Kalidasa was de grootste van de sanskriet dramaturgen, en de eerste grote naam in de Sanskriet literatuur na Asvaghoshha. In de tussenliggende drie eeuwen tussen Asvaghosha (die een diepgaande invloed had op de dichter) en Kalidasa was er enige literaire inspanning, maar niets dat de rijpheid en de voortreffelijkheid van Kalidasa’s poëzie kon evenaren. Er zijn vrijwel geen feiten bekend over zijn leven, hoewel er kleurrijke legenden in overvloed zijn. Fysiek knap, maar hij zou een saai kind zijn geweest, en groeide op zonder enige opleiding. Door de koppelaarspogingen van een sluwe minister werd hij uitgehuwelijkt aan een prinses die zich schaamde voor zijn onwetendheid en grofheid. Kalidasa (Kali’s

Er is een sterke reden om aan te nemen dat Kalidasa van buitenlandse afkomst was. Zijn naam is ongebruikelijk, en zelfs de legende suggereert dat hij werd aangenomen. Het stigma dat aan het achtervoegsel `dasa’ (slaaf) kleefde was zeer sterk, en orthodoxe Hindoes vermeden het gebruik ervan. Zijn toewijding aan de brahmaanse geloofsbelijdenis van zijn tijd kan de ijver van een bekeerling verraden. Opmerkelijk genoeg heeft de Indiase traditie geen betrouwbare gegevens over een van zijn grootste dichters, terwijl er een schat aan zowel historische als traditionele informatie is over honderden minder belangrijke literaire grootheden. Kalidasa was goed bekend met de hedendaagse wetenschappen en kunsten, inclusief politiek en astronomie. Zijn kennis van de wetenschappelijke astronomie was duidelijk afkomstig van Griekse bronnen, en al met al lijkt hij een product te zijn geweest van de grote synthese van Indiase en barbaarse volkeren en culturen die in zijn tijd plaatsvond in Noordwest India. Dr. S. Radhakrishnan zegt, `Welke datum we ook voor hem aannemen, we bevinden ons op het terrein van redelijke vermoedens en niets meer dan dat. Kalidasa spreekt erg weinig over zichzelf, en we kunnen daarom niet zeker zijn van zijn auteurschap van veel werken die aan hem worden toegeschreven. Wij kennen geen details van zijn leven. Rond zijn naam hebben zich tal van legenden verzameld, die geen historische waarde hebben. Het apocriefe verhaal dat hij zijn dagen eindigde op Ceylon, en stierf door toedoen van een courtisane, en dat de koning van Ceylon zich in rouw verbrandde, wordt door zijn biografen niet aanvaard. Hieronder staan de belangrijkste werken die aan Kalidasa worden toegeschreven.
Shaakuntal, met een thema ontleend aan de Mahabharata, is een drama in zeven bedrijven, rijk aan creatieve fantasie. Het is een meesterwerk van dramatische vaardigheid en poëtische dictie, waarin tedere en hartstochtelijke gevoelens worden uitgedrukt met zachtheid en gematigdheid, die in de meeste Indiase literaire werken zo ontbreken. Het ontving enthousiaste lof van Goethe.
Malavikaagnimitra (Malavika en Agnimitra) vertelt het verhaal van de liefde van Agnimitra van Vidisha, koning van de Shungas, voor de mooie dienstmaagd van zijn opper-koningin. Uiteindelijk wordt ontdekt dat zij van koninklijke geboorte is en wordt zij aanvaard als een van zijn koninginnen. Het stuk bevat een verslag van het raajasuuya-offer dat Pushyamitra bracht, en een nogal vermoeiende uiteenzetting van een theorie over muziek en acteren. Het is geen toneelstuk van de eerste orde.
Vikramorvashi (Urvashii gewonnen door Moed), een drama van de trotaka-klasse over hoe koning Pururavas de nimf Urvashii redt van de demonen. Op verzoek van Indra is hij verplicht van haar te scheiden. De vierde akte over de waanzin van Pururavas is uniek. Naast de buitengewone soliloquy van de demente minnaar die op zoek is naar zijn geliefde, bevat het verschillende verzen in Prakrit. Na vele beproevingen worden de geliefden herenigd in een happy end.
Meghaduuta (Wolkenboodschapper): het thema van dit lange lyrische gedicht is een boodschap die door een verbannen yaksha in Centraal-India naar zijn vrouw in de Himalaya wordt gezonden, waarbij zijn gezant een megha of wolk is. De prachtige beschrijvingen van de natuur en de delicate uitdrukkingen van de liefde, waarin de hartstocht wordt gezuiverd en het verlangen veredeld, oogstten eveneens de bewondering van Goethe.
Raghuvamsha (Raghu’s genealogie), een mahaakavya, door Indiase critici beschouwd als Kalidasa’s beste werk, behandelt het leven van Rama, samen met een verslag van zijn voorouders en nakomelingen. Er zijn veel lange beschrijvingen, waarvan grote delen gekunsteld en kunstmatig zijn. Slechts één koning in deze vrome dynastie voldoet niet aan de ideale norm, namelijk Agnivarna.
Rituu-samhaara, (Seizoenscyclus), een gedicht dat de zes seizoenen van het jaar beschrijft in al hun wisselende aspecten.
Kumaara-sambhava (Kumaara’s Gelegenheid), meestal vertaald als ‘De geboorte van de oorlogsgod’, een mahaakavya over hoe Parvati de liefde van Siva won om Kumara (d.w.z. Karttikeya), de god van de oorlog, ter wereld te brengen om de demon Taraka te vernietigen. De laatste paar cantos worden meestal weggelaten in gedrukte versies, omdat ze van een te erotische aard zijn. Dit geldt vooral voor Canto VIII waar de omhelzingen van het pasgetrouwde goddelijke paar in levendig detail worden beschreven.