Po niepowodzeniu w potwierdzeniu anabolicznego działania testosteronu i jego pochodnych u szczurów, metandienon („Dianabol”, „steryd anaboliczny” używany przez sportowców) został podany 11 wysportowanym mężczyznom w trakcie treningu siłowego, w podwójnie ślepym, krzyżowym eksperymencie. Dawka metandienonu wynosiła 100 mg/dzień przez 6 tyg. Masa ciała i skład, siła mięśni i wydajność, a wskaźniki funkcji endokrynologicznych były badane. W porównaniu z okresem placebo, na metandienon badanych zyskał na wadze (średnia 3-3 kg ± 0-6 kg) i zgromadził nieproporcjonalnie dużą ilość potasu (420±68 mmol); wzrost masy był ograniczony do chudego części ciała, a mięśnie wzrosła w wielkości. Siła i wydolność poprawiały się w każdym okresie treningowym, ale nie różniły się istotnie w zależności od leku i placebo. Na lek, stężenie kortyzolu w osoczu i wydalanie kortyzolu z moczem wzrosła, a osocze-testosteron spadła. Chociaż waga i ciało-kompozycja zmiany mogą wykazać anaboliczne działanie metandienonu w człowieka, mogą one alternatywnie zostały spowodowane przez wzrost płynu wewnątrzkomórkowego, a kwestia działania anabolicznego zatem pozostaje otwarta.

.