VoedingEdit

Als hadrosauride was Lambeosaurus een grote tweevoetige/vierkante herbivoor, die planten at. Hij had een gesofisticeerde schedel die een malende beweging toeliet zoals zoogdieren die kauwen. Zijn tanden werden voortdurend vervangen en waren verpakt in tandbatterijen die elk meer dan 100 tanden bevatten, waarvan slechts een relatief handvol op elk ogenblik in gebruik waren.

Hij gebruikte zijn snavel om plantaardig materiaal te oogsten, dat in de kaken werd gehouden door een wangachtig orgaan. Het eten zou hebben plaatsgevonden vanaf de grond tot ongeveer 4 meter (13 ft) boven.

Lambeosaurines hebben smallere snavels dan hadrosaurines, wat suggereert dat Lambeosaurus en zijn verwanten zich selectiever konden voeden dan hun breedgesnavelde, kuifloze tegenhangers.

SchedelkamEdit

Een levensherstel van hoogkuif L. magnicristatus

Net als andere lambeosaurines zoals Parasaurolophus en Corythosaurus, had Lambeosaurus een kenmerkende kuif op de top van zijn kop. Zijn neusholte liep terug door deze kam, waardoor deze grotendeels hol was. Er zijn veel suggesties gedaan voor de functie of functies van de kam. Hij zou zoutklieren kunnen huisvesten, de reukzin kunnen verbeteren, als snorkel of luchtvanger kunnen dienen, als resonantiekamer voor het maken van geluiden kunnen fungeren, of een methode kunnen zijn om verschillende soorten of verschillende geslachten van eenzelfde soort elkaar te laten herkennen. Sociale functies zoals het maken van geluid en herkenning zijn de meest geaccepteerde van deze hypothesen geworden.

De grote afmetingen van hadrosauride ogen en de aanwezigheid van sclerotische ringen in de ogen impliceren een acuut gezichtsvermogen en diurnale gewoonten, bewijs dat het gezichtsvermogen belangrijk was voor deze dieren. Ook de gehoorzin van hadrosauriden blijkt sterk te zijn. Er is tenminste één voorbeeld, bij de verwante Corythosaurus, van een slanke stapes op zijn plaats, hetgeen in combinatie met een grote ruimte voor een trommelvlies een gevoelig middenoor impliceert. Het auditieve deel van het binnenoor was goed ontwikkeld. Indien gebruikt als lawaaimaker, zou de kam ook kunnen hebben gezorgd voor herkenbare verschillen voor verschillende soorten of geslachten, omdat de verschillende lay-outs van de neusgangen corresponderend met de verschillende kamvormen verschillende geluiden zouden hebben voortgebracht.