Matthew C. Perry | Military Wiki

Matthew Perry

Matthew C. Perry ok. 1856-58, na fotografii Mathew Brady’ego.

Nazwa urodzenia

Matthew Calbraith Perry

Urodzony

10 kwietnia 1794 roku

Zmarł

4 marca 1858 roku (w wieku 63 lat)

Miejsce urodzenia

Newport, Rhode Island

Miejsce zgonu

Nowy Jork

Allegiacja

Stany Zjednoczone Ameryki

Służba/branża

United States Navy

Years of service

Commands held

USS Shark
Africa Squadron
USS Fulton
New York Navy Yard
USS Mississippi
Mosquito Fleet

Batelnie/wojny

Little Belt Affair
War of 1812

USS President vs HMS Belvidere
Battle o jezioro Erie

Druga wojna barbarzyńska
Zaprzestanie handlu niewolnikami

Battle of Little Bereby

Otwarcie Japonii
Wojna meksykańsko-amerykańska

Bitwa o Frontierę
Pierwsza bitwa o Tabasco
Ekspedycja do Tampico
Oblężenie Veracruz
Pierwsza bitwa o Tuxpan
Druga bitwa o Tuxpan
Trzecia bitwa pod Tuxpan
Druga bitwa pod Tabasco

Jan (Sliddell) Perry

Christopher Perry (ojciec)
Sarah Wallace (Alexander) Perry (matka)
Raymond Henry Jones Perry (brat)
Oliver Hazard Perry (brat)
James Alexander Perry (brat)
Nathaniel Hazard Perry (brat)
Sarah Wallace Perry (siostra)
Anna Marie Perry Rodgers (siostra)
Jane Tweedy Perry Butler (siostra)

Matthew Calbraith Perry (10 kwietnia, 1794 – 4 marca 1858) był komodorem Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.S. Navy i dowodził wieloma okrętami. Służył w kilku wojnach, przede wszystkim w wojnie meksykańsko-amerykańskiej i wojnie 1812 roku. Odegrał wiodącą rolę w otwarciu Japonii na Zachód poprzez Konwencję Kanagawy w 1854 roku i jest często kojarzony z polityką otwartych drzwi. Perry bardzo dbał o edukację oficerów marynarki wojennej i pomógł opracować system praktykantów, który przyczynił się do stworzenia programu nauczania w Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Wraz z pojawieniem się silnika parowego stał się czołowym orędownikiem modernizacji marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych i został uznany za ojca marynarki parowej w USA.

Wczesne życie i kariera morska

Matthew Perry był synem Sarah Wallace (Alexander) i kapitana marynarki Christophera R. Perry’ego oraz młodszym bratem Olivera Hazarda Perry’ego. Matthew Perry otrzymał prowizję midszypmen w marynarce w 1809 roku, i został początkowo przydzielony do USS Revenge, pod dowództwem swojego starszego brata. Pod dowództwem brata, Matthew brał udział w bitwie o jezioro Erie na pokładzie okrętu flagowego Lawrence i zastępczego okrętu flagowego Niagara.

Wczesna kariera Perry’ego obejmowała kilka okrętów, w tym USS President (gdzie służył jako pomocnik komodora Johna Rodgersa (1772-1838)), który brał udział w zwycięskim starciu z brytyjskim okrętem HMS Little Belt, na krótko przed oficjalnym wypowiedzeniem wojny 1812 roku. Pełnił tę funkcję przez cały okres wojny 1812 roku. Perry był także na pokładzie Presidenta, kiedy ten zaangażował się w walkę z HMS Belvidera, kiedy Rodgers sam oddał pierwszy strzał wojenny do tego okrętu, po którym nastąpił strzał, w wyniku którego wybuchło działo, raniąc Rodgersa i Perry’ego oraz zabijając i raniąc innych. Perry przeniósł się na USS United States, na którym nie stoczył już zbyt wielu walk, gdyż okręt został uwięziony w porcie w New London, Connecticut. Po podpisaniu traktatu w Gandawie, który zakończył konflikt, służył na różnych okrętach na Morzu Śródziemnym. Perry służył pod komodorem Williamem Bainbridge podczas drugiej wojny barbarzyńskiej. Następnie służył na wodach afrykańskich na pokładzie USS Cyane podczas patrolu u wybrzeży Liberii w latach 1819-1820. Po tym rejsie Perry został wysłany do walki z piractwem i handlem niewolnikami w Indiach Zachodnich. Później w tym okresie, podczas pobytu w porcie w Rosji, Perry otrzymał propozycję objęcia stanowiska w Cesarskiej Rosyjskiej Marynarce Wojennej, którą jednak odrzucił.

