Koło pomyłki (CoC) występuje podczas procesu ustawiania ostrości w aparacie. Jego nazwa jest trafna, ponieważ wyjaśnianie go może stać się dość techniczne i raczej mylące!

Krąg nieporozumień wpływa na „ostrość” obrazów. Ponieważ niektóre obiekty wymagają ostrości, a niektórzy fotografowie starają się uzyskać ultra-ostre obrazy, warto wiedzieć, jak to działa.

Ten przewodnik pomoże rozwiać niektóre niejasności, wyjaśniając działanie Koła zamętu w prostych etapach. Następnie podamy kilka przykładów tego, jak może ono wpływać na zdjęcia w praktyce.

Co to jest Circle of Confusion w fotografii?

To może brzmieć jak coś, czego należy unikać, ale Circle of Confusion nie jest niczym, czym należy się martwić! Wiedząc trochę o tym, co dzieje się wewnątrz aparatu, możesz stać się bardziej wrażliwym i świadomym fotografem.

Krąg nieporozumień występuje, gdy punkt światła z obrazu wchodzi do aparatu przez obiektyw i ląduje na czujniku z tyłu aparatu. Jest to pomiar punktu światła, który pada na płaszczyznę ogniskowej (tj. czujnik aparatu), który jest często określany jako punkt ogniskowy.

Gdy przesuwamy pierścień ostrości, aby ustawić ostrość obrazu, punkt ogniskowy przesuwa się przed i za czujnikiem. Aby uzyskać „właściwą ostrość”, często obracamy pierścień ostrości w prawo, a następnie w lewo kilka razy, aż do uzyskania satysfakcji, że obraz, który widzimy, jest „ostry”.

Ale co dzieje się wewnątrz aparatu? Jak pokazuje poniższy diagram, promienie świetlne wchodzą do aparatu przez obiektyw i zbiegają się w punkcie.

Obracając pierścień obiektywu, na którym znajduje się element ustawiający ostrość, ten punkt – punkt ostrości – przesuwa się do przodu i do tyłu, aż spocznie na czujniku aparatu, a my możemy być zadowoleni: „Jest ostrość!”

W teorii wiązki światła przechodzą przez obiektyw i lądują jako idealnie zogniskowany punkt na matrycy lub płaszczyźnie filmu. To jest czarna kropka na diagramie.

Jednakże w praktyce ląduje ona jako mała, rozmyta plamka światła; a kiedy mówimy mała, mamy na myśli wymiary takie jak 0,018 mm – a więc bardzo małe!

To jest czerwona plamka na diagramie i jest nazywana „kołem pomyłki” – która w precyzyjnych terminach optycznych nie jest kropką ani nie jest całkowicie zogniskowana. Ale mówimy o różnicach rzędu mikromilimetrów, więc dla wszystkich intencji i celów akceptujemy to jako bycie w „ostrej” ostrości.

Jest również tak, że obszar przed i za płaszczyzną ogniskową rozszerza obszar przedmiotu, który postrzegamy jako będący w centrum uwagi. Na rysunku jest to zaznaczone kolorem żółtym.

Patrząc z boku widać, że żółte obszary są różne dla dużego i małego otworu przysłony.

Wszystkie obszary w kolorze czerwonym i żółtym są postrzegane przez ludzkie oko jako ostre, nawet jeśli nie są idealnie takie. To jest to, co fotografowie nazywają „Akceptowalną ostrością” lub „Dopuszczalnym kołem pomyłki”.

W prostych słowach, jest to obszar obrazu, który wydaje się być w centrum uwagi.

Głębia ostrości i krąg nieporozumień

Kiedy ustawiasz przysłonę obiektywu, zwiększasz lub zmniejszasz rozmiar kręgu nieporozumień, co skutkuje większym lub mniejszym obszarem przed i za płaszczyzną ogniskowej będącym w centrum uwagi.

Patrząc poza kamerą na scenę, to zjawisko – nasze oczy postrzegające rzeczy jako będące w centrum uwagi – nazywamy „głębią ostrości”. Małe otwory przysłony, takie jak f/16, dają dużą głębię ostrości. Duże otwory przysłony, takie jak f/2, dają płytką głębię ostrości.

