1. Judy Garland
Judy w ogóle nie jest ikoną gejów. Ona jest gdzieś daleko poza tym. Ona jest gejowską latarnią. Świętą gejów. Prowadziła drogę przez ciemność przez jakieś 50 lat. Czy to Czarnoksiężnik z Oz, czy Judy at Carnegie Hall LP – to są genialne punkty odniesienia dla doświadczenia gejowskiego. Między słuchaczem-gejem a Judy dochodzi do swoistej komunii. I oczywiście jest kontr-historia o piciu i ćpaniu, która jest bardzo gejowska z tego czy innego powodu.
W latach powojennych w kulturze zachodniej stało się w jakiś sposób społecznie akceptowalne bycie pijanym i naćpanym. Jest w tej historii taka gejowska fascynacja. Geje rozumieją imprezę, to na pewno!
Nie ma takiej płaszczyzny, na której Judy Garland nie łączyłaby się z gejami. Wyszła za jednego, na miłość boską!
2. Stevie Nicks
Część intelektualnych gejów ma obsesję na punkcie Stevie. Ona sama w sobie jest rozmową na przyjęciu obiadowym, podawaną jako rodzaj hors d’oeuvre przed rozmową o prerafaelitach, czy coś w tym stylu. Ona oddziela interesujących homoseksualistów od nieciekawych.
3. Dusty Springfield
Błogosławiona wielkim artyzmem, nigdy nie pozwoliła, by jej lesbijstwo stanęło