Opis
Doktryna Monro-Kellie lub hipoteza stwierdza, że suma objętości mózgu, płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF) i krwi domózgowej jest stała. Wzrost jednej z nich powinien spowodować wzajemne zmniejszenie jednej lub obu pozostałych.
Doktryna ta ma fundamentalne znaczenie dla naszego zrozumienia negatywnego wpływu podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego na mózg.
Historia
1783 – Alexander Monro secundus opublikował swoje obserwacje na temat struktury i funkcjonowania układu nerwowego. Biorąc pod uwagę, że czaszka jest sztywnym przedziałem, a mózg jest „prawie nieściśliwy”, Monro doszedł do wniosku, że ilość krwi wewnątrz czaszki powinna pozostać stabilna w warunkach normalnych i patologicznych.
Ponieważ substancja mózgu, podobnie jak innych ciał stałych naszego ciała, jest prawie nieściśliwa, ilość krwi w głowie musi być taka sama, lub prawie taka sama, przez cały czas, czy to w zdrowiu czy w chorobie, w życiu czy po śmierci, z wyjątkiem przypadków, w których woda lub inne substancje są wypływane lub wydzielane z naczyń krwionośnych; w tych przypadkach, ilość krwi* równa objętościowo wypływanej substancji, zostanie wyciśnięta z czaszki.
1824 – George Kellie był chirurgiem z Edynburga i byłym studentem Monro. Jego wkład do doktryny wynika z prac, które opublikował na temat badania post mortem dwóch osób, które zostały znalezione martwe w Leith rano po zimowej burzy.
Krążenie w obrębie głowy jest, prawdę mówiąc, bardzo osobliwym opisem. Sam mózg, mało ściśliwy, jest zawarty w twardej i nieugiętej obudowie z kości, którą dokładnie wypełnia i przez którą jest broniony przed ciężarem i ciśnieniem atmosfery (…) siła, zatem, która musi stale działać, aby utrzymać pełnię systemu naczyniowego w głowie. Jeśli te przesłanki są prawdziwe, nie wydaje się bardzo wyobrażalne, jak jakakolwiek część krążącego płynu może być kiedykolwiek wycofana z czaszki, bez jego miejsce jest jednocześnie zajęte przez jakiś odpowiednik; lub jak każda rzecz nowa lub wybujała może być wprowadzona, bez równoważnego przemieszczenia.
1846 – Burrows wprowadził pewne zmiany do tej hipotezy w swojej książce On the disorders of the cerebral circulation, postulując, że objętość krwi mózgowej może się zmieniać, ale tylko z korzyścią lub szkodą dla objętości mózgu i płynu mózgowo-rdzeniowego
Osoby powiązane
- Alexander Monro secundus (1733-1817)
- George Kellie (1770-1829)
- George Burrows (1801- 1887)
- Monro A. Obserwacje nad strukturą i funkcjami układu nerwowego. Edinburgh: William Creech; 1783.
- Kellie G. On Death from Cold and on Congestions of the Brain. Relacja z występów obserwowanych w sekcji dwóch z trzech osób, które przypuszczalnie zginęły w burzy z 3, a których ciała zostały odkryte w pobliżu Leith rano 4 listopada 1821: z pewnymi refleksjami na temat patologii mózgu. Transactions of the Medico-Chirurgical Society of Edinburgh 1824;1:84-169
- Burrows G. Na zaburzenia krążenia mózgowego. London: Longman, Brown, Green and Longmans. 1846
- Macintyre I. A hotbed of medical innovation: George Kellie (1770-1829), jego koledzy w Leith i doktryna Monro-Kellie. J Med Biogr. 2014 May;22(2):93-100. Lista
eponimiczny słownik
nazwiska. nazwiska kryjące się za nazwą
Studiował na Uniwersytecie w Oxfordzie – m.in. BA BM BCh. Brytyjski lekarz pracujący w medycynie ratunkowej w Perth, Australia Zachodnia. Specjalne zainteresowania obejmują medycynę ratunkową, opiekę krytyczną i medycynę dzikiej przyrody.
Lekarz medycyny ratunkowej MA (Oxon) MBChB (Edin) FACEM FFSEM z pasją do rugby; historii medycyny; edukacji medycznej; i informatyki. Ewangelista asynchronicznego uczenia się #FOAMed. Współzałożyciel i CTO firmy Life in the Fast lane | Eponyms | Books | vocortex |
.