Erdere carrière
Hunyadi wordt voor het eerst genoemd, waarschijnlijk als klein kind, in de diploma’s waarmee koning Sigismund de bezittingen van kasteel Hunyad (nu in Hunedoara, Roemenië) overdroeg aan een van zijn ridders, Woyk (of Vajk), die Hunyadi’s vader was. János was van Walachijse (Roemeense) afkomst, zijn familie stamde uit Hateg, Transsylvanië, een regio die nu in Roemenië ligt.
Volgens het gebruik van Hongaarse edellieden uit die tijd, nam János zijn familienaam aan naar zijn landgoed. De koninklijke schenking had de Hunyadi familie verheven tot de hoogste rangen van de lagere (niet-baronial) groep van de Hongaarse adel. Als eigenaars van een domein dat 40 dorpen omvatte, werden zij beschouwd als even welgesteld als maar ver onder de grote magnaten die de raad van de koning vormden en de echte macht in het land uitoefenden.
De jonge János volgde de normale loopbaan van zijn klasse. Als ridder aan het hoofd van troepen van maximaal 12 bereden krijgers, bood hij zijn diensten aan de meer invloedrijke leden van de heersende klasse aan. Door de invloed van Stephan Lazarević, prins van de Noord-Serviërs, en Philippo Scolari, een van Sigismunds beste soldaten, vond Hunyadi zijn weg naar het koninklijke hof. Spoedig daarna trouwde hij met Erzsébet Szilágyi, dochter van een edelman die zich had onderscheiden in militaire acties langs de grenzen. De jonge ridder vergezelde de koning naar Italië en andere vreemde landen. In Milaan maakte hij kennis met de condottiere (huurling kapitein) Francesco Sforza en bestudeerde hij de nieuwe militaire kunst van Italië; later bestudeerde hij de technieken van oorlogvoering ontwikkeld door de Hussieten opstandelingen in Bohemen.
Bij zijn thuiskomst werd Hunyadi beschouwd als de beste krijger van Zuid-Hongarije. Hij had nog steeds geen hoge functie, maar hij voerde het bevel over 50 tot 100 gewapende mannen tegen de toenemende golf van Turkse aanvallen. Zijn overwinningen, hoewel van plaatselijk belang, trokken brede aandacht. Toen Ottomaanse troepen in 1439 Servië bezetten, dreigde een directe invasie van Hongarije. Hunyadi werd daarom benoemd tot bán (militair gouverneur) van Severin (nu in Roemenië), een district dat blootstond aan voortdurende aanvallen. Zijn succes in dat commando bracht hem snelle vooruitgang en hogere eerbewijzen, waaronder schenkingen van landeigendommen en andere inkomsten. Hij werd voivode (gouverneur) van Transsylvanië, graaf van Temes (nu Timiș, Roemenië), kapitein van Belgrado, en militair leider van het hele verdedigingssysteem aan de zuidelijke grenzen. Hij bereikte en overtrof al snel het niveau van de rijkste oude adellijke families. In de jaren die volgden, wist hij de Turken niet alleen uit het grensgebied van Hongarije, maar ook uit het naburige Walachije te verdrijven.
Na de dood van de Habsburgse Duitse koning Albert II – die als schoonzoon van Sigismund tevens koning van Hongarije was – steunde Junjadi de verkiezing van de jonge Poolse koning Władysław III (Ulászló I in Hongarije) in de hoop op actieve en krachtige steun voor een kruistocht tegen de Turken.