Zadania dowódcze, lata 1820-1840

Otwarcie Key West

Perry dowodził USS Shark, szkunerem z 12 działami, w latach 1821-1825.W 1763 r., kiedy Wielka Brytania posiadała Florydę, Hiszpanie utrzymywali, że Klucze Florydy były częścią Kuby i Północnej Hawany. Niektóre elementy w Stanach Zjednoczonych czuł, że Key West (który został wówczas nazwany Cayo Hueso, co oznacza „Bone Key”) może potencjalnie być „Gibraltar Zachodu”, ponieważ strzegł północną krawędź 90 mil (145 km) szeroki Straits of Florida-głęboki szlak wodny między Atlantykiem i Gulf of Mexico.

W 1815 roku hiszpański gubernator w Hawanie przekazał wyspę Key West do Juan Pablo Salas z Saint Augustine. Po przeniesieniu Florydy do Stanów Zjednoczonych, Salas sprzedał Key West amerykańskiemu biznesmenowi Johnowi W. Simontonowi za 2000 dolarów w 1821 roku. Simonton lobbował rząd Stanów Zjednoczonych, aby ustanowić bazę marynarki wojennej na Key West, zarówno w celu skorzystania z jej strategicznego położenia, jak i w celu zaprowadzenia prawa i porządku w tym obszarze.

25 marca 1822 roku Perry popłynął Sharkiem do Key West i zasadził flagę U.Perry przemianował Cayo Hueso na „Wyspę Thompsona” dla Sekretarza Marynarki Wojennej Smitha Thompsona, a port na „Port Rodgers” dla przewodniczącego Rady Komisarzy Marynarki Wojennej. Żadna z tych nazw nie utknęła.

W latach 1826-1827 Perry działał jako kapitan floty dla komodora Rodgersa. W 1828 Perry powrócił do Charleston w Południowej Karolinie na służbę lądową, a w 1830 objął dowództwo okrętu wojennego USS Concord. Lata 1833-1837 spędził jako drugi oficer w New York Navy Yard (później Brooklyn Navy Yard), uzyskując pod koniec tej służby awans na kapitana.

Był członkiem masonów.

Ojciec marynarki parowej

Perry żywo interesował się edukacją marynarską i dostrzegał jej potrzebę, wspierając system praktyk w celu szkolenia nowych marynarzy, a także pomagał w tworzeniu programu nauczania dla Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Był gorącym zwolennikiem modernizacji Marynarki Wojennej. Po awansie na kapitana, nadzorował budowę drugiej fregaty parowej Marynarki Wojennej, USS Fulton, którą dowodził po jej ukończeniu. Nazywano go „Ojcem marynarki parowej”, zorganizował pierwszy w Ameryce korpus inżynierów morskich i przeprowadził pierwszą w USA szkołę artylerii morskiej, dowodząc Fultonem w latach 1839-1841 w Sandy Hook na wybrzeżu New Jersey.

Awans na komodora

Perry otrzymał tytuł komodora w czerwcu 1840, kiedy to sekretarz marynarki mianował go komendantem New York Navy Yard. Marynarka Stanów Zjednoczonych nie miała stopni wyższych niż kapitan aż do 1862 roku, więc tytuł komodora miał duże znaczenie. Oficjalnie oficer powracał do swojego stałego stopnia po zakończeniu dowodzenia eskadrą, choć w praktyce oficerowie, którzy otrzymali tytuł komodora, zachowywali go dożywotnio, a Perry nie był wyjątkiem.

