Rhonda Witthuhn vreesde dat het slechts een kwestie van tijd was tot de moordenaar ook voor haar zou komen. Ze kreeg telefoontjes naar haar huis in Irvine. Aan de andere kant, een fluistering.

“Ik ga je vermoorden,” herinnerde Rhonda zich de sissende stem. “Ik schreeuwde gewoon tegen de telefoon en hing op.”

Bijna 40 jaar lang kroop die stem in haar hoofd bij elk gekraak en gepiep in de nacht.

Deze week huilde Rhonda van opluchting toen ze hoorde dat de vermoedelijke Golden State Killer was opgepakt.

Haar angsten konden eindelijk afnemen: “Hij zou niet naar me komen zoeken.”

Nieuws over de arrestatie van de vermeende Golden State Killer heeft galmt door Zuid-Californië, waar 10 moorden worden verondersteld in verband te staan met verdachte Joseph James DeAngelo.

Eén van hen was Manuela Witthuhn, die in 1981 doodgeknuppeld in haar Irvine-huis werd aangetroffen. De autoriteiten in Orange County beschuldigden DeAngelo van haar verkrachting en moord, naast de moord in 1980 op Keith en Patrice Harrington in Dana Point en de verkrachting en moord in 1986 op Janelle Cruz in Irvine.

Een tijd lang verdachten plaatselijke onderzoekers iemand anders ervan Manuela te hebben vermoord – haar man David. Niet lang na haar moord hertrouwde David met een vrouw die Rhonda heette en die hij kende van zijn werk. Ze ontdekten al snel dat het onmogelijk was om de dood van Manuela achter zich te laten.

Terug in 1981 werkten Rhonda en David in het House of Imports dealerschap in Buena Park. In die tijd was ze dol geworden op zijn bereidheid om bij te springen en haar te helpen met klanten.

“Hij was een van de goede jongens,” zei ze.

Rhonda was aan het werk toen ze hoorde van Manuela’s moord. Ze herinnert zich dat de politie binnenkwam en een kantoor aan de achterkant overnam en het personeel een voor een opriep.

“Ze vroegen naar David,” zei ze.

Rhonda vond dat de onderzoekers er naast zaten: David zou Manuela niet vermoorden.

“Ze hadden hun ruzies en zo, maar hij aanbad haar,” herinnerde ze zich.

Rhonda zocht contact met David, zei hem haar dag en nacht te bellen. Het is moeilijk om een geliefde te verliezen, dacht ze. En David was niet het type man dat openlijk sprak over hoe hij zich voelde. Ze dacht dat dit soort gesprekken makkelijker werden gemaakt door het medeleven van een vrouw. Voor zover Rhonda wist, was zij misschien een van de weinigen op wie David kon steunen. David belde Rhonda de eerste avond dat hij terug was in het huis waar Manuela was vermoord. Het lokale nieuws meldde dat de moordenaar haar hoofd met een stomp voorwerp had ingeslagen. David vertelde Rhonda dat hij het moeilijk had. Hij was in het ziekenhuis geweest de nacht van de moord op zijn vrouw, volgens Rhonda. De slaapkamer waar Manuela was vermoord, was nog in elkaar aan het zetten. Een ploeg was gekomen om het bloed op te ruimen. David kwam binnen en zag dat de muren en plafonds van bloed waren ontdaan. Rhonda nodigde hem uit om op haar bank te slapen. Ze waren al snel onafscheidelijk. Enkele weken later trok ze in het huis dat David ooit met Manuela had gedeeld – een slecht getimede beslissing waarvan Rhonda al snel besefte dat ze David verdacht maakte.

“Het hielp waarschijnlijk niet dat ik er zo snel bij was,” zei Rhonda. “Sommige mensen vroegen zich af of David het had gedaan.’

Buren hielden afstand. Het leek wel of iedereen in de straat een nieuw huisalarmsysteem kocht.

David verliet de baan bij de dealer. Hij vertelde Rhonda dat hij zich daar niet meer op zijn gemak voelde. Ze bleef tot op een dag Manuela’s vader langskwam. Hij was vergezeld door Davids vroegere baas, die naar Rhonda wees en zei dat dat Davids nieuwe vrouw was. Rhonda liep in tranen naar buiten.

Rhonda was ervan overtuigd dat David onschuldig was. De moordenaar, zei ze, bleef hen stalken: Na de moord belde hij meerdere keren naar het huis.

Lokale politie-onderzoekers dachten daar misschien anders over. Manuela, de dochter van Duitse immigranten die in de buurt woonden, was een pittige 28-jarige vrouw. En als een jonge vrouw wordt vermoord, hoef je geen slimme rechercheur te zijn om te weten dat je de echtgenoot moet ondervragen. David heeft nooit gewild dat Rhonda wist wat de rechercheurs tijdens de ondervragingen zeiden. Rhonda zei dat hij deed wat hij kon om haar te beschermen tegen de turbulentie in de jaren die volgden. In 1986 ondervroegen rechercheurs David opnieuw, zei Rhonda, rond de tijd dat een andere Irvine jonge vrouw, Janelle Cruz, verkracht en vermoord werd aangetroffen. Ook zij werd later in verband gebracht met de Golden State Killer.

“Hij dacht echt dat ze hem zouden opsluiten,” zei Rhonda. “Hij was verdrietig dat iemand dat van hem zou denken.”

David kon er zo goed mogelijk mee omgaan. De rum hielp. Totdat het niet meer hielp. Hij begon zijn eigen bedrijf, maar dat was ook niet goed, dacht Rhonda. Te veel tijd alleen.

“Hij ging de dieperik in,” zei Rhonda. “Hij dronk letterlijk alles weg wat we hadden.”

Nauwelijks tien jaar nadat ze samen waren, scheidde Rhonda van hem. David was Manuela, Rhonda, zijn werk en zijn huis kwijt. Rhonda hoorde dat hij op straat leefde.

Rhonda zag David uiteindelijk jaren later weer – in de krant. Zijn gezicht stond op de voorpagina van The Orange County Register. DNA verbond een reeks moorden in Californië en had David vrijgesproken van de moord op Manuela.

“Ik was gewoon blij dat ze niet meer achter hem aan zouden komen,” zei Rhonda.

Toen Rhonda hoorde dat de vermoedelijke Golden State Killer deze week was opgepakt, wendde ze zich tot Facebook.

“OMG het is voorbij,” schreef ze. “Ze hebben de seriemoordenaar van Manuela Witthuhn gepakt. Ik wou zo dat David hier was om gerechtigheid te zien.”

De verdachte was aan de politie ontsnapt tot de dood van David in 2008. Daarvoor bleef de dood van Manuela en anderen reacties opwekken van true-crime liefhebbers op message boards onder de titel EARONS voor “East Area Rapist / Original Night Stalker,” andere namen die aan de Golden State Killer werden gegeven.

David zelf meldde zich af en toe, zei Rhonda. Tegen die tijd woonde hij in Big Bear, hoog boven het bassin waar de Golden State Killer zoveel levens eiste. Het leek niet onmogelijk dat hij zonder het te weten de details bezat die de zoekers zouden helpen om de zaak op te lossen. De echte moordenaar liep nog steeds vrij rond. David stopte nooit met zoeken.