Strąki niektórych gatunków pokryte są szorstkimi włoskami, które zawierają enzym proteolityczny mukunainę i powodują swędzące pęcherze, gdy stykają się ze skórą; specyficzne epitety, takie jak pruriens (łac: „swędzenie”) lub urens (zlatynizowany starożytny grecki: „kłujący jak pokrzywa”) odnoszą się do tego. Włoski strąków Mucuna są częstym składnikiem proszku na swędzenie. Inne części rośliny mają właściwości lecznicze. Rośliny lub ich ekstrakty są sprzedawane w ziołolecznictwie przeciwko wielu schorzeniom, takim jak zaburzenia układu moczowego, neurologiczne i miesiączkowania, zaparcia, obrzęki, gorączki, gruźlica, wrzody i helminthiases jak elephantiasis. W eksperymencie, aby sprawdzić, czy M. pruriens może mieć wpływ na objawy choroby Parkinsona, Katzenschlager et al. stwierdził, że proszek z nasion miał porównywalny, jeśli nie bardziej korzystne, efekt jak komercyjnych preparatów L-dopa, chociaż badanie składało się tylko z 4 osób w grupie testowej.
M. pruriens stwierdzono zwiększenie dostępności fosforu po zastosowaniu fosforanu rock w jednym z eksperymentów nigeryjskich. M. pruriens był używany w rdzennie amerykańskim rolnictwie milpa.
Nasiona Mucuna zawierają dużą liczbę związków antyodżywczych. Najważniejszym z nich jest L-dopa, którą układ pokarmowy większości zwierząt myli z aminokwasem tyrozyną, powodując produkcję wadliwych białek. Inne substancje antyodżywcze to garbniki, lektyny, kwas fitynowy, glikozydy cyjanogenne oraz inhibitory trypsyny i amylazy, choć wszystkie te substancje można usunąć poprzez długie gotowanie. M. pruriens może również zawierać substancje chemiczne, takie jak serotonina, 5-HTP, nikotyna i halucynogenne tryptaminy 5-MeO-DMT, bufotenina i dimetylotryptamina, Mucuna nie jest tradycyjnie spożywana jako roślina spożywcza, ale niektóre wstępne eksperymenty wykazały, że jeśli anty-składniki odżywcze zostaną usunięte lub przynajmniej sprowadzone do bezpiecznego poziomu, ziarna mogą być podawane zwierzętom gospodarskim lub ludziom. Zawartość L-dopy jest najważniejszą i najtrudniejszą do usunięcia toksyną. Nasiona muszą być intensywnie przetwarzane, zanim będzie można je bezpiecznie spożywać. Diallo & Berhe znaleźć najlepszą metodą było złamać otwarte nasiona i moczyć je w stale bieżącej wody słodkiej, takich jak pod otwartym kranem przez 36 godzin, lub umieścić je w torbie i pozostawić w płynącej rzeki na 72 godziny, przed gotować je przez ponad godzinę. Ponad tysiąc osób w Republice Gwinei było karmionych posiłkiem z Mucuna (zmieszanym z wieloma innymi składnikami) bez widocznych złych skutków.
.