Lobito, miasto portowe, zachodnia Angola, na wybrzeżu Atlantyku, na północ od ujścia rzeki Catumbela. Jego zatoka, jeden z najlepszych naturalnych portów w Afryce, jest chroniony przez 3 mil (5 km) długości piaskownicy. Miasto, zbudowany na piaskownicy i ziemi odzyskanej, został założony w 1843 roku z polecenia Marii II Portugalii, a jego prace portowe zostały rozpoczęte w 1903 roku. Rozwój nie był jednak stymulowany aż do ukończenia w 1928 r. ważnej Kolei Benguelskiej, która połączyła Lobito z Kongiem Belgijskim (obecnie Demokratyczna Republika Konga).
Przez wiele dekad port był jednym z najbardziej ruchliwych w Angoli, eksportując produkty rolne z głębi kraju i obsługując handel tranzytowy z kopalń w południowo-wschodniej Demokratycznej Republice Konga i Zambii. Działalność portu w Lobito była nieco ograniczona przez zakłócenia w tranzycie kolejowym podczas wojny domowej w Angoli (1975-2002), ale port odrodził się po zakończeniu wojny. Oprócz tego, że jest to jeden z głównych portów Angoli, miasto jest ważnym ośrodkiem przemysłowym i produkuje m.in. małe statki, cukier rafinowany, konserwy rybne i materiały budowlane. Liczba ludności. (2004 est.) 137,400.