Większość obiektywów ma kalibrację na pierścieniu przysłony wskazującą zmianę głębi ostrości przy przechodzeniu od jednej przysłony do drugiej. Pamiętaj – mały otwór przysłony daje dużą głębię ostrości, a duży otwór przysłony daje małą głębię ostrości.

Jeśli to wszystko jest nowe, to jest to kolejny przypadek wychodzenia na zewnątrz i robienia zdjęć próbnych z różnymi przysłonami tej samej sceny i porównywania wyników.

Odległość hiperfokalna, głębia ostrości i koło pomyłki

Odległość hiperfokalna jest dokładną odległością ostrości, przy której głębia ostrości jest zmaksymalizowana dla danej przysłony i kombinacji ogniskowej.

Jest ona często używana w fotografii krajobrazowej, aby uzyskać pełne poczucie ostrości „poprzez scenę”.

Ustawienie przysłony na f/16 i pierścienia ostrości na nieskończoność nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem, aby uzyskać ostry krajobraz. Wybierając płaszczyznę ogniskową bliżej ciebie i niższy f stop może faktycznie zwiększyć głębię ostrości i obszar w krajobrazie, który wydaje się ostry.

Innym ogólnym punktem jest to, że czasami najlepiej jest przełączyć się z automatycznych ustawień dla ostrości i przysłony. W trybie automatycznym, aparat będzie podejmował decyzje dotyczące ostrości i ekspozycji w oparciu o punkty w scenie, które „widzi” jako istotne, lub uśredniając odczyty w całej scenie.

Pomiar punktowy pomoże, ale czasami praca ręczna jest najlepsza – używanie aparatu z podglądem na żywo, focus peaking i powiększanie obrazu w celu sprawdzenia ostrości może naprawdę pomóc. Spróbuj tego.

Aby zbadać temat dalej możesz skonsultować „tabele głębi ostrości”. Ale nie są one uniwersalne; co ważne, różne aparaty i obiektywy mają różne tabele.

Tabele głębi ostrości wykorzystują maleńki pomiar Koła Pomyłki jako jeden z elementów wzoru, za pomocą którego obliczają swoje wyniki.

Większość obiektywów aparatów fotograficznych jest dostarczana z tabelą w tych małych arkuszach złożonego papieru w pudełku, którego prawdopodobnie wtedy nie przeczytałeś.

Istnieją również „Kalkulatory DOF” darmowe do użycia online, więc możesz skonsultować je w domu lub poprzez aplikacje na telefonie komórkowym.

Twój wybór obiektywu

Jednym z powodów, dla których drogie obiektywy są, cóż, drogie jest to, że element ogniskujący w nich wytwarza mniejszy krąg dezorientacji w punkcie ogniskowym, a zatem ostrzejszy obraz.

W praktyce kupujemy najlepszy obiektyw, jaki możemy, i robimy zdjęcia, wiedząc, że nawet najlepsze obiektywy na świecie nie są doskonałe pod względem optycznym.

Przykładowe obrazy ukazujące efekt koła pomyłki

W tej części przyjrzymy się trzem różnym sytuacjom – portretom, pejzażowi miejskiemu i zbliżeniu – i zastanowimy się, w jaki sposób koło pomyłki i DoF mogą na nie wpływać.

Płytka głębia ostrości i koło pomyłki

Wybierając niską liczbę f, taką jak f/2,0, uzyskujemy płytką głębię ostrości. W przypadku zbliżeń takich jak w tym portrecie głębia ostrości staje się tak mała, że nie tylko tło, lecz także większa część głowy i twarzy są nieostre.

Ogniskowanie zostało ustawione na jedno oko – standardowa praktyka w portretach – co spowodowało, że we włosach i czerwonej czapce wyodrębniono małe obszary o wysokiej szczegółowości.

Użyty specjalistyczny obiektyw – wspaniały Nikon 0.95 Noct 58 mm – jest tak wysokiej jakości, że obszary obrazu znajdujące się w centrum uwagi są wyjątkowo ostre, co nadaje obrazowi hiperrealistyczną jakość.

Wyodrębnianie obiektu z pierwszego planu i tła

Jest to dobry przykład tego, jak zawęzić Circle of Confusion, ale nadal zachować zainteresowanie poza obiektem. W tym obrazie użyto zoomu (70-200 mm) przy f/2,8, a obiekt – panna młoda – zwrócił się twarzą do obszaru ostrości.

Pierwszy plan i tło są wyrzucone poza obszar ostrości ze względu na głębię ostrości, efekt zwiększony przez kompresję przestrzenną obiektywu zmiennoogniskowego.

Panna młoda jest obramowana przez liście, które nie tracą całkowicie swojego kształtu we wzorze liści ani nie zmniejszają nadmiernie zakresu tonalnego i kolorystycznego.

Wybierz płaszczyznę ogniskowej dla ostrych krajobrazów

To zdjęcie, zrobione wczesnym wieczorem, jest dobrym przykładem reakcji na lokalizację i wyboru płaszczyzny ogniskowej między aparatem a horyzontem. Przedstawia „prosty”, malowniczy temat – łodzie zadokowane w porcie o zmierzchu.

Dla zdjęć typu krajobrazowego – lub miejskiego, jak to jest w rzeczywistości – tradycyjnym podejściem byłoby zmniejszenie ogniskowej do f/6.3 lub wyżej i ustawienie ostrości na nieskończoność. W tym przypadku zdjęcie zostało wykonane przy stosunkowo niewielkiej głębi ostrości – f/2,5 – a mimo to zachowało ostry, nieostry obraz.

Płaszczyzna ogniskowej została ustawiona daleko przed linią nabrzeża. Prosta pozycja bez obiektów na pierwszym planie również pomaga w uzyskaniu ogólnego wyglądu in-focus.

Jeśli powiększysz, oczywiście zobaczysz, że pierwszy plan i tło są nieco bardziej miękkie, ale w pełnym widoku, cały obraz wygląda ostro.

Bokeh i koło pomyłki

„Bokeh” stał się jedną z najpopularniejszych technik stosowanych w fotografii. Słowo bokeh pochodzi z języka japońskiego i dosłownie oznacza „rozmycie”.

Na tym zdjęciu, zbliżenie uchwyciło stopę w ruchu i krople wody unoszące się po jej przekroczeniu na zacumowaną łódź.

Światła odbijające się w wodzie, która znajduje się w pewnej odległości poniżej, są tuż poza zakresem Koła Nieporozumień i stały się wzorem białych plam na tle intensywnej ciemności wody.

Konwersja czarno-biała jest idealna, aby wzmocnić kontrasty i luminancję obrazu.

Fotografowie przyrody świetnie wykorzystują bokeh, aby oddzielić na przykład kwiat, ptaka lub motyla od tła i zapewnić widzowi więcej informacji wizualnych na temat obiektu.

Słowo na temat narzędzi wyostrzających w Photoshopie i innym oprogramowaniu

Aplikacje do obróbki cyfrowej, takie jak Photoshop, zapewniają narzędzia do wyostrzania obrazu. Oczywiście nie zmienią one nieostrego obrazu w ostry, ale mogą być używane ostrożnie w celu zwiększenia percepcji ostrości dla widza.

Odbywa się to poprzez wyolbrzymianie kontrastu – świateł i cieni – wraz z tym, co aplikacja rozpoznaje jako krawędź, co daje wrażenie zwiększonej ostrości obrazu dla widza.

Pchnij to zbyt daleko, a będzie to nadmierna kompensacja, a obraz zacznie wyglądać nienaturalnie. Jest to przypadek „a little goes a long way”, szczególnie dla wyników drukowania, chociaż obrazy do prezentacji w sieci będą wymagały nieco więcej wyostrzania.

Końcowe słowa o kole nieporozumień

Poznanie nauki o aparacie i obiektywach pomaga ci uzyskać wyczucie swojego sprzętu i technik.

Mam nadzieję, że niektóre z nieporozumień, które mogłeś mieć w związku z kołem nieporozumień, trochę się wyjaśniły. Powinieneś mieć większe zrozumienie głębi ostrości i idei „akceptowalnie ostrego” i jak możesz użyć tych zmiennych.

Więc, zostaw za sobą zamieszanie, a następnie wyjdź i eksperymentuj. Techniki są zawsze środkiem do celu: jak zauważył fotograf podróżniczy Peter Adams: „Wielka fotografia to głębia uczuć, a nie głębia pola.”

.