Progresja to ścieżka prowadząca do lepszego zrozumienia życia. Charlie Kaufman, scenarzysta takich filmów jak Adaptacja, Wieczne słońce bez skazy i Synekdocha w Nowym Jorku, tworzy otchłań, w której punkt końcowy jest zawsze nieokreślony. Wplata szczerość, pod którą kryje się wiele warstw egzystencjalnych znaczeń. Szczególnie zauważamy podobieństwa w tych filmach, gdzie bohaterowie odczuwają aspekty rozpaczy, dopóki nie są w stanie kontrolować swojej linii czasu, kończącej się akceptacją zamknięcia. Ale to jest brak akceptacji pochodzi z ich gniewu, podczas gdy traci z oczu ich autentyczności.

Joel Barish jest przeciętny Joe, pracując 9 do 5, uczucie gniewu, że jego człowieczeństwo jest nieznany. On daje nam wiele znanych pomysłów, z nieznanym pochodzi z bohatera samopoznania. Joel jest zagubiony w swoim własnym świecie. Pragnie uciec od fundamentalności życia każdego dnia tak, jakby to był poprzedni. Pewnego dnia, dla kaprysu, rzuca wszystko i dzwoni na chorobowe w środku wietrznej śnieżycy, byle tylko zdążyć na najbliższy pociąg do Montauk na Long Island. Szuka akceptacji w tym, co uznał za życie pozbawione przygód. Joel powie później w swojej kasecie, że Clementine ma cechy uwodzicielki, która wyrywa cię z przyziemności, co dla niego byłoby świetną jakością. Ale on pozwala jej stać się ciężarem.

Clementine Kruczynski żyje awanturniczo, ale ona chce mieć oba światy, aby być niezrównany. Czasami jest kolejnym dzikim, wolnym duchem gotowym do zmierzenia się z całym światem. Innym razem chce, by świat pozostał niezmienny, by mogła się z nim zmierzyć jak spokojny, gotowy do ustatkowania się dorosły. Ona chce być schowany w dół, bez uczucia trapped.

Ale co oni naprawdę próbują znaleźć akceptację w?

Próbują znaleźć akceptację w zamknięciu, które kontrolują i życie, którego nie chcą żyć, ale są zbyt przestraszeni, aby go ścigać.

Film jest o tych dwóch kochanków, którzy poszli poza środki, aby zaakceptować otwarte zamknięcie, a nie ostateczny jeden. Dwoje zdecydowało się przejść procedurę w Lacuna.

Lacuna jest instytucją, która pomaga ludziom bez skrępowania kontrolować emocjonalne zamknięcie pod wpływem impulsu lub po długim namyśle. To wszystko zależy od tego, jakim typem człowieka jesteś. To przychodzi z wadami, mechaniczne i ludzkie, bo kiedy Patrick, technik dla nich, wykorzystuje wszystkie ruchy Joel i linie do zamiatania Clementine z jej stóp. A jednak, jak to trwa to zaczyna wyzwalać retrospekcje utraconych wspomnień. Wewnętrzne funkcjonowanie umysłu są kapryśne. Można usunąć wspomnienia z głowy, ale nadal można przynieść z powrotem fragmenty bez pełnej myśli. Jak Patrick postępy przy użyciu wierszy i dając podobne prezenty, do, Clementine zaczął uzyskać dziwne neurotyczne wyzwalacze, które utrzymywane raniąc jej mózg. Te wyzwalacze nie mają obrazu do pamięci, mimo emocjonalnych pozostałości being there.

Clemetine wybrał do korzystania z Lacuna jako forma zamknięcia, nawet jeśli może to nie być to, co ona naprawdę chciał zaakceptować. Możemy chcieć lub nie chcieć pozbyć się tych wspomnień, ale ból może być zbyt realny. Ona wydawała się być kimś, kto zrobił to tylko pod wpływem tych impulsów, które są częścią jej osobowości.

Jak Clementine opisała siebie Joelowi w księgarni, „zbyt wielu facetów myśli, że jestem koncepcją lub uzupełniam ich lub zamierzam uczynić ich żywymi, ale jestem tylko popieprzoną dziewczyną szukającą własnego kawałka umysłu.” Tutaj dalsze wyjaśnienia nigdy nie były potrzebne, ponieważ zakończyła stwierdzeniem, że nie chce być przypisana do jego kawałka umysłu. Joel chce wierzyć, że życie pełnym przygód umysłem i życiem jest tym, co go dopełnia i prowadzi do jego zamknięcia, czyli znalezienia w końcu miłości, ale jego podświadomość jest bardziej zakorzeniona niż tylko to. Pozwala, by ten pomysł przykrył prawdziwe zamknięcie, którego szukał… wewnętrzne szczęście. Życie nie może zostać uratowane, dopóki nie zaakceptuje się siebie takim, jakim się jest. Widzi przez to, co uważa, Clementine naprawdę jest, aż do wielu warstw jej „fucked up” sposobów. Clementine z drugiej strony widzi jego layers.

Clementine staje się tym zbawicielem Joel zaczyna projekt ją jako bycie, ze względu na umysł Joel grając główne ustawienie filmu. Ten pomysł, że jej własne walki są tylko projekcja tego, co chciała w niektórych wspomnieniach. Kiedy ona wychodzi i Joel pozostaje w, nuda kopie w i jej pomysł Joel jest przekształcony w coś, czego nie chce już. Autentyczność Clementine jest wiedzieć, że będzie wolny w umyśle, podczas gdy o wzajemnym zrozumieniu z jej partnerem w życiu i miłości.

Joel Barish wybrał to samo po zapoznaniu się z Clementine i uświadomienie sobie, gdzie jego życie było potencjalnie kierunek bez niej wie, kim jest. To było jak rozmowa z nieznajomym w najbardziej niezręczny sposób. Ale jak był pod maszyną, zdał sobie sprawę, że w rzeczywistości Clementine, choć nie naprawdę jego zbawiciela, był pozytywny wpływ na jego życie i kto chce być.

Clementine był gotowy, aby być matką i nauczyć się być kimś, nie była tak dużo w przeszłości. Wewnątrz umysłu Joela nie do końca chciał tego samego. To było sporadyczne myślenie bez prawdziwej rozmowy roboczej składającej się z plusów i minusów. W umyśle Joela nie był gotowy, aby wrócić do życia, które może być meandry, podczas gdy Clementine był wreszcie dojrzewa od starego siebie. Zaatakował jej niedojrzałość jako jedyny powód, dla którego uważał, że nie nadaje się do tej roli. To był jeden z bardzo niewielu końcowych straws.

Their pomysły na błędną interpretację szczęścia są podzielone na odrębne ideologie, które mogą być tylko tymczasowe formy szczęścia. Joel jest po prostu szuka wyraźnej miłości do punktu, w którym jego poczucie rzeczywistości zawsze przesuwa się w tym kontekście.

„Dlaczego zakochuję się w każdej kobiecie, którą widzę, że pokazuje mi najmniejszą uwagę”

– Joel Barish

To nie jest powszechnie widoczne dla niego tylko kocha jedną osobę, i tylko naprawdę oczy jednej osoby. Pod tym samym mikroskopem miłość strata i uderzył szczenięta czuli się w ten sam sposób. To może wynikać z braku emocjonalnych połączeń odczuwanych między dwoma osobami. Lub jak licealne kumple zwykli mówić, „Eye Sex.”

Dla Clementine, ona chce czuć się stałe. Ona odbija się wokół rozproszeń szybciej niż 25 centów piłka bouncy kupić w centrum handlowym. Ona tęskni za ludźmi, którzy są odzwierciedleniem typu Joela, „miły”. Zamiast znaleźć kogoś takiego jak ona sama, kto mógłby zobaczyć w niej przeciwieństwo koncepcji, ale raczej prawdziwą osobę z prawdziwym charakterem.

„A ja znudzę się tobą i poczuję się uwięziona, bo to właśnie dzieje się ze mną.”

– Clementine Kruczynski

Joel mówi, że tego nie widzi… aż w końcu zdaje sobie sprawę, że to właśnie widzi. Dla niego stała się kolejną osobą, która jak sądził, uratuje go z jego dysocjacyjnego stanu depresji. Nawet jeśli dla niego to, czego naprawdę chciał, to pozwolić swoim żalom opuścić małą zamkniętą komnatę w jego umyśle. Było to szczególnie widoczne, gdy Lacuna zabiera go z powrotem do czasu, gdy spotkali się na spotkanie w Montauk. Clementine i Joel były w domu na plaży i były rozpalania blisko, ale Joel stchórzył, co prowadzi do Clementine jest zasmucony. Powiedziała mu, aby odejść. To nie był pierwszy raz jego kurczak głowa natura zgromadził kruszenia gówno, że złamał je up.

Pod wszystkie gówno zbudowali w, te dwa są bardziej przygnębiony niż większość znaków widzianych w filmie. Ich osobowości wahają się 50-50 i w ten sposób tracą się w otchłani powtórzeń.

Kiedy film się kończy, dwa słuchać ich odpowiednich taśm i w każdej taśmy listy problemów przewyższa listę osób na czarnej liście podczas McCarthyism. Oczywiście jest to przesada, ale oni naprawdę nienawidzą dużo o sobie nawzajem. Do tego stopnia, że ponownie wpisują się na listę i zagłębiają się w problemy. Ale nie pozwól, aby to zrujnować kolejny potencjalny bieg na związek. Oni nie znaleźć ostateczne zamknięcie wiedząc, że taśmy jest dając im pojęcia, że będą pochodzić do nienawiści siebie i upuść to wszystko. To może być wypracowane choć i jeśli nie to nie obchodzi, ponieważ w tylnej części ich umysłu jest to kolejny restart do związku, który stworzył ogromne szczęście i rozpacz. Miłość to niekończący się cykl.

„Jakże szczęśliwy jest los nieskalanej westalki!

Świat zapomniany, przez świat zapomniany

Wieczny blask słońca umysłu bez skazy!

Każda modlitwa przyjęta, i każde życzenie zrezygnowane;”

– Alexander Pope

.