Dolfijnen zijn allemaal individuen. Elk van hen communiceert met een uniek gefluit en onderzoekers stemmen nu op deze verschillende geluiden af om de zo geliefde soort te helpen beschermen.
Wetenschappers van de Edith Cowan University (ECU) en de Curtin University in Australië gebruiken geluid, in plaats van zicht, om dolfijngemeenschappen te volgen. Als onderdeel van de studie werden tuimelaars die in de Swan-rivier in West-Australië leefden, gevolgd om uit te vinden of unieke fluittonen aan individuen konden worden toegeschreven. Het was de eerste keer dat een poging tot akoestische tracking in het gebied werd gedaan en tegen de tijd dat ze klaar waren, waren meer dan 500 fluittonen aan dolfijnfoto’s gekoppeld.
Curtin universiteitsprofessor Christine Erbe vertelt Euronews Living, “een fluittoon is als een naam voor een individu.” Elke individuele dolfijn “heeft een uniek kenmerkend fluitje dat hij uitzendt als hij zich afzondert van de groep, zodat de dieren elkaar weer kunnen vinden. Dit zijn een soort contactoproepen.”
“Een fluitje is als een naam voor een individu.”
“Dolfijnen zijn sociale wezens en worden zeer vaak in groepen gezien, wat het proces om de fluittonen aan bepaalde individuen te koppelen zeer uitdagend maakt,” zegt ze.
Door handheld hydrofoons te gebruiken die over de zijkant van een kleine bootsteiger op een diepte van 1.5m werden opgesteld, konden de onderzoekers de dolfijnen horen communiceren op een hoge frequentie. Het resultaat was dat “de meeste fluittypes konden worden teruggebracht tot een reeks mogelijke dolfijnen die het hadden kunnen produceren,” vervolgt Christine.
Deze resultaten zouden belangrijke implicaties kunnen hebben voor het behoud van dolfijnen wereldwijd, bevestigde ECU-onderzoeker Associate Professor Chandra Salgado. Tot nu toe hebben onderzoekers over de hele wereld vertrouwd op “moeizame en dure visuele onderzoeken op boten om individuele dolfijnen te volgen,” zegt ze.
De studie was gebaseerd op gegevens van eerdere onderzoeksreizen in de afgelopen jaren. De resultaten werden verkregen door de gerecyclede gegevens van twee onafhankelijke studies, een op foto-ID, de andere op onderwatergeluid, met elkaar te vergelijken om de correlatie te zien. “We zijn letterlijk door onze databases gegaan om dagen te vinden waarop we gelijktijdige foto’s van dolfijnen en onderwateropnamen hadden,” zegt Christine. “Ons volgende doel zal zijn om dit te beperken tot individuen.”
Hoe zijn tuimelaardolfijnen?
De tuimelaardolfijnensoort staat bekend als bijzonder intelligent en charismatisch – hun gebogen mond geeft de indruk van een vriendelijke, permanente glimlach. Ze hebben een gemiddelde levensduur van 45 tot 50 jaar, variëren tussen 10 tot 14 voet in grootte en wegen ongeveer 1.100 pond.
In het wild, kunnen de schepselen snelheden bereiken van meer dan 18 mijl per uur en komen aan de oppervlakte om ongeveer twee of drie keer per minuut te ademen, volgens National Geographic. Het feit dat ze zo snel bewegen maakt het moeilijk om ze te volgen.
“Dolfijnen zijn sociale dieren en vocalisaties zoals onderzocht in deze studie dienen als zowel een vitale vorm van communicatie tussen dieren als een belangrijk hulpmiddel bij het jagen en voeden,” zegt Lucy Babey, Hoofd van Wetenschap & Behoud bij de walvis en orka beschermings liefdadigheidsinstelling ORCA. Ze voegt eraan toe: “Meer leren over deze dieren door studies als deze zal ons helpen om soorten te beschermen die worden geconfronteerd met een breder scala aan bedreigingen dan op enig ander punt in de geschiedenis.”
Worden dolfijnen bedreigd door klimaatverandering?
Dolfijnen worden bedreigd door de commerciële visserij op andere soorten, zoals tonijn, en kunnen verstrikt raken in netten en andere visuitrusting. Menselijke activiteiten die hun dagelijks leven kunnen beïnvloeden zijn “onderwaterlawaai veroorzaakt door scheepvaart, olie- en gasexploratie, militaire activiteiten en door de mens veroorzaakte vervuiling”, aldus Danny Groves, woordvoerder van Whale and Dolphin Conservation (WDC).
De klimaatverandering kan ook van invloed zijn op het vermogen van een dolfijn om te overleven door “de verspreiding van hun prooi te veranderen, aangezien de voorkeurstemperaturen van het water veranderen, wat op zijn beurt de verspreiding van de dolfijnen zou kunnen veranderen. We kunnen akoestische gegevens gebruiken om dolfijnen te volgen en zo kunnen we in de loop van de tijd inzicht krijgen in deze veranderende behoeften als het klimaat ook verandert,” legt hij uit.
Hoe dan ook, “op dit moment moet het een goede tijd zijn om een wilde walvis of dolfijn te zijn, die in de oceaan rondzwemt,” concludeert Danny. “Terwijl wij opgesloten zitten, eisen zij hun territorium terug.”