MARIO R. CAPECCHI werd geboren in Verona, Italië, in 1937. Hij behaalde zijn B.S. in scheikunde en natuurkunde aan het Antioch College in 1961 en zijn Ph.D. in biofysica aan de Harvard University in 1967. Zijn thesiswerk, onder leiding van Dr. James D. Watson, omvatte de analyse van de mechanismen van nonsensonderdrukking; de initiatie van eiwitsynthese, inclusief de demonstratie van formylmethionine tRNA als de initiator van eiwitsynthese; en de mechanismen van eiwitbeëindiging. Van 1967 tot 1969 was Dr. Capecchi Junior Fellow van de Society of Fellows aan de Harvard University. In 1969 werd hij assistent-professor in het Departement Biochemie van de Harvard School of Medicine. In 1971 werd hij bevorderd tot universitair hoofddocent. In 1973 trad hij toe tot de faculteit van de Universiteit van Utah als Professor in de Biologie. Sinds 1988 is Dr. Capecchi onderzoeker aan het Howard Hughes Medical Institute; sinds 1989 hoogleraar menselijke genetica aan de University of Utah School of Medicine; en sinds 1993 Distinguished Professor of Human Genetics and Biology. Hij is tevens medevoorzitter van de afdeling menselijke genetica.

Dr. Capecchi is vooral bekend om zijn pionierswerk op het gebied van de ontwikkeling van gene targeting in van muizenembryo’s afgeleide stamcellen (ES). Deze technologie stelt wetenschappers in staat muizen te creëren met mutaties in elk gewenst gen. De kracht van deze technologie is dat de onderzoeker zowel kiest welk gen wordt gemuteerd als hoe het wordt gemuteerd. De onderzoeker heeft vrijwel volledige vrijheid bij het manipuleren van de DNA-sequenties in het genoom van levende muizen. Dit stelt wetenschappers in staat de functie van elk gen tijdens de ontwikkelingsfase of de fase na de ontwikkeling van de muis in detail te evalueren. Zijn onderzoeksinteresses omvatten de moleculair genetische analyse van de vroege ontwikkeling van de muis, de neurale ontwikkeling bij zoogdieren, de productie van muismodellen van menselijke genetische ziekten, gentherapie, homologe recombinatie en geprogrammeerde genomische herschikkingen in de muis.

Dr. Capecchi is lid van de National Academy of Sciences (1991), de European Academy of Sciences (2002), de American Academy of Arts and Sciences (2009), en de National Academy of Medicine (2015). Hij heeft talrijke prijzen gewonnen, waaronder de Bristol-Myers Squibb Award for Distinguished Achievement in Neuroscience Research (1992), de Gairdner Foundation International Award for Achievements in Medical Sciences (1993), de General Motors Corporation’s Alfred P. Sloan Jr. prijs voor buitengewone basiswetenschappelijke bijdragen aan kankeronderzoek (1994), de German Molecular Bioanalytics Prize (1996), de Kyoto Prize in Basic Sciences (1996), de Franklin Medal for Advancing Our Knowledge of the Physical Sciences (1997), de Feodor Lynen Lectureship (1998), de Rosenblatt Prize for Excellence (1998), de Baxter Award for Distinguished Research in the Biomedical Sciences (1998), de Helen Lowe Bamberger Colby and John E. Bamberger Presidential Endowed Chair in the University of Utah Health Sciences Center (1999), lectoraat in de biowetenschappen aan het Collège de France (2000), de Horace Mann Distinguished Alumni Award, Antioch College (2000), de Italiaanse Premio Phoenix-Anni Verdi for Genetics Research Award (2000), de Spaanse Jiménez-Diáz-prijs (2001), de Pioneers of Progress Award (2001), de Albert Lasker Award for Basic Medical Research (2001), de National Medal of Science (2001), de John Scott Medal Award (2002), de Massry Prize (2002), de Pezcoller Foundation-AACR International Award for Cancer Research (2003), de Wolf Prize in Medicine (2002/03), de March of Dimes Prize in Developmental Biology (2005), de Nobelprijs voor Fysiologie en Geneeskunde (2007) met Oliver Smithies en Martin Evans, de American Heart Association Distinguished Scientist Award (2008), en de American Association of Cancer Research Lifetime Achievement Award (2015).

Onderzoeksinteresses omvatten: de moleculair genetische analyse van de vroege ontwikkeling van de muis, neurale ontwikkeling bij zoogdieren, productie van muismodellen van humane genetische ziekten, gentherapie, homologe recombinatie en geprogrammeerde genomische herschikkingen in de muis.