De hommel is een veeleisende nectar-shopper. Bij het kiezen van bloemen om de kleverige substantie van te verzamelen, kan hij rekening houden met de afstand van de plant, de vorm van de bloemblaadjes en hoe suikerrijk de nectar is.

Maar volgens een studie die woensdag is gepubliceerd in het Journal of the Royal Society Interface, is er nog een variabele die de bijen in overweging kunnen nemen tijdens hun nectar-run: Hoe snel kunnen ze het weer uitbraken ?

Nectar is beschikbaar in een aantal concentraties, zelfs binnen dezelfde plantensoort. Een recente studie van veldbonen – uitgevoerd door het lab dat bijenkots bestudeerde – ontdekte dat sommige bloemen een lichte ambrosia van 15 procent suiker produceerden, terwijl andere opliepen tot een stroperige 57 procent. Hoewel zoetere nectar meer energie oplevert, is ze ook stroperiger, waardoor ze meer tijd en energie kost om te verwerken. Hoe dikker de nectar, hoe langer het duurt voordat een hommel hem heeft opgeslurpt, wat ten koste gaat van de energiewinst die de extra suiker oplevert.

In de afgelopen jaren heeft een aantal onderzoekers getimed wanneer bijen verschillende concentraties nectar dronken, en deze informatie gebruikt om uit te vinden welke suikergehaltes “het meest aantrekkelijk voor bijen” zouden kunnen zijn. Deze kennis kan worden gebruikt om hen naar de juiste gewasplanten te lokken, waardoor een efficiënte bestuiving mogelijk wordt, zei Jonathan Pattrick, een postdoctoraal onderzoeker in het Department of Zoology van de Universiteit van Oxford en de hoofdauteur van het nieuwe paper.