George’s vroege internationale reputatie nam echter toe, niet zozeer door zijn geschriften als wel door zijn betrokkenheid bij publieke zaken in het buitenland. In 1881 was hij van Californië naar New York verhuisd, en de Irish World van die stad stuurde hem als correspondent naar Ierland. De omstandigheden in Ierland waren nog niet verbeterd door Gladstone’s landhervorming, en George hoopte de situatie te beïnvloeden en er ook verslag van uit te brengen. Hij verspreidde Progress and Poverty in Ireland, alsmede een pamflet over The Land Question (1906-1911, vol. 3). Hij ging ook naar Londen, waar hij een ongemakkelijke relatie opbouwde met H.M. Hyndman, de rijke marxist; hij raakte bevriend met Helen Taylor, de literaire executeur van John Stuart Mill, die zei dat Mill George’s ideeën zou hebben aanvaard als een uitbreiding van de zijne; en hij maakte kennis met Alfred Russel Wallace, de evolutietheoreticus die ook geïnteresseerd was in landnationalisatie, en met andere vooraanstaande mannen zoals John Morley en Joseph Chamberlain. George hield de toespraak die hem volgens George Bernard Shaw bekeerde tot sociale hervorming. George beoordeelde trots de lange, halfgunstige recensie van Progress and Poverty in de London Times als bewijs dat hij op hoge plaatsen serieus werd genomen.

Het eerste bezoek aan Europa leidde tot vier volgende. Het laatste, in 1890, sloot een reis af die een triomfantelijke toespraaktournee in Aus tralia omvatte. Wat de invloed van George’s ideeën in het Verenigd Koninkrijk betreft, waren de bezoeken van 1883-1884 en 1884-1885 de hoogtijdagen. In alle belangrijke Britse tijdschriften werd Progress and Poverty besproken en vooraanstaande academische economen reageerden op het boek, zij het vaak in negatieve zin. Sir Henry Fawcett van Cambridge maakte bezwaar tegen George’s verzet tegen het compenseren van de landheren wier eigendomsrechten hij zou vernietigen; Alfred Marshall erkende weliswaar “frisheid en ernst” in George, maar concentreerde een spervuur van statistieken op de zwakke punten in zijn bevindingen over lonen; Philip H. Wicksteed, een Unitarisch predikant en vooraanstaand econoom, erkende dat hij George veel verschuldigd was; en Arnold Toynbee, de jonge pro-arbeidseconoom uit Oxford, probeerde vlak voor zijn vroegtijdige dood George te weerleggen in openbare lezingen in Londen. In Schotland vond George veel bewonderaars: de Land Restoration League daar deelde zijn voorkeur voor landbelasting als het beste middel tot hervorming. Keir Hardie werd de politieke link tussen George’s invloed op Groot-Brittannië in de jaren 1880 en de moderne Britse Labourpartij. Tijdens een bezoek aan Oxford behandelden de studenten George op een schandalige manier; in Cambridge ging het beter. Zoals J. A. Hobson in 1897 opmerkte: “…Henry George kan worden beschouwd als iemand die een meer direct krachtige vormende en opvoedende invloed heeft uitgeoefend op het Engelse radicalisme van de laatste vijftien jaar dan enige andere man” (p. 844).

Na zijn terugkeer uit Ierland gingen George’s activiteiten in Amerika verschillende richtingen uit. Hij schreef een serie artikelen voor Frank Leslie’s Illustrated News paper die polemisch gericht was tegen een eerdere serie artikelen over actuele problemen geschreven door Sumner voor Harper’s Weekly. In boekvorm werden Sumners artikelen What Social Classes Owe to Each Other, de erkende klassieker van het sociaal-darwinistische gedachtegoed. George’s artikelen, verzameld en gepubliceerd als Social Problems (1871-1900, vol. 2), werden aanvankelijk beter ontvangen dan Progress and Poverty.

George werd ook actief op het politieke toneel. In 1886 haalde een belangrijke vakbond van New York City hem over om zich kandidaat te stellen voor de Arbeiderspartij als burgemeester. Hij kreeg aanzienlijke steun van vroege sociale evangelisten, de vakbonden en recente migrantenkiezers. Bij de stembusgang werd hij tweede, dicht genoeg bij de winnende kandidaat om de beschuldiging kracht bij te zetten dat hij zou hebben gewonnen als er geen stemmen waren gestolen. Hij slaagde er wel in maximale aandacht te trekken voor zijn ideeën en zijn volgelingen te consolideren.