Podczas swojej kadencji na Brooklynie mieszkał w kwaterze A w Vinegar Hill, budynku, który stoi do dziś. W 1843 roku Perry objął dowództwo Eskadry Afrykańskiej, której obowiązkiem było powstrzymanie handlu niewolnikami na mocy traktatu Webster-Ashburton, i kontynuował to przedsięwzięcie do 1844 roku.

Wojna meksykańsko-amerykańska

Zobacz także: Wojna meksykańsko-amerykańska i Bitwy wojny meksykańsko-amerykańskiej

W 1845 roku długość służby komodora Davida Connorsa w dowodzeniu Eskadrą Domową dobiegła końca. Jednak nadejście wojny meksykańsko-amerykańskiej przekonało władze, aby nie zmieniać dowódców w obliczu wojny. Perry, który ostatecznie miał zostać następcą Connora, został drugim zastępcą dowódcy i kapitanem USS Mississippi. Perry zdobył meksykańskie miasto Frontera, demonstrował przeciwko Tabasco i wziął udział w zdobyciu Tampico (14 listopada 1846). Musiał wrócić do Norfolk w Wirginii, by dokonać napraw i wciąż tam był, gdy doszło do lądowania amfibii w Veracruz. Jego powrót do USA dał przełożonym szansę na ostateczne wydanie mu rozkazów, by zastąpił komodora Connora w dowodzeniu Home Squadron. Perry powrócił do floty podczas oblężenia Veracruz, a jego okręt wspierał oblężenie od strony morza. Po upadku Veracruz Winfield Scott ruszył w głąb lądu, a Perry przeciwko pozostałym meksykańskim miastom portowym. Perry zebrał flotę Mosquito i zdobył Tuxpan w kwietniu 1847 roku. W lipcu 1847 roku osobiście zaatakował Tabasco, prowadząc na ląd 1173-osobowe siły desantowe i atakując z lądu miasto San Juan Bautista (dzisiejsza Villahermosa).

Wyprawa Perry’ego: Otwarcie Japonii, 1852-1854

Zobacz także: Perry Expedition i Bakumatsu

Przed swoją podróżą na Daleki Wschód komodor Perry szeroko czytał wśród dostępnych książek o Japonii epoki Tokugawy. Jego badania obejmowały nawet konsultacje z coraz bardziej znanym niemieckim japonologiem Philippem Franzem von Sieboldem, który mieszkał w Japonii w holenderskim punkcie handlowym Dejima przez osiem lat przed przejściem na emeryturę w Leiden w Holandii.

Precedensy

Wyprawaerry’ego do Japonii była poprzedzona kilkoma ekspedycjami morskimi statków amerykańskich:

Od 1797 do 1809 roku kilka amerykańskich statków handlowało w Nagasaki pod holenderską banderą, na prośbę Holendrów, którzy nie byli w stanie wysłać własnych statków z powodu konfliktu z Wielką Brytanią podczas wojen napoleońskich. Japonia ograniczyła handel zagraniczny do Holendrów i Chińczyków w tym czasie, w ramach polityki sakoku (kraj zamknięty).
W 1837 roku, amerykański biznesmen w Kantonie o imieniu Charles W. King zobaczył okazję do otwarcia handlu, próbując wrócić do Japonii trzech japońskich marynarzy (wśród nich Otokichi), którzy zostali rozbici kilka lat wcześniej u wybrzeży Waszyngtonu. Udał się do kanału Uraga, w pobliżu Tokio, z Morrisonem, nieuzbrojonym amerykańskim statkiem handlowym. Statek został kilkakrotnie zaatakowany i odpłynął z powrotem, nie wypełniając swojej misji.
W 1846 roku komandor James Biddle, wysłany przez rząd Stanów Zjednoczonych w celu otwarcia handlu, zakotwiczył w Zatoce Tokijskiej z dwoma statkami, w tym jednym okrętem wojennym uzbrojonym w 72 armaty, ale jego prośby o porozumienie handlowe pozostały bezskuteczne.
W 1849 roku kapitan James Glynn popłynął do Nagasaki, doprowadzając w końcu do udanych negocjacji Amerykanina z „Krajem Zamkniętym” Japonią. James Glynn zalecił Kongresowi Stanów Zjednoczonych, aby negocjacje w sprawie otwarcia Japonii były poparte demonstracją siły, torując w ten sposób drogę ekspedycji Perry’ego.

