleet moment in ongeveer een derde van een pagina te vatten.

Flash fiction is langer dan haiku, maar korter dan bijna al het andere.

De Pikes Peak-tak van de National League of American Pen Women houdt een wedstrijd met een woordlimiet die varieert. Het jaar dat ik meedeed, was het 100 woorden, dit jaar is het 500. Wat de precieze lengte ook is, het is een intrigerende oefening om een heel verhaal te vertellen in zo’n klein hokje!

Voorbeeld van Flash Fiction

Vereist thema: “Het leven onderbroken”

Woordlimiet: 100

“De Expeditie” door Mara Purl

Twaalf jaar, twee maanden, achttien dagen later, ontving ik de brief. Ik hield mijn adem in toen het papier rammelde. “

U bent geaccepteerd voor de expeditie van 2018, die over zes maanden vertrekt.

Mijn adem kwam in scherven, gekarteld als het Antarctische ijs dat ik zou onderzoeken.

“Beperkte tijd, ruimte, middelen en communicatie vereisen dat u alternatieve regelingen treft voor… .”

Job: aan iemand anders.

Dingen: naar de opslag.

Boyfriend: in de wacht.

Dit, dit, was alles.

De telefoon ging.

Voordat ik kon spreken, hoorde ik de stem van mijn moeder. “Ze hebben me zes maanden gegeven.”

KORTE VERHALEN 1000 – 7500 WOORDEN

De volgende in de rij zijn Korte Verhalen. Het aantal woorden lijkt te variëren, afhankelijk van wie je het vraagt, maar over het algemeen zijn er verhalen van 3500 tot 7500 woorden. (Hoewel verhalen van 1.000 tot 3.500 woorden ook in deze categorie zouden moeten vallen). Wat een kort verhaal moet hebben is een plotwending, een die op een dubbeltje omslaat.

Een kort verhaal gaat in een bepaalde richting, en komt in plaats daarvan op een onverwachte plaats terecht. Het bevat een inherente spanning, en als het trouw is aan de vorm, kun je erop vertrouwen dat de spanning zal worden opgelost tegen het einde van het verhaal. (Dit is niet noodzakelijk het geval met andere vormen.) Een ander kenmerk van korte verhalen is dat ze geen subplots bevatten, en zo weinig mogelijk personages – misschien slechts een, of twee.

The Classic Short Story

Een van de beste voorbeelden in de Engelse taal is O. Henry’s The Gift of the Magi. Die link brengt je naar het complete gratis verhaal op Project Gutenberg. (Spoiler alert: voor het geval u het niet gelezen heeft, durf ik de plotwending niet te onthullen.)

Dit meeslepende stuk onthult vrijgevigheid, angst, liefde, schaamte, allemaal gepresenteerd als een rijke kerststoofpot, zo pikant dat het een uitgesproken smaak achterlaat op onze tong. Henry schreef zijn verhaal in Pete’s Tavern op de hoek van Irving Place en East 18th Street in New York City. Een paar jaar geleden organiseerden twee collega-auteurs samen met mij een auteurs- en boekenthee in Irving Place, des te magischer vanwege de resonanties van het verhaal die nog steeds in de lucht lijken te hangen.

Het andere schitterende voorbeeld is Trap of Gold van Louis L’Amour, een ware meester in de vorm. Louis was een vriend en een van mijn belangrijkste mentoren. Ik heb het meeste van zijn werk gelezen, en herinner me nog goed de ervaring van het lezen van dit verhaal. Spanning danste langs mijn zenuwen en ik hield mijn lichaam zo stijf terwijl ik het las dat ik daarna pijn had. Het was van Louis dat ik leerde dat korte verhalen zowel spierkracht als snelheid vereisen.

Gezien de lengtebeperking, moet het verhaal snel uit de startblokken komen. Maar dan, met een plotwending snel in zicht, alle energie van het stuk moet het maken door die wending. (Hier is een kort artikel over de val van goud.) Dit maakt de vorm ideaal voor het onthullen van complexe lagen van intentie en doel, motivatie en verwachting. Zowel L’Amour’s als Henry’s verhalen leveren volledig.

NOVELETTES: 7500 – 17.000 Woorden

Een novelle klinkt niet als een bijzonder serieus aanbod. Inderdaad, van romans wordt soms gezegd dat ze banale thema’s hebben. Maar ik vind dat een goede novelle een boodschap kan overbrengen, zoals de introductie van een lezer in een serie. Het woord zelf doet ons denken aan het woord “roman” en impliceert een verwijzing naar een grotere fictieve wereld.

