De grootste niet-nucleaire bom ter wereld, en met gemak de krachtigste “aardbevingsbom” die ooit is gebouwd, is nu getest en kan worden afgeleverd door de B-2 stealth bommenwerper.

Hoewel de Massive Ordnance Penetrator (MOP) al vele jaren in ontwikkeling is in de VS, heeft het een bijzonder geopolitiek belang gekregen dankzij de Iraanse nucleaire impasse. In een tijd van verhoogde spanning met Iran bijna twee jaar geleden, was het specifiek bedoeld om Irans diep begraven nucleaire installatie in Fordow, nabij Qom, te kunnen vernietigen.

Natuurlijk kwam dit wapen niet uit het niets. Verschillende massieve conventionele bommen werden ontwikkeld aan alle kanten in de Tweede Wereldoorlog, met inbegrip van de 10-ton Grand Slam bom gebruikt om Duitse U-boot havens te vernietigen. Ze kwamen weer in gebruik tijdens de oorlog in Vietnam, met name in de vorm van de BLU-82 “Big Blue” of “Daisy Cutter”, ingezet om snel regenwoud te kappen en plaats te maken voor helikopterplatforms (onder andere).

Na Vietnam leidden verdere ontwikkelingen tot de beruchte Massive Ordnance Air Burst (MOAB), een wapen van 9,5 ton dat bekend staat als de “Moeder van alle Bommen”, en dat in 2002 in Afghanistan werd gebruikt.

Gelijktijdig hiermee groeide de belangstelling voor krachtige wapens die diep onder de grond konden graven. De Amerikaanse luchtmacht spande zich in om wapens te ontwikkelen van ongeveer dezelfde grootte als de MOAB, maar met de explosieve lading in een extreem harde metalen huls. Het resultaat was de GBU-57A-B Massive Ordnance Penetrator.

Twee per B-2

De MOP weegt ongeveer 15 ton, meer dan zes keer zoveel als zijn lasergeleide voorganger de GBU-28, waarbij meer dan de helft van zijn gewicht bestaat uit de behuizing. Hij is 20 voet lang, en is ontworpen om 60 voet gewapend beton te kunnen doorboren. Hoewel het kan worden afgeleverd door de oude B-52 strategische bommenwerper, is het plan nu om de B-2 te gebruiken – een van de meest geavanceerde oorlogsvliegtuigen

De B-2 kan 6.000 zeemijlen vliegen zonder bij te tanken, heeft een mondiale actieradius als wel wordt bijgetankt, kan een hoogte van 50.000 voet bereiken en is zo goed als onkwetsbaar voor elk verdedigingssysteem als maar mogelijk is. Alle B-2’s in de vloot zijn aangepast om twee van de nieuwe bommen te dragen, waarvan er 20 gepland zijn,

De MOP komt voort uit een gezamenlijke inspanning om afweersystemen te ontwikkelen om nieuwe bunkerontwerpen te verslaan. Om een wapen te trotseren dat door enorm dik gewapend beton kan dringen, is één reactie het gebruik van een gelaagd bunkerontwerp, waar dikke lagen beton worden afgewisseld met holtes die de bom proberen te “misleiden” om vroegtijdig te ontploffen. De GBU-57A-B heeft daarom ontwikkelingen op het gebied van versmelting ondergaan, zodat dergelijke holtes worden gedetecteerd en genegeerd.

Als dit wapensysteem daadwerkelijk in een oorlog zou worden gebruikt tegen een tegenstander met moderne luchtverdediging, zouden de B-2’s die de wapens afleveren waarschijnlijk worden vergezeld door F-22 stealth gevechtsvliegtuigen voor het onderdrukken van de verdediging, met drones die volgen om de schade te beoordelen voor het geval verdere aanvallen nodig zijn. Bij een test van de nieuwe bom vorig jaar werd een RQ-170 stealth drone voor dit doel gebruikt.

Je kunt je niet verstoppen

Het meest directe diplomatieke effect van het MOP zal uiteraard het nucleaire geschil met Iran zijn. Meer havikistische elementen in de VS zien de bom als een middel om de ontluikende nucleaire capaciteiten van Iran te vernietigen als, zoals zij verwachten, de deadline van maart voor een politieke deal niet wordt gehaald, en de relatief gematigde Hasan Rouhani uiteindelijk de macht verliest aan een veel meer hard-line leider.

Sommige commentatoren wijzen er ook op dat de VS nu over een vermogen beschikken dat zelfs de Israëli’s niet kunnen evenaren, waardoor zij de enige mogendheid zijn die in staat is om zinvolle militaire actie te ondernemen tegen de ondergrondse bunkers van Iran.

Zelfs zo, wordt de veel bredere betekenis van de MOP over het algemeen over het hoofd gezien.

Dankzij dit wapen zijn de VS nu de enige militaire macht die zeer diep begraven en zwaar beschermde doelen waar ook ter wereld kunnen vernietigen, en dat zonder kernwapens te gebruiken. Haar luchtmacht kan nu elke vermeende ondergrondse nucleaire of commandofaciliteit in een “schurkenstaat” – of, inderdaad, elk regime dat in de toekomst onaanvaardbaar wordt – fysiek bedreigen.

De MOP is, kortom, de zoveelste vorm van “afstandsbediening”, die wordt toegevoegd aan een lexicon dat al gewapende drones, Special Forces, geprivatiseerde militairen, uitleveringen, snelle wereldwijde aanvallen en alle elementen van oorlogsvoering op afstand omvat, die de mislukte “boots on the ground”-operaties van de afgelopen jaren gestaag vervangen.

Het lijkt misschien een kleine en specifieke ontwikkeling op zich, maar de Massive Ordnance Penetrator is in feite iets dat veel belangrijker is.