Pierwsza wizyta, 1852-1853

Bateria Odaiba przy wejściu do Tokio, zbudowana w latach 1853-54, aby zapobiec amerykańskiemu wtargnięciu

W 1852 roku Perry wyruszył z Norfolk w Wirginii do Japonii, dowodząc Eskadrą Wschodnioindyjską w pogoni za japońskim traktatem handlowym. Na pokładzie parowej fregaty o czarnym kadłubie, 8 lipca 1853 roku zaokrętował Mississippi, Plymouth, Saratoga i Susquehanna w porcie Uraga w pobliżu Edo (wczesne Tokio). Jego działania w tym kluczowym momencie opierały się na uważnym studium wcześniejszych kontaktów Japonii z zachodnimi statkami oraz na tym, co można było wiedzieć o japońskiej kulturze hierarchicznej. Spotkał się z przedstawicielami szogunatu Tokugawa, którzy nakazali mu udać się do Nagasaki, jedynego japońskiego portu otwartego wówczas dla cudzoziemców (patrz Sakoku), gdzie prowadzono ograniczony handel z Holandią.

Groźba siły i negocjacje

Po przybyciu Perry rozkazał swoim okrętom przepłynąć obok linii japońskich w kierunku stolicy Edo i skierować działa w kierunku miasta Uraga. Perry odrzucił japońskie żądania opuszczenia miasta. Następnie zażądał pozwolenia na przedstawienie listu od prezydenta Millarda Fillmore’a i zagroził użyciem siły, jeśli japońskie łodzie otaczające amerykańską eskadrę nie rozproszą się.

Perry próbował zastraszyć Japończyków, prezentując im białą flagę i list, w którym informował, że jeśli zdecydują się walczyć, Amerykanie ich zniszczą. Perry rozkazał ostrzelać niektóre budynki w porcie. (Walworth, Arthur; Czarne okręty u wybrzeży Japonii, str. 21) Okręty Perry’ego były wyposażone w nowe działa Paixhansa, zdolne do dokonywania wielkich zniszczeń z każdym pociskiem. W Japonii termin „czarne okręty”, używany od wieków w odniesieniu do zagranicznych statków handlowych, miał później symbolizować zagrożenie ze strony zachodniej technologii.

Po tym, jak Japończycy zgodzili się otrzymać list od amerykańskiego prezydenta, Perry wylądował w Kurihama (w dzisiejszej Yokosuce) 14 lipca 1853 roku, przedstawił list uczestniczącym delegatom i wyruszył do wybrzeży Chin, obiecując wrócić po odpowiedź.

Po wyjeździe Perry’ego zbudowano fortyfikacje nad Zatoką Tokijską w Odaiba w celu ochrony Edo przed ewentualnym przyszłym wtargnięciem amerykańskiej marynarki wojennej.

Druga wizyta, 1854

Perry powrócił w lutym 1854 z dwukrotnie większą liczbą okrętów, aby stwierdzić, że Japończycy przygotowali traktat akceptujący praktycznie wszystkie żądania zawarte w liście Fillmore’a. Perry podpisał Konwencję Kanagawską 31 marca 1854 roku i odjechał, mylnie sądząc, że porozumienie zostało zawarte z przedstawicielami cesarskimi. Porozumienie zostało zawarte z szogunem, faktycznym władcą Japonii.