Als die wereld kan worden gezien als een banket, dan is de novette een speciaal gerecht met genoeg pit om onze aandacht te trekken, en een nasmaak die ons naar meer doet verlangen van de chef. Om een andere metafoor te gebruiken, in de context van een romanreeks, kan een novelle ons ook wegbrengen van en terugbrengen naar de hoofdweg, ons onderweg verrijken met nieuwe landschappen, en vaak een gericht verhaal vertellen dat niet helemaal past in een langere roman.

Ik gebruik deze techniek met mijn serie-gerelateerde korte fictie, waarin elk verhaal mijn schilder-protagonist toont die op pad gaat om een bepaalde kunstopdracht te volbrengen. Het eerste van deze is de novelle When Hummers Dream.

In het geval van deze novelle is het “kruid” een avontuur in het paranormale – te vreemd voor mijn hoofdserie, maar een perfecte manier om iets aan te bieden met een exotisch tintje.

Hoewel novettes geenszins beperkt zijn tot de Science Fiction categorie, is een van de organisaties die al vele jaren prijzen uitreikt in de categorie van de novettes de Hugo Award. Op de indrukwekkende lijst staan grootheden als Isaac Asimov, Piers Anthony, Larry Niven, Ursula LeGuin, Orson Scott Card en Poul Anderson, hetgeen bewijst dat de Novelette van grote waarde is.

NOVELLAS: 17,000 – 40,000 Words

Er is veel geschreven over deze vorm, die over het algemeen wordt omschreven als ergens tussen een heel lang kort verhaal en een heel korte roman in. Dat is nogal vaag, en het aantal woorden is nuttiger. Toch heeft een novelle ook buiten deze numerieke parameters een identiteit.

Novella’s raakten uit de mode met de opkomst van paperbacks. En je moet weten dat als jij of je uitgever je novelle in druk willen aanbieden, je er rekening mee moet houden dat de minimumbreedte voor een drukbare rug 40 pagina’s is. En dan bedoel ik ook echt minimaal. Dat betekent dat de rug maar heel klein is, ergens tussen een kwart en een acht inch – niet veel ruimte om de auteur, de titel of het logo van de uitgever te plaatsen. Bij 25.000 woorden heb je ongeveer 100 pagina’s. Dat varieert sterk, afhankelijk van de opmaak, de lettergrootte en het ontwerp van de lay-out. Een novelle moet net als een kort verhaal door een aantal scherpe bochten manoeuvreren. Het heeft echter genoeg ruimte om dat te doen met ten minste één subplot dat er doorheen loopt: een parallel beekje dat ongezien door de hoofdrivier stroomt totdat het wordt onthuld; of misschien zelfs een onderaardse stroom die op dramatische wijze aan de oppervlakte komt. Je zou kunnen zeggen dat de novelle het beste van twee werelden is: de focus en intensiteit van een kort verhaal, met de breedte van een roman.

De overeenkomst tussen novelle en scenario

Omdat ik ongeveer evenveel tijd doorbreng in de wereld van het drama als in de wereld van de literatuur, is wat mij te binnen schiet de overeenkomst tussen novelle en scenario. Beide hebben een zeer strakke structuur, met markers op bepaalde punten in de tekst. In scenarioschrijven worden die “plotpunten” genoemd. Screenplay van Syd Field is nog steeds het klassieke leerboek over het onderwerp, kernachtig en to the point.

Als je dit verband tussen novelle en scenario serieus neemt en je er verder in wilt verdiepen, beveel ik mijn vriendin en collega Linda Seger van harte aan. (We hebben samengewerkt voor verschillende schrijvers-klanten.) Zij is de belangrijkste scriptconsultant in de business en auteur van negen boeken over het onderwerp scenarioschrijven.

Bij een novelle heeft de lezer, net als bij een filmkijker, het gevoel dat hij of zij in een specifieke wereld is gedompeld en een heel verhaal over de bewoners te horen heeft gekregen. (Kanttekening: aangezien Franse films erom bekend staan geen volledig verhaal te vertellen, bieden Franse novellen dan hetzelfde onvolledige verhaal)? Die wereld is complex genoeg dat de bezoeker het gevoel heeft dat ze er daadwerkelijk is geweest, maar toch kort genoeg dat ze in twee of drie uur weer naar huis kan.

