Monocyten zijn een van de grootste soorten witte bloedcellen. Elk type witte bloedcel heeft een unieke rol. Monocyten zijn verantwoordelijk voor het aanvallen en afbreken van ziektekiemen en bacteriën die het lichaam binnendringen.

Monocyten zijn fagocytische cellen. Dit betekent dat zij infecties afbreken door ze “op te eten”. Ze gebruiken hun plasmamembraan om dode cellen of schadelijke vreemde deeltjes en bacteriën op te slokken en af te breken.

Als ze een paar uur oud zijn, reizen monocyten via de bloedbaan naar organen en weefsels zoals de lever, de longen, de milt en het beenmerg. Daar aangekomen hechten ze zich aan het weefsel en veranderen in een ander celtype: een macrofaag.

Deze cellen gedragen zich ongeveer hetzelfde als monocyten, maar blijven op organen of weefsels liggen. Ze verwijderen dood weefsel, kunnen kankercellen doden, en regelen de immuniteit van het lichaam tegen lichaamsvreemde stoffen.

Sommige monocyten veranderen niet in macrofagen, maar worden in plaats daarvan dendritische cellen. Deze zijn verantwoordelijk voor de samenwerking met T-lymfocyten, vaak T-cellen genoemd. De dendritische cellen presenteren restanten van afgebroken cellen, virussen, bacteriën en andere lichaamsvreemde stoffen aan de T-cellen. Deze informatie helpt de T-cellen een plan te vormen om de indringer te bestrijden.

Wat is een absoluut aantal monocyten en hoe wordt het gemeten?

Een absoluut aantal bloedcellen is een onderdeel van de resultaten van een bloedonderzoek. Het is wanneer het aantal cellen wordt uitgedrukt als een absoluut getal, in plaats van als een percentage.

Het absolute aantal monocyten kan worden berekend door het totale aantal witte bloedcellen in het lichaam te vermenigvuldigen met het percentage van de witte bloedcellen die monocyten zijn. Bijvoorbeeld, als het aantal witte bloedcellen 8000 is, en 5% van die witte bloedcellen zijn monocyten, dan is het absolute aantal monocyten 400 (8000 x 0,05).

Wat is het normale bereik voor monocyten?

Monocyten maken ongeveer 1 tot 10% uit van de circulerende witte bloedcellen, hoewel het bij de meeste mensen dichter ligt bij 2 tot 8%. Mannen hebben gewoonlijk een iets hoger aantal monocyten dan vrouwen.

Het normale absolute monocytenbereik ligt tussen 1 en 10% van de witte bloedcellen van het lichaam. Als het lichaam 8000 witte bloedcellen heeft, dan ligt het normale absolute monocytenbereik tussen 80 en 800.

Het hebben van een absoluut aantal monocyten dat hoger of lager is dan typisch is op zichzelf niet gevaarlijk, maar het kan erop wijzen dat de persoon verder moet worden onderzocht. Het absolute aantal monocyten kan een waardevolle manier zijn om de algehele gezondheid van het immuunsysteem van het lichaam te beoordelen.

Wat veroorzaakt een hoog aantal monocyten?

Een hoog aantal monocyten kan wijzen op andere medische aandoeningen. Een infectie door een bacterie, virus of schimmel kan een verhoging van het monocytengehalte veroorzaken. Dit komt doordat het lichaam meer monocyten aanmaakt om de indringer te bestrijden. Een absoluut hoog monocytengehalte kan ook een reactie zijn op stress, chronische infecties of auto-immuunziekten.

Soms kan een telling buiten het normale absolute monocytenbereik erop wijzen dat er een probleem is met de manier waarop het lichaam nieuwe bloedcellen aanmaakt. Dit kan wijzen op bepaalde soorten bloedaandoeningen. In zeldzame gevallen kan de hoge telling te wijten zijn aan een kwaadaardige groei, zoals leukemie.

Verschillen tussen monocyten en macrofagen

Macrofagen zijn monocyten die klaar zijn met hun taken in de bloedbaan, en zijn verhuisd naar andere organen of weefsels in het lichaam en zijn gerijpt.

De twee celtypen lijken op elkaar: zowel monocyten als macrofagen zijn beide verantwoordelijk voor het vernietigen van schadelijke stoffen. De belangrijkste verschillen zijn dat macrofagen ongeveer twee keer zo groot zijn als monocyten. Macrofagen blijven stationair in de extracellulaire vloeistof, maar monocyten bewegen zich door de bloedbaan.

Discover Sight’s Automated CBC Analyzer