W drodze do Japonii Perry zakotwiczył w pobliżu Keelung w Formozie (dzisiejszy Tajwan), na dziesięć dni. Perry wraz z członkami załogi wylądował na Formozie i zbadał możliwości wydobycia złóż węgla w tym rejonie. W swoich raportach podkreślał, że Formosa stanowiła dogodną lokalizację dla handlu w połowie drogi. Formoza była również bardzo podatna na obronę. Mogła służyć jako baza eksploracyjna, podobnie jak Kuba dla Hiszpanów w obu Amerykach. Zajęcie Formozy mogło pomóc USA w walce z europejską monopolizacją głównych szlaków handlowych. Prezydent Franklin Pierce odrzucił tę propozycję, zauważając, że tak odległe posiadanie byłoby niepotrzebnym drenażem zasobów i że raczej nie uzyskałby zgody Kongresu.

Popiersie Matthew Perry’ego w Shimoda, Shizuoka

Powrót do Stanów Zjednoczonych, 1855

Kiedy Perry wrócił do Stanów Zjednoczonych w 1855 roku, Kongres przegłosował przyznanie mu nagrody w wysokości 20 000 dolarów (506 000 dolarów w 2021 roku) w uznaniu jego pracy w Japonii. Perry wykorzystał część tych pieniędzy na przygotowanie i opublikowanie raportu z wyprawy w trzech tomach, zatytułowanego Narrative of the Expedition of an American Squadron to the China Seas and Japan. W nagrodę za swoją służbę na Dalekim Wschodzie został również awansowany na stopień kontradmirała z listy emerytów (kiedy jego zdrowie zaczęło szwankować). Wiadomo, że Perry cierpiał na ostry artretyzm, który sprawiał mu częste bóle i niekiedy uniemożliwiał mu wykonywanie obowiązków.

Ostatnie lata

Perry spędził ostatnie lata przygotowując do publikacji swoją relację z wyprawy do Japonii, ogłaszając jej zakończenie 28 grudnia 1857 roku. Dwa dni później został odwołany z ostatniego stanowiska, przydzielony do Naval Efficiency Board. Zmarł w oczekiwaniu na dalsze rozkazy 4 marca 1858 roku w Nowym Jorku, na reumatyzm, który rozprzestrzenił się na serce, spotęgowany powikłaniami podagry i alkoholizmu.

Początkowo pochowany w grobowcu na terenie kościoła St. Mark’s Church in-the-Bowery w Nowym Jorku, jego szczątki zostały przeniesione na Island Cemetery w Newport, Rhode Island 21 marca 1866 roku, wraz z córką Anną, która zmarła w 1839 roku.

W 1873 roku nad jego grobem w Newport wdowa po nim postawiła wyszukany pomnik.

Rodzina

Komandor Perry był żonaty z Jane Slidell Perry (1797 – 1879) i miał czworo dzieci:

Matthew Calbraith Perry (ok. 1820 – 1873) – kapitan, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych. Weteran wojny meksykańskiej i wojny secesyjnej.
Oliver Hazard Perry (c. 1825 – 1870)
William Frederick Perry (1828 – 1884) – podporucznik, Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.
Caroline Slidell Perry Belmont (1829 – 1892) – wyszła za mąż za finansistę Augusta Belmonta.

Przez swoją matkę Perry był bezpośrednim potomkiem szkockiego rewolucjonisty Williama Wallace’a (zm. 1305), który jest powszechnie znany jako Braveheart.

Nota dyplomatyczna

Pomiędzy innymi pamiątkami Perry podarował królowej Wiktorii parę hodowlaną japońskich psów Chin, należących wcześniej tylko do japońskiej szlachty.