Mijn overleden vriend en collega Paul Alan Fahey schreef een fantastisch artikel over novellen op ditzelfde blog, en, zo blijkt, hij en ik zijn het eens over het verband tussen scenario’s en novellen.

Supersterauteurs schrijven nu novellen

Diana Gabaldon, schrijfster van de Outlander-serie met extra lange romans, deelt kleinere verhalen met haar novellen. Ze fungeren prachtig als aanvulling op haar prachtige romans, die stuk voor stuk een echte Opus Grande zijn, of als inleiding voor wie zich niet kan voorstellen een boek van 1000 pagina’s te lezen. (Dit is de New Diana Gabaldon Novellas pagina die haar team aan het ontwikkelen is.)

Een van de grote beoefenaars van de kunst van de novelle is Anne Perry. Haar enorme productie van romans alleen al zou haar in het pantheon van talentvolle auteurs plaatsen. Maar daarnaast biedt ze jaarlijkse vakantieromans die zo rijkelijk gevuld zijn als een kerstpudding, en net zo verslavend.

Opzettelijk moeten ze in één keer worden genoten, bij voorkeur bij een gezellig haardvuur en met een passend drankje. Hier is een pagina met een lijst van deze zoete en hartige kerstgebakjes van Anne Perry.

NOVELS: 40.000+ woorden

Als een fictiewerk eenmaal 40.000 woorden telt, kan het eigenlijk niet meer anders dan als roman worden beschouwd, hoewel er nog andere eisen zijn.

Een roman moet een compleet verhaal vertellen. De structuur moet een begin, midden en eind hebben, verschillende plotpunten, een climax, en een resolutie. Sommige romans, waaronder enkele van de beste, staan echt op zichzelf. Zelfs als we de personages willen volgen in volgende hoofdstukken, kunnen we dat niet, en de auteur was slim genoeg om te weten wanneer te stoppen. Voorbeelden zijn To Kill a Mockingbird en The Great Gatsby. Goodreads heeft een lijst van de honderd populairste Amerikaanse romans.

The Resurgence of Series Fiction

Nu we deze regels voor boekversies hebben vastgesteld, is het natuurlijk tijd om de vele boeken te bespreken die deze regels overtreden en daarbij zowel literair als qua populariteit succesvol zijn. Waarschijnlijk de grootste uitzondering doet zich voor in de wedstrijd van boekenseries. Jarenlang waren fictie-series niet populair, maar niet omdat lezers er niet van genoten, noch omdat auteurs ze niet wilden schrijven.

In plaats daarvan werd de “impopulariteit” gefabriceerd. Boekhandelaren wilden geen schapruimte reserveren voor één auteur, noch wilden ze de moeite nemen om van elk deel in de serie een exemplaar op voorraad te hebben.

Ze wilden voorkomen dat klanten gingen klagen als boek zeven van een favoriete serie niet meer leverbaar was. Dus gaven boekhandelaren deze informatie door aan uitgevers; uitgevers gaven dit op hun beurt weer door aan agenten; agenten vertelden klanten en potentiële klanten dat “niemand een serie wil”, wat er lange tijd goed voor heeft gezorgd dat serieboeken uit de handel bleven.

De uitzondering zijn series waarbij elk boek een op zichzelf staand boek is. Dit zijn boekenseries waarbij elk verhaal wordt afgesloten, met waarschijnlijk de meest voor de hand liggende in het genre Mysterie, omdat het mysterie immers aan het eind van elk boek moet worden opgelost. Van Agatha Christie en haar Poirot serie, tot Sue Grafton en haar “Alfabet” serie, deze boeken verwelkomen ons terug in de wereld van hun protagonisten, die zich dan in zijn of haar volgende zaak storten en deze oplossen voordat we het einde bereiken. (En we zijn allemaal teleurgesteld dat Sue haar laatste “Z”-boek niet heeft kunnen schrijven.)

Enter the E-Book

Dingen veranderden drastisch met de komst van een andere methode van boeklevering: namelijk, het e-boek.

Nu was er geen plankruimte om rekening mee te houden, geen bezorggedoe. Het was geen verrassing voor mij dat serie-fictie explodeerde. Ik heb altijd het gevoel gehad dat Louis L’Amour een van de auteurs was die de weg bereidde voor de heropleving van boekenseries.

Louis L’Amour-een pionier van serie-fictie

Als er vroeger een auteur kwam die erop stond een serie te schrijven -en die de invloed had om zijn uitgevers te laten luisteren- dan werd het “probleem” vermeden door de boeken niet in serievorm te schrijven, maar van elke roman een compleet boek op zichzelf te maken.

Louis L’Amour begon een serie te schrijven over een fictieve familie met de naam Sackett. Zoals zoveel van zijn romans, speelde de eerste die hij schreef over de Sacketts zich af in het oude Westen. Toen zijn belangstelling voor hun verhaal groeide, besloot hij terug te gaan naar het Elizabethaanse tijdperk, toen zijn eerste Sackett personage Engeland verliet voor de Nieuwe Wereld.

Louis was eigenlijk van plan geweest een sage te schrijven die de geschiedenis zou hebben doorkruist van de jaren 1600 tot het midden van de jaren 1800, maar hij stierf voordat hij het kon voltooien. Hij schreef echter wel 17 boeken in de Sackett serie, en hij schreef ook The Sackett Companion, die een aantal van de hiaten invult.

Het lezen van de hele serie is een meeslepende ervaring, en de juiste volgorde om ze te lezen, samen met meer informatie over de boeken, is te vinden op de Louis L’Amour website, ontworpen en onderhouden door Louis’ zoon Beau.

Breaking the Rules

De prachtige Outlander-serie brak verschillende regels toen ze dertig jaar geleden voor het eerst werd gepubliceerd. Ten eerste kon het niet in één genre worden ingepast, dus beslaat het er drie in fictie: historisch, romantiek, en science fiction. Ten tweede, geen van de romans eindigt eigenlijk.

Door pure uitputting, men heeft een pauze nodig na het lezen van een boek van 700 pagina’s voordat men begint aan het vervolg van 900 pagina’s. Maar het verhaal gaat verder, en gaat precies verder waar het gebleven was. In dat opzicht zijn Gabaldon’s boeken geen echte “romans” in de strikte zin van het woord.

Ik weet niet of zij hier ooit problemen mee heeft gehad, maar ik wel toen ik mijn Milford-Haven romans begon te publiceren, die gebaseerd zijn op mijn radiodrama. Toen Milford-Haven USA een hit werd op de BBC-radio, kwam dat deels doordat luisteraars verslaafd raakten aan de personages, hun dilemma’s en de soap-opera-achtige gevlochten plotlijnen.

Om trouw te blijven aan het oorspronkelijke verhaal toen ik het begon te bewerken voor boeken, moest ik een hybride creëren die “Serial Fiction” heette in plaats van “Series Fiction”. Sommige lezers vinden het geweldig. Sommigen worden gek als ze aan het eind geconfronteerd worden met een cliffhanger.

Toch zijn verhalen als Outlander en Milford-Haven perfect voor het huidige klimaat van binge-lezen en binge-watching dat handig wordt aangeboden in de vorm van series, hetzij als boeken, tv-programma’s of podcasts.

De “Noveline”?

Tot op heden is er geen echte naam voor deze vorm, anders dan het een Seriële Roman te noemen – maar die termen slaan niet helemaal ergens op. Misschien moeten we een naam bedenken om een boek te beschrijven dat de breedte, reikwijdte en complexiteit van een roman heeft, aan het eind een aantal afsluitende elementen heeft, maar ook een aantal kwesties onopgelost laat.

Misschien moet zo’n boek een Noveline worden genoemd. Sommige mensen zijn verward over het onderscheid tussen een wolf en een veelvraat. Hoewel ze bepaalde dingen gemeen hebben, zijn het verschillende soorten. En elk van hen heeft een onmiskenbare roep, en een kenmerkende beet.

door Mara Purl (@MaraPurl) June 10, 2018

Verder lezen – Hier zijn twee verdere aanbiedingen over het onderwerp Novels, Novellen, Novelettes, Korte Verhalen, en het aantal woorden. Voor meer details over het aantal woorden, het aantal pagina’s en standaarddefinities is er een goed artikel op The Daring Novelist blog, haar post van 15 april 2011

En een goede, uitgebreide bespreking van de roman-, novelle-, en romanvorm door Syed Hunbbel Meer is hier te vinden

En nogmaals, hier is de geweldige post van wijlen Paul Alan’ Fahey: Why Novellas are Hot and How to Write One.

Hoe zit het met jullie, scriveners? Hebben jullie een novelle of novette geschreven? Hoe was het proces vergeleken met het schrijven van een roman? Leest u graag kortere fictie? Springt u als lezer of als schrijver op de novelle-bandwagon?

Over Mara Purl

Mara Purl is de auteur van de bestsellers Milford-Haven Novellas &, die zich afspelen aan de Centrale Kust en internationale aandacht voor de regio brachten toen haar oorspronkelijke radiodrama een hit werd op de BBC-radio met 4.

Een dynamische stem in vrouwen fictie met meer dan 30 boek awards, Mara spreekt en doceert nationaal.

Ze is een volleerd audioboek performer, speelde “Darla Cook” in NBC’s Days Of Our Lives, en heeft lovende kritieken gekregen voor haar theatrale optredens in Becoming Julia Morgan, Sea Marks, en Mary Shelley: In Her Own Words. Mara is ook een voormalig journaliste voor de A.P, Rolling Stone en de Financial Times of London.

Mara’s website.

En als je wilt weten waar Anne deze week mee bezig is, kijk dan eens op Debra Eve’s blog The Later Bloomer. Debra vertelt over Anne’s wilde en gekke ervaringen met werken in een pornofabriek in de buurt van Sherwood Forest, en de achtergrond van het Camilla Randall Mysterie, Sherwood, Ltd.

BOEK VAN DE WEEK

Zijn zeeotters zo schattig en slim als ze lijken? Miranda Jones is even gefascineerd door hun lieve gezichtjes als door hun capriolen. Ze kan haast niet wachten om ze te ontmoeten tijdens haar kajak-expeditie voor de Californische centrale kust. Toch is niets verrassender dan de controverse die ze in de zonovergoten wateren van Santa Barbara hebben veroorzaakt, en evenmin verontrustender dan de felle haat die ze bij de plaatselijke vissers lijken te wekken. Zijn de otters echt zo schattig als ze lijken? Of staat er meer op het spel… When Otters Play?

“Een leuke en accurate weergave van de diverse zeegemeenschappen die zich afspelen op de prachtige Santa Barbara Channel Islands. Mara laat het verhaal tot leven komen!”
– Don Barthelmess, Professor Marine Technology Department, Santa Barbara City College

Vind meer op Mara’s Website

OPPORTUNITY ALERTS

Owl Canyon Press Korte Verhalen Hackathon. GRATIS! Schrijvers worden uitgenodigd om een kort verhaal van 50 alinea’s in te sturen. De wedstrijd voorziet in de eerste en de laatste alinea. Prijzen: $1000, 500, en $250. Vierentwintig finalisten zullen worden opgenomen in een bloemlezing. Deadline: 30 juni 2018.

Nowhere Magazine’s Spring Contest. Het literaire reistijdschrift is op zoek naar verhalen met een krachtig gevoel van plaats. 20 dollar kosten. Fictie of non-fictie. 800-5000 woorden. Eerder gepubliceerd werk is goed. $1000 prijs plus publicatie. Deadline 1 juli.

ORISON BOOKS ANTHOLOGIE $15 inschrijfgeld. Ze zijn op zoek naar spirituele/literaire poëzie, fictie en essays voor hun volgende anthologie. Een geldprijs van $500 en publicatie in The Orison Anthology. Stuur maximaal drie gedichten in, één werk van fictie of non-fictie tot 8.000 woorden. Deadline 1 augustus 2018

Wordt u online lastiggevallen? PEN America heeft de Online Harassment Field Manual gelanceerd, een eerste hulpmiddel om schrijvers, journalisten en iedereen die online actief is, te voorzien van praktische hulpmiddelen en tactieken om zich te verdedigen tegen haatdragende taal en trolling.

13 Imprints van Big 5-uitgevers die ongeagendeerde inzendingen aannemen. Van de goede mensen bij Authors Publish Magazine.

48 kleine uitgeverijen die kinderboeken zoeken. Verzameld en gescreend door Authors Publish magazine. (Geweldige bron!)

UNO PRESS PUBLISHING LAB PRIZE Voor boek-lengte fictie. Elk genre. $18 ENTRY FEE. De University of New Orleans Press is op zoek naar manuscripten voor avondvullende fictie, romans of verhalenbundels, voor de vierde jaarlijkse Publishing Lab-prijs. De geselecteerde auteur ontvangt een voorschot van 1000 dollar op de royalty’s en een contract om hun winnende manuscript bij UNO Press te publiceren. Deadline 15 augustus 2018.