George’s volgende onderneming was de hervorming van de eenheidsbelasting. Hoewel de uitdrukking “enkele belasting” niet voorkomt in Progress and Poverty, doet het hervormingsidee dat wel. Het was George’s blijvende overtuiging dat belasting op grondwaarde gebruikt kon en moest worden om het gehele product van economische huur over te hevelen van particuliere eigenaren naar de gemeenschap. Een dergelijke overdracht zou politiek gemakkelijker te realiseren zijn in Amerika dan landnationalisatie en zou hetzelfde economische effect hebben. George begon de term “enkele belasting” te gebruiken in het midden van de jaren 1880, maar het was een bekeerling van zijn ideeën, Thomas G. Shearman, een advocaat uit New York, die de term omvormde tot een slogan en de naam van een hervormingsbeweging. Tegen 1888 werden in de belangrijkste steden aan de oostkust, in het Midden-Westen en in Californië bijeenkomsten gehouden over één enkele belasting. De leiders op lange termijn van de beweging -Louis F. Post, Tom Loftin Johnson, Warren Worth Bailey, William Lloyd Garrison n, Jackson S. Ralston, en Lawson Purdy- waren reeds actief, en vóór 1890 waren er 130 eenheidsbelasting-organisaties verschenen. De vroege beweging was gespannen door een innerlijke strijd tussen “één-belasting, beperkt” mannen, zoals Shearman, die slechts zoveel huur wilde hebben als nodig was voor gewone openbare diensten, en “één-belasting, onbeperkt” mannen, zoals George, die alle huur wilde hebben. Na de dood van George overheersten de voorstanders van “één enkele belasting, begrensd”. De beweging werd kleiner, maar hield stand. In het begin van de 19e eeuw werd haar programma opgenomen in gemeentelijke hervormingsprogramma’s en wetten, opvallend in Ohio; en in de 19e eeuw beïnvloedde het het Wilsoniaanse, Democratische progres-sivisme. Van 1887 tot heden heeft de beweging, door middel van organisaties die varieerden van clubs tot scholen tot schenkingen, zich voortdurend ingezet voor belasting op grondwaarde en vrije handel.

In de jaren 1890 liet Henry George de verdediging van de eenmalige belasting grotendeels in handen van anderen, zoals hij eerder de arbeiderspolitiek had verlaten. Met uitzondering van zijn wereldreis en de laatste campagne voor het burgemeesterschap van New York in 1897, besteedde hij zijn tijd aan het schrijven van drie boeken, die in wezen testamenten waren. In The Condition of Labor (1906-1911, vol. 3) daagde hij paus Leo uit om katholieken toe te laten tot zijn beweging; in A Perplexed Philosopher (1906-1911, vol. 5) distantieerde hij zich volledig van het materialisme van het Spenceriaanse en gelijkgestemde vooruitgangsgeloof en herhaalde hij zijn programma voor belasting op grondwaarde; in The Science of Political Economy (1906-1911, vols. 6-7), dat hij nooit voltooide, probeerde hij, met nieuwe uitwerking maar zonder beheersing van de gangbare manieren van economisch denken, de lezers ervan te overtuigen dat zijn economische theorieën wetenschappelijk verantwoord waren. Deze codicillen hebben nooit de impact gehad van zijn vroegere boeken, hoewel ook zij George’s passie voor rechtvaardigheid en vrijheid en zijn intellectuele durf en gave om te overtuigen onthulden. De slotverklaringen rondden een toegewijd en profetisch leven af.

Charles A. Barker

BIBLIOGRAPHY

Barker, Charles A. 1955 Henry George. New York: Oxford Univ. Press.

Cord, Steven B. 1965 Henry George: Dreamer or Realist? Philadelphia: Univ. of Pennsylvania Press.

De Mille, Anna A. 1950 Henry George: Citi zen of the World. Chapel Hill: Univ. of North Caro lina Press.

Geiger, George R. 1933 The Philosophy of Henry George. New York: Macmillan.

George, Henry (1871-1900) 1906-1911 The Writings of Henry George. 10 vols. Garden City, N.Y.: Double-day.→ Volume 1: Progress and Poverty. Deel 2: Sociale problemen. Deel 3: De landkwestie; Eigendom in land; De toestand van de arbeid. Deel 4: Bescherming of vrije handel. Deel 5: Een verwarde filosoof. Deel 6-7: De wetenschap van de politieke economie; Mozes: Een Lezing. Deel 8: Ons Land en Landbeleid; Toespraken, Lezingen, en Diverse Geschriften. Deel 9-10: The Life of Henry George, door Henry George, Jr.

Hobson, J. A. 1897 Invloed van Henry George in Engeland. Fortnightly Review 68:835-844.

Laveleye, Emile de 1880 La propriete terrienne et le pauperisme. Revue scientifique de la France et de Vetranger 2nd Series 18:708-710.→ Een bespreking van Progress and Poverty.

Lawrence, Elwood P. 1957 Henry George in the BritishIsles. East Lansing: Michigan State Univ. Press.

New York, Public Library 1926 Henry George and the Single Tax: A Catalogue of the Collection in the New York Public Library, door Rollin A. Sawyer. The Library.

Nock, Albert J. 1939 Henry George: An Essay. New York: Morrow.

Young, Arthur N. 1916 The Single Tax Movement in the United States. Princeton Univ. Press.