Flaga Perry’ego i dziedzictwo

Replika amerykańskiej flagi Perry’ego jest wystawiona na pokładzie pomnika USS Missouri (BB-63) w Pearl Harbor na Hawajach. Jest ona przymocowana do grodzi tuż przy miejscu podpisania kapitulacji przez Japończyków na prawej burcie okrętu. Oryginalna flaga została przywieziona z Muzeum Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych do Japonii na ceremonię kapitulacji Japonii i została tam wywieszona na prośbę Douglasa MacArthura, który sam był krewnym Perry’ego. Niektóre fotografie z ceremonii podpisania kontraktu pokazują, że flaga ta była w rzeczywistości wywieszona tyłem do kierunku jazdy (gwiazdy w prawym górnym rogu). Materiał, z którego wykonano historyczną flagę był tak delikatny, że konserwator Muzeum polecił naszyć na nią podkład ochronny, pozostawiając widoczną „złą stronę”. Dziś flaga jest zachowana i wystawiona w Muzeum Akademii Marynarki Wojennej w Annapolis, Maryland.

Wzór kantonu Unii na tej fladze różni się od standardowej 31-gwiazdkowej flagi, która była wtedy w użyciu. Flaga Perry’ego miała kolumny po pięć gwiazdek, z wyjątkiem ostatniej kolumny, która miała sześć gwiazdek. Flaga Perry’ego była wyjątkowa, gdy po raz pierwszy zatknięto ją w Zatoce Tokijskiej w latach 1853-1854. Replikę tej historycznej flagi można dziś zobaczyć na Pokładzie Kapitulacji Pancernika Missouri Memorial w Pearl Harbor. Replika ta znajduje się również w tym samym miejscu na grodzi pokładu werandowego, gdzie została pierwotnie zamontowana rankiem 2 września 1945 r. przez głównego cieślę Freda Mileticha.

Miejsca pamięci

W miejscu jego urodzenia, Newport, Rhode Island, znajduje się tablica pamiątkowa w kościele Trinity Church, Newport, oraz pomnik Perry’ego w Touro Park zaprojektowany przez Johna Quincy Adamsa Warda wzniesiony w 1869 roku i poświęcony przez jego córkę. Został pochowany na cmentarzu Island Cemetery w Newport, obok swoich rodziców i brata. Istnieją również eksponaty i kolekcje badawcze dotyczące jego życia w Naval War College Museum oraz w Newport Historical Society.
W Kurihama w Japonii znajduje się Park Perry’ego, w którym znajduje się monolityczny pomnik (poświęcony 14 lipca 1901 r.) upamiętniający lądowanie sił Perry’ego. Na terenie parku znajduje się małe muzeum poświęcone wydarzeniom z 1854 roku. Wstęp jest bezpłatny, a muzeum jest otwarte od 10.00 do 16.00, Siedem dni w tygodniu.
Matthew C. Perry Elementary and High School można znaleźć na Marine Corps Air Station, Iwakuni, Japonia.
Fregaty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych klasy Perry (zakupione w latach 70-tych i 80-tych) zostały nazwane na cześć brata Perry’ego, komodora Olivera Hazarda Perry’ego.
Dnia 2 grudnia 2008 roku, Sekretarz Marynarki Wojennej Donald C. Winter ogłosił, że dziewiąty statek klasy Lewis and Clark z suchym ładunkiem-amunicją będzie nosił nazwę USNS Matthew Perry (T-AKE-9) dla komodora Perry’ego.

Przedstawienia fikcyjne

Japońska odbitka drzeworytnicza komodora Perry’ego, ok. 1854. Podpis brzmi „North American” (górny wiersz, napisany od prawej do lewej strony chińskim charakterem) i „Perry’s portrait” (pierwszy wiersz, napisany od góry do dołu).

Historia otwarcia Japonii była podstawą Pacific Overtures Stephena Sondheima & Johna Weidmana.
Aktor Richard Boone zagrał komodora Perry’ego w mocno fabularyzowanym filmie z 1981 roku Ostrze Bushido.
Przybycie statków komodora Perry’ego było pośrednio częścią fabuły w jednym z łuków serii anime Rurouni Kenshin, oraz w pierwszym odcinku Hikaru no Go. Inny serial anime, w którym Perry krótko pojawia się jest Bokusatsu Tenshi Dokuro-chan. Manga Fruits Basket również odnosi się do tego wydarzenia, podczas gdy główny bohater się uczy. The anime Sayonara Zetsubou Sensei również przedstawia Commodore Perry jako „kłopotliwy cudzoziemiec, który nie jest zadowolony z otwarcia portów i musi otworzyć wszystko”.
Seria anime, Samurai Champloo, w odcinku zatytułowanym „Baseball Blues”, przedstawia fikcyjną postać o nazwie „Admiral Joy Cartwright”, który wyzywa japońskich mieszkańców do gry w baseball (Yakyū) w celu nawiązania stosunków handlowych. Postać jest nazwany po Alexander Joy Cartwright („ojciec baseball”) i oczywiście wzorowane na Commodore Perry.
Perry’ego wizyta jest również wymieniony w 1965 Hideo Gosha film Sword of the Beast.
Popotan ma kilka odniesień do Perry’ego całej serii.
The 2010 NHK Taiga dramatu Ryōmaden, który zajmuje się okres Bakumatsu, przedstawiony Perry jako groźny, niezłomny dowódca wojskowy, który był w stanie podporządkować wtedy pozornie niezwyciężony Bakufu poprzez tępy negocjacji. Zagrał go Timothy Harris.
W dramacie 2013 NHK Taiga Yae no Sakura, który dotyczy okresu Bakumatsu, jest on przedstawiony przez Stevena Ashtona.
Perry jest głównym antagonistą w Code Geass alternatywnego wszechświata manga „Tales of an Alternate Shogunate”. On używa Geass zmusić Japonię, aby otworzyć swoje porty, ale robi to na nierównych warunkach i uciska Japonię, podobnie jak Britannia zrobił w oryginalnej serii. Stawia czoła opozycji ze strony Zero i Czarnych Rycerzy, a także księżniczki Euphemii i Suzaku po tym, jak zdają sobie sprawę, że próbuje uczynić Japonię swoją własnością, a on jest ostatecznie pokonany i zmuszony do poddania się. Piloci „Black Ship” latający statek, który może przekształcić się w robota bojowego.
Dwóch projektantów, Charles i Ray Eames, wykonane krótki film zatytułowany The Black Ships (1970). Przedstawia on otwarcie Japonii za pomocą japońskich druków i rysunków z tamtych czasów.
W japońskim anime z lat 2012-2013, Bakumatsu Gijinden Roman. Człowiek uważany za admirała Perry’ego, powraca do Japonii dziesięć lat po swojej ostatniej historycznej wizycie. W tym fikcyjnym przedstawieniu dowodzi zaawansowaną technologicznie jednostką Ironclad, mając ambicję podbicia kraju dla siebie.

Zobacz także

Dyplomacja kutrów
Bibliografia wczesnej historii amerykańskiej marynarki wojennej

Griffis, 1887 s.40
Sławni masoni
Sewall, John S. (1905). Dziennik pokładowy urzędnika kapitańskiego: Adventures in the China Seas, s. xxxvi.
Griffis, William Elliot. (1887). Matthew Calbraith Perry: A Typical American Naval Officer, s. 154-155.
„Commodore”. United States Navy. http://www.history.navy.mil/trivia/triv4-5k.htm. Retrieved 2009-12-14.
http://pdfhost.focus.nps.gov/docs/NHLS/Text/74001252.pdf
Sewell, s. xxxvi.
Sewall, s. xxxviii.
Sewell, s. xxxiv-xxxv, xlix, lvi.
English Wikipedia on Preble Logbook
11.0 11.1 11.2 The Perry mission to Japan, 1853 – 1854 by William Gerald Beasley, Aaron Haight Palmer, Henry F. Graff, Yashi Shōzan, Ernest Mason Satow, Shuziro Watanabe p.153ff
„List groził, że w przypadku, gdy Japończycy wybiorą wojnę zamiast negocjacji, może on użyć białej flagi, aby wnieść pozew o pokój, ponieważ zwycięstwo naturalnie należałoby do Amerykanów” Matthew Calbraith Perry: antebellum sailor and diplomat by John H. Schroeder p.286 Przypis 44
Ekonomiczne aspekty historii cywilizacji Japonii Yosaburō Takekoshi s.285-86
Broń i ludzie: studium amerykańskiej historii wojskowości Walter Millis s.88
Czarne okręty u wybrzeży Japonii – historia wyprawy komodora Perry’ego Arthur Walworth s.21
Sewall, s.167-183.
„Perry Ceremony Today; Japanese and U. S. Officials to Mark 100th Anniversary.” New York Times. July 14, 1953
Sewall, pp. 183-195.
Sewall, str. 243-264.
Sewall, str. lxxxvii.
„Commodore Perry’s Expedition to Japan”. Ben Griffiths 2005. http://www.grifworld.com/perryhome.html. Retrieved September 12, 2009.
Morison, Samuel Eliot. (1967). 'Old Bruin’ Commodore Matthew Calbraith Perry s. 431.
„Matthew Calbraith Perry (1794-1858) – Find a Grave Memorial”. http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=804. Retrieved January 9, 2011.
http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=F40C15FD395D1A7493C7A81783D85F478784F9
25.0 25.1 Tsustsumi, Cheryl Lee. „Hawaii’s Back Yard: Mighty Mo memorial re-creates a powerful history,” Star-Bulletin (Honolulu). Sierpień 26, 2007.
Broom, Jack. „Memories on Board Battleship,” Seattle Times. May 21, 1998.
Sewall, s. 197-198.
IMDb – The Black Ships (1970)

Bibliografia

Cullen, Louis M. (2003). A History of Japan, 1582-1941: Internal and External Worlds. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-82155-X (cloth), ISBN 0-521-52918-2 (paper)
Griffis, William Elliot (1887). Matthew Calbraith Perry: a typical American naval officer
Cupples and Hurd, Boston. pp. 459. ISBN 1-163-63493-X. , Książka
Hawks, Francis. (1856). Narrative of the Expedition of an American Squadron to the China Seas and Japan Performed in the Years 1852, 1853 and 1854 under the Command of Commodore M.C. Perry, United States Navy. Waszyngton: A.O.P. Nicholson na zlecenie Kongresu, 1856; pierwotnie opublikowane w Senate Executive Documents, No. 34 of 33rd Congress, 2nd Session.
Morison, Samuel Eliot. (1967). „Old Bruin” Commodore Matthew Calbraith Perry Little, Brown and Company, Boston
Sewall, John S. (1905). The Logbook of the Captain’s Clerk: Adventures in the China Seas. Bangor, Maine: Chas H. Glass & Co. ISBN 0-548-20912-X

Uwagi

Drugie imię Perry’ego jest często błędnie pisane jako Galbraith zamiast Calbraith

Dalsze czytanie

Perry, Matthew Calbraith. (1856). Narrative of the expedition of an American Squadron to the China Seas and Japan, 1856. Nowy Jork : D. Appleton and Company. digitized by University of Hong Kong Libraries, Digital Initiatives, „China Through Western Eyes”.

Wikimedia Commons has media related to Matthew Perry (naval officer).

Krótka oś czasu życia Perry’ego
Perry — 90% rozpoznawalność nazwiska wśród uczniów szkół podstawowych w Japonii, 2008. (Japoński)
Perry Visits Japan: A Visual History
Matthew Calbraith Perry memorial at Find a Grave.
Narrative of the Expedition of an American Squadron to the China Seas and Japan, by M.C. Perry, at archive.org

Urzędy wojskowe
Preceded by John H. Aulick	Commander, East India Squadron 20 listopada 1852-6 września 1854	Succeeded by Joel Abbot

This page uses Creative Commons Licensed content from Wikipedia (view authors).

Tytuł strony.