Joan d’Acre’s eerste huwelijk was naar de keuze van haar vader. Na de dood van haar eerste echtgenoot deed ze echter iets wat het Engelse hof schokte: ze trouwde tegen de wil van haar vader. Dit veroorzaakte nogal wat verontwaardiging bij haar opvliegende vader. Maar uiteindelijk wist Johanna haar vader aan haar kant te winnen.

Vroeger

Ondanks dat ze een Engelse prinses was, werd Johanna ver weg van Engeland geboren. Joan werd geboren in het voorjaar van 1272 in Akko (Acre) in het huidige Israël. Ze werd daar geboren omdat haar ouders, Edward I van Engeland en Eleonora van Castilië, op kruistocht waren. Johanna was de achtste van de zestien kinderen van haar ouders, maar slechts de tweede die de kindertijd overleefde. Rond deze tijd werden veel Engelse prinsen en prinsessen naar hun geboorteplaats vernoemd, zodat Johanna bekend werd als Johanna van Akko. Jeanne was het tweede kind van Edward en Eleanor dat op kruistocht werd geboren, ongeveer een jaar voordat ze een dochter kregen die in het Heilige Land werd geboren, wier naam niet werd vastgelegd en die kort na de geboorte overleed.

Edward en Eleanor verlieten het Heilige Land in september 1272 en namen Jeanne met zich mee. Edwards vader Hendrik III stierf in november 1272 in Engeland, maar de nieuwe koning haastte zich niet naar huis. Terwijl ze in Frankrijk was, beviel Eleanor van een zoon, Alfonso. Edward en Eleanor kwamen uiteindelijk in augustus 1274 in Engeland aan. Joan bleef in Frankrijk, waar ze woonde bij haar grootmoeder van moeders kant, Joan, gravin van Ponthieu.

Na de dood van haar grootmoeder in 1279, kwam Joan voor het eerst naar Engeland. Tegen die tijd had haar vader al huwelijksplannen voor haar gemaakt. Johanna werd verloofd met Hartman, de tweede zoon van de eerste Habsburgse koning, Rudolph I van Duitsland. Dit huwelijk heeft nooit plaatsgevonden, omdat Hartman in december 1281 verdronk in een schipbreuk. Sommigen geloven dat hij op weg was naar Engeland om Joan te ontmoeten. De dood van Hartman zou het lot van Jeanne veranderen.

Joans eerste huwelijk

Uiteindelijk besloot Edward Jeanne uit te huwelijken aan Gilbert de Clare, Graaf van Gloucester en Hertford, een van zijn baronnen. Het was in die tijd niet zo gebruikelijk dat Engelse prinsessen in hun eigen land trouwden, maar Gilbert was een van Engelands machtigste baronnen. Jeanne weigerde te trouwen totdat ze evenveel bedienden had als sommige van haar zusters. Op 30 april 1290 trouwden Joan en Gilbert. Gilbert was achtentwintig jaar ouder dan Joan en was onlangs gescheiden van zijn eerste vrouw, Alice de Lusignan. Bij haar had Gilbert twee dochters, Isabella en een andere Joan, beiden ouder dan Joan of Acre. Edward wilde dat Joan aanwezig zou zijn bij het huwelijk van haar volgende zuster, Margaret, een paar maanden na dat van haarzelf. Joan weigerde en vertrok snel na haar huwelijk naar de landgoederen van haar echtgenoot, zonder toestemming van haar vader. Een ontstemde Edward nam zeven jurken die voor haar waren gemaakt, en gaf ze in plaats daarvan aan Margaret.

Het is niet bekend of het huwelijk gelukkig was of niet. Hoe dan ook, Joan baarde vier kinderen in snelle opeenvolging. Eerst kwam een zoon, Gilbert genaamd, en daarna drie dochters, Eleanor, Margaretha en Elizabeth. Slechts vijf jaar na het huwelijk, in december 1295, stierf Gilbert de Clare. Joan bleef achter als weduwe op haar drieëntwintigste met vier jonge kinderen.

Joans geheime tweede huwelijk

Edward wilde dat zijn weduwe-dochter opnieuw zou trouwen. Deze keer koos hij een buitenlandse partij, Amadeus V, graaf van Savoye. Maar Joan was al verliefd op iemand anders. Deze man was een van Gilbert’s schildknapen, Ralph de Monthermer. Eind 1296 stuurde Jeanne hem naar haar vader om geridderd te worden.

Joan en Ralph trouwden in het geheim rond januari 1297. In maart, geen idee hebbend van het nieuwe huwelijk van zijn dochter, kondigde Edward Joan’s verloving met de graaf van Savoye formeel aan. Toen hij achter het geheime huwelijk van zijn dochter kwam, was hij zo boos dat hij de kroon die hij droeg in het vuur gooide. Daarna liet hij Ralph gevangen nemen en legde beslag op alle landerijen van Jeanne.

Joan pleitte uiteindelijk voor zichzelf en haar nieuwe echtgenoot. Ze zou haar vader verteld hebben dat als het geen schande was voor een graaf om met een arme vrouw te trouwen, het ook geen schande was voor een gravin om een bekwame jongeman vooruit te helpen. Tegen die tijd was het ook duidelijk dat Jeanne zwanger was van Ralph’s kind. Edward accepteerde uiteindelijk de situatie, bevrijdde Ralph en gaf het grootste deel van Joan’s landerijen terug aan haar. Joan mocht haar titel als gravin van Gloucester en Hertford behouden na de dood van Gilbert, en in 1304 had Ralph deze titels in naam van zijn vrouw.

Joan en Ralph hadden tenminste vier kinderen – Mary, Joan, Thomas, en Edward. In 1304 schijnt Ralph in de gunst van de koning te hebben gestaan. Joan had een hechte band met haar jongste en enige nog levende volle broer, Edward. Toen vader en zoon in 1305 ruzie kregen, leende Jeanne haar broer haar persoonlijke zegel.

Joan stierf op 23 april 1307, rond haar 35ste verjaardag. De oorzaak van haar dood is niet met zekerheid bekend, maar soms wordt gedacht dat het de geboorte van een negende kind was, dat niet overleefde. Bij haar dood verloor Ralph zijn titel van Graaf van Gloucester aan Joan’s zoon, Gilbert, uit haar eerste huwelijk. Ralph, op zijn beurt, kreeg de titel van 1e Baron Monthermer. Edward I stierf een paar maanden na zijn dochter en werd opgevolgd door zijn zoon, Edward II. Ralph trouwde elf jaar later voor de tweede keer. Zijn tweede vrouw was Isabel Hastings (geboren Despencer). Ook dit huwelijk vond plaats zonder toestemming van de koning. Hij stierf in april 1325, achttien jaar na Joan.

Het verhaal van Joan of Acre is uniek onder de middeleeuwse prinsessen. Zij schijnt een vrouw met een sterk karakter te zijn geweest, die weigerde zich aan haar vader te onderwerpen. Door haar bekende relatie met haar broer, Eduard, had ze hem veel steun kunnen bieden als ze nog tijdens zijn bewind had geleefd. 1