Pośród innych efektów, kwas giberelinowy może zmienić korelacje wzrostu roślin poprzez zmniejszenie hamującego działania liści i organów spichrzowych. Wcześniejsze prace1-3 wykazały, że gatunki Bryophyllum, B. crenatum, B. verticillatum i B. daigremontanum nie kwitną, jeśli są stale utrzymywane w warunkach dnia długiego lub krótkiego. Aby wywołać kwitnienie, rośliny dnia długiego o długich międzywęźlach i ogonkowych, owalnych liściach muszą być wystawione codziennie przez 10 dni na 12-godzinne lub krótsze oświetlenie, podczas gdy rośliny dnia krótkiego o bardzo krótkich międzywęźlach i okrągłych, prawie nitkowatych liściach muszą być wystawione przez 20 dni na długi dzień 13-godzinny lub dłuższy, a następnie na warunki dnia krótkiego przez kolejne 10 dni. Rośliny te zostały zatem opisane jako rośliny dnia długiego-krótkiego4. Rośliny dnia długiego nie mogły być pobudzone do kwitnienia przez traktowanie kwasem giberelinowym. Bünsow i Harder byli w stanie indukować wydłużanie i kwitnienie roślin dnia długiego uprawianych w warunkach dnia krótkiego przez traktowanie giberelinami uzyskanymi z grzyba5 i z niedojrzałych nasion fasoli6. Taki sam wynik uzyskano w naszym laboratorium traktując kwasem giberelinowym materiał Bryophyllum crenatum, który był utrzymywany w formie rozet przez 12 lat poprzez ciągłą ekspozycję wyłącznie na warunki dnia krótkiego. Jeśli jednak po potraktowaniu kwasem giberelinowym te krótko-dniowe rośliny zostały wystawione na ciągłe oświetlenie lub warunki dnia długiego, nie udało im się wytworzyć primordiów kwiatowych, choć silnie się wydłużyły, tworząc długie międzywęźla i nowe, owalne, ogonkowe liście. Tak więc kwas giberelinowy może zastąpić wymóg długiego dnia, ale nie dość specyficzny efekt indukowania kwiatów przez dzień krótki. Niezwykle rzadko pojedynczy kwiat pojawiał się w osi jednego z górnych liści roślin rozetowych uprawianych w warunkach dnia krótkiego; zaobserwowano to tylko wiosną 1949 roku u dwóch z wielu setek roślin uprawianych w 9-godzinnym dniu.

.