Football player

Terwijl de baanbrekende prestaties van zijn college teamgenoot Jackie Robinson zelfs bij sportfans bekend zijn, is Kenny Washington geen bekende naam, ook al was hij de eerste Afro-Amerikaan die in de hedendaagse National Football League (NFL) speelde. Het verschil in bekendheid kan te wijten zijn aan het feit dat honkbal eind jaren veertig de onbetwiste koning van de sport was, terwijl profvoetbal net aan zijn klim naar populariteit was begonnen. Maar de historische onrechtvaardigheid die Washington werd aangedaan was aanzienlijk: hij was een van de beste college football spelers in de Verenigde Staten aan het eind van de jaren 1930, maar tegen de tijd dat hij doorbrak naar de profs had hij veel last van blessures en was hij over zijn topjaren als speler heen.

Kenneth S. Washington werd geboren in Los Angeles op 31 augustus 1918. Hij erfde zijn atletische kwaliteiten van zijn vader, Edgar “Blue” Washington. De oudere Washington speelde bij de Kansas City Monarchs en Chicago American Giants van de Negro Leagues honkbal, en werkte ook als acteur; hij speelde onder andere een rol in Gone with the Wind. Deze activiteiten hielden hem vaak van huis weg, en Washington werd opgevoed door de broer van zijn vader, Rocky, die Washington als zijn echte vader beschouwde. Rocky Washington was de hoogstgeplaatste zwarte agent in het Los Angeles Police Department.

Voltooide Bom als High Schooler

Spelend football op Lincoln High School in Los Angeles, toonde Washington al vroeg zijn capaciteiten door een 60-yard touchdown pass te gooien in 1935. Hij studeerde af in 1936 en werd toegelaten tot de Universiteit van Californië in Los Angeles (UCLA). In die tijd waren er slechts enkele tientallen zwarte footballspelers buiten de baan van historisch zwarte colleges, maar Washington veroverde een plaats in het team. Gedurende drie jaar aan de UCLA werd hij steeds beter. Washington was een linker halfback, een positie die in het tijdperk van de single-wing offense de speler in de rol van zowel loper als passer plaatste.

In 1939, met Jackie Robinson (een transfer van Pasadena City College) als zijn nieuwe receiver, verhoogde Washington zijn passentotaal tot 1.300 yards en rende hij in dat ene seizoen voor 1.915 yards, beide lange UCLA-records. Hij voerde college football aan in total offense, en hij voltooide één pass die 72 yards in de lucht ging. Zijn career total offense van 3,206 yards en zijn zes pass interceptions in 1939 waren ook UCLA records.

Een andere indrukwekkende prestatie, waar Washington zelf bijzonder trots op was, was dat hij alle behalve 20 minuten van het seizoen 1939 speelde; hij stond zowel in de verdediging als aanvallend op het veld, als een safety. “Records zijn er om gebroken te worden,” zei Washington volgens USA Today, “maar als iemand mijn uithoudingsrecord breekt, laat het me dan horen.” Naast al deze prestaties op het veld speelde Washington ook honkbal, met slaggemiddelden van .454 in 1937 en .350 in 1938. “Naast mij was Jackie de beste tegenstander die ik ooit had gezien,” zei Washington in de Los Angeles Sentinel. “Maar toen hij een honkbalster werd, was ik een beetje van slag. Ik versloeg hem met minstens tweehonderd punten op UCLA.”

Snubbed in All-American Balloting

Snel ontsierde openlijke discriminatie Washingtons carrière. Hoewel hij in 1939 zeker een van de beste college spelers in de Verenigde Staten was, werd hij slechts in het tweede team van de jaarlijkse officiële All-American selectie opgenomen. Een opiniepeiling van Liberty magazine vroeg toen aan de college spelers zelf om een All-American team te selecteren; van de 664 genomineerden was Washington de enige die de stemmen kreeg van elke speler die het veld tegen hem had opgenomen. Hij won de Douglas Fairbanks Trofee, uitgereikt aan Amerika’s beste collegiale speler. De 1.80 meter lange, 200 pond wegende Washington kreeg de bijnaam “de Kingfish.”

In de begindagen van het profvoetbal, met kleine concurrerende competities verspreid over het land, speelden een paar Afro-Amerikanen voor verschillende kleine teams. In 1933 legden de eigenaars van de National Football League echter een verbod op zwarte spelers op. In augustus 1940 speelde Washington met een team van college all-stars in een jaarlijkse oefenwedstrijd op Soldier Field in Chicago tegen de kampioen van de NFL, dat jaar de Green Bay Packers. Hoewel de Packers de wedstrijd wonnen, scoorde Washington een touchdown en speelde goed, wat speculaties uitlokte dat een NFL eigenaar zou proberen de apartheidsregel te breken. De speculaties namen toe toen de eigenaar van de Chicago Bears, George Halas, Washington vroeg om een week in Chicago te blijven, en NBC radio sportanker Sam Balter steunde zijn zaak. Maar Halas slaagde er niet in zijn mede NFL-eigenaren over te halen het verbod op te heffen.

Dus ging Washington naar de Hollywood Bears van de Pacific Coast League, waar hij zo populair was dat de kaartjes voor de wedstrijden van het team werden gefactureerd als “The Hollywood Bears with Kenny Washington,” vertelde Washingtons teamgenoot, Woody Strode, aan football-historicus Charles Kenyatta Rose. Washington werd betaald zoals de NFL spelers van die tijd, maar een deel van zijn salaris werd doorgesluisd naar zijn oom Rocky om te verhullen dat hij meer mee naar huis nam dan zijn medespelers. Hij werkte ook als een Los Angeles politieagent als bijbaan. Twee zware knieoperaties vertraagden Washington en hielden hem uit de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde in 1944 voor de San Francisco Clippers van de American Football League.

Antidiscriminatieverordening leidde tot ondertekening

Na de oorlog, die leidde tot winst voor het idee van integratie op vele gebieden van het Amerikaanse leven, kondigde Cleveland Rams eigenaar Dan Reeves plannen aan om zijn team te verhuizen naar de snel groeiende stad Los Angeles. Een anti-discriminatieverordening van de stad dreigde de ploeg echter te verhinderen gebruik te maken van het Los Angeles Coliseum, dat in handen is van de overheid. Grotendeels als gevolg daarvan werd Washington op 21 maart 1946 door de Rams gecontracteerd. Terwijl hij zich voorbereidde op een derde knieoperatie, onderhandelde zijn oom Rocky over een no-cut clausule in zijn contract. Er was nog steeds weerstand van andere NFL eigenaars – “de hel brak los,” zei Rams backfield coach Bob Snyder in USA Today – maar Strode werd ook bij de Rams gecontracteerd, en twee andere zwarte spelers, Marion Motley en Bill Willis, werden lid van de nieuwe Cleveland Browns. Tegen de tijd dat de Brooklyn Dodgers van honkbal Jackie Robinson in 1947 tekenden, was pro football op weg naar integratie.

Toen de knieën van Washington kwakkelden, maakten blanke NFL-spelers het nog erger met fysieke aanvallen. “Toen hij voor het eerst begon te spelen, gingen ze tekeer tegen hem,” zou Snyder hebben gezegd in de Chicago Sun-Times. “Ze lieten knieën op hem vallen.” Maar Washington presteerde goed gedurende drie seizoenen in de NFL, hij haalde gemiddeld meer dan zes yards per carry en leidde de competitie met een 7.4 yard-per-carry gemiddelde in 1947. Hij haalde 859 yards voor de Rams voordat hij met pensioen ging in 1948, waaronder een spannende run van 92 yards die nog steeds het Rams record is voor langste run from scrimmage. In 1950 had hij nog steeds genoeg atletisch vermogen dat hij een try-out kreeg van de New York Giants.

Later in zijn leven werkte Washington als scout voor de Los Angeles Dodgers en deed public relations werk voor een Schotse whisky distilleerderij. Hij werd ook een bekwame golfer. Hij had een zoon, Kenny Jr., die professioneel honkbal speelde. Washington, die in 1956 werd opgenomen in de National Football Foundation Hall of Fame maar op dit moment nog niet in de Pro Football Hall of Fame, kreeg op latere leeftijd last van problemen met zijn bloedsomloop. Meer dan duizend van de vele fans die hij in de omgeving van Los Angeles behield kwamen opdagen voor een viering van zijn carrière in het Hollywood Palladium in 1970. Op 24 juni 1971 overleed hij in het UCLA Medical Center. “Ik weet zeker dat hij diep gekwetst was over het feit dat hij nooit een nationale figuur in de professionele sport was geworden,” schreef Jackie Robinson in een essay in Gridiron magazine, geciteerd in USA Today.