Februari 11, 2020 – Joseph Brain, Cecil K. and Philip Drinker Professor of Environmental Physiology aan de Harvard T.H. Chan School of Public Health, is onlangs co-auteur geworden van het boek The Education of Alice Hamilton (Indiana University Press). Hamilton, het eerste vrouwelijke faculteitslid van Harvard, werd in 1919 benoemd tot assistent-professor in de industriële geneeskunde aan de Medical School. Zij en de rest van de afdeling industriële hygiëne werden in 1922 onderdeel van de School of Public Health, toen deze de Harvard MIT School for Health Officers verving.

Naast de honderdste verjaardag van de benoeming van Alice Hamilton, wat heeft u geïnspireerd om een boek over haar te schrijven?

Ik hoorde voor het eerst over haar toen ik een afgestudeerde student aan Harvard was, eerst in de Division of Engineering and Applied Physics, nu bekend als SEAS, en daarna hier aan de Harvard T.H. Chan School of Public Health. Hoe meer ik over haar te weten kwam, hoe meer ik haar bewonderde. Toen ze door Harvard werd aangeworven, had ze al 20 jaar baanbrekend onderzoek gedaan op het gebied van gezondheid op het werk en toxicologie. Bovendien was ze niet alleen een groot wetenschapper en epidemioloog, ze was ook pacifist en suffragist en gaf vorm aan arbeidsbeschermingswetten.

In het boek gaan we, na de beschrijving van haar Harvard-jaren, terug en kijken we naar wat haar wetenschappelijke vaardigheden en haar inzet voor sociale hervormingen heeft gevormd.

Wat bent u tijdens uw onderzoek over haar te weten gekomen?

Dr. Hamilton was autodidact en werd thuis geschoold. Zij werd opgevoed door sterke vrouwen die haar onafhankelijkheid bijbrachten en het belang van teruggeven. Zij en haar drie zussen bleven allen alleenstaand – een verstandige optie in die tijd voor vrouwen die carrière wilden maken. Allen werden zeer succesvol in hun vakgebied.

Alice voelde zich altijd aangetrokken tot wetenschap en geneeskunde. Toen zij haar vader om toestemming vroeg om medicijnen te gaan studeren, vroeg hij zich af of zij wel stoer genoeg was. Ze maakten een afspraak. Ze zou eerst een jaar studeren aan een kleine medische school in Fort Wayne, Indiana, vlak bij hun huis. Ze was meer dan klaar voor de uitdaging. Een jaar later stemde haar vader ermee in dat zij toegang zou krijgen tot de beste medische opleiding die voor vrouwen openstond. Ze blonk uit aan de Universiteit van Michigan en Johns Hopkins, en studeerde verder in Duitsland bij Paul Ehrlich, die later een Nobelprijs won.

Een zeer belangrijk deel van haar opleiding kreeg ze tijdens de jaren die ze doorbracht in het Hull House – het gerenommeerde nederzettingenhuis in Chicago, beroemd geworden door Jane Addams. Daar leefde ze met immigranten en armen. Terwijl ze medische zorg verleende, kwam ze tot het besef dat banen een belangrijke bron van letsel en ziekte waren voor arbeiders en hun gezinnen. Zo stelden mannen die met asbest of lood werkten hun gezinnen bloot via de werkkleding die zij mee naar huis namen om te wassen.

Zij en haar collega’s verzamelden en analyseerden een opmerkelijke hoeveelheid gegevens over de bevolking die zij verzorgden – waaronder demografische gegevens, inkomen, etniciteit, en ziekteverschijnselen. De epidemiologische kaarten die zij maakten, lijken op het soort kaarten dat wij vandaag de dag maken met ruimtelijke analysetechnologieën.

Toen de oprichters van onze School zich realiseerden dat zij een leider op het gebied van gezondheid op het werk nodig hadden, ontdekten zij dat Alice verreweg de beste kandidaat was. De universiteit zei aanvankelijk dat Harvard alleen mannen opleidt – en natuurlijk kunnen alleen mannen mannen opleiden. Maar de leiders van onze school hielden vol. Toekomstige SPH decanen David Edsall en Cecil Drinker, die op dat moment bij de HMS werkten, bleven voor haar pleiten en voor het doorbreken van de gender barrière. In de herfst van 1919 gaf de Universiteit toe.

Alice had hier een zeer onderscheiden 20-jarige loopbaan. Toen zij met pensioen ging, was zij nog steeds assistent professor – wij van de Alice Hamilton fanclub vragen ons af waarom. Nog eens 30 jaar bleef ze Amerikaanse fabrieken en mijnen veiliger maken.

Wat kan Alice Hamilton de volksgezondheidsstudenten van vandaag leren?

Zij is een model van de verantwoordelijkheden van voorrecht, dat een combinatie is van voldoende rijkdom en opleiding. Als je beide hebt, moet je ze inzetten om permanente positieve inclusieve verandering voor iedereen te maken.

Dr. Hamilton’s hele leven draaide om het maken van een verschil. Ze was niet alleen geïnteresseerd in het leren over en het meten van letsel en ziekte veroorzaakt door beroepen. Haar werk was onvoltooid totdat ze haar wetenschap vertaalde in actie en nationaal beleid. En dat is het soort onderzoek dat we zouden moeten doen en het soort carrière dat we zouden moeten nastreven.

Learn more

Op-ed: Viering van Alice Hamilton, die pionierde met nationale veiligheidsnormen (Harvard Chan School news)

Pionier op het gebied van de volksgezondheid Alice Hamilton documenteerde schrijnende gezondheidsomstandigheden in het Duitsland van na de Eerste Wereldoorlog (Harvard Chan School news)

– Amy Roeder

Photo: Kent Dayton