(1806-13)

Een groepering van Midden- en Zuid-Duitse staten. Na de overwinning van Napoleon bij Austerlitz (1805) kondigde hij de oprichting aan van een Rijnbond, waarvan de leden verplicht waren afstand te doen van het oude Heilige Roomse Rijk, dat vervolgens ontbonden werd verklaard. Na de nederlaag van Pruisen bij Jena (1806) sloten andere vorstelijke staten en steden zich aan. Napoleon had voor Frankrijk de gehele linkeroever van de Rijn geannexeerd, maar de nieuwe Confederatie breidde zich geleidelijk uit van de Rijn tot de Elbe. Aanvankelijk werd zij door het Duitse volk verwelkomd als een stap naar eenheid, maar in werkelijkheid was zij een barrière tegen de Pruisische en Oostenrijkse macht, en naarmate het Continentaal Stelsel tot economische ontberingen begon te leiden, werd zij minder populair. Het droeg een contingent bij aan Napoleons veldtochten van 1813. Na zijn nederlaag bij Leipzig viel de Confederatie uiteen; één voor één sloten de Duitse staten en steden vrede en steunden zij de viervoudige alliantie van Pruisen, Groot-Brittannië, Rusland en Oostenrijk. Uit het Congres van Wenen zou een nieuwe Duitse Confederatie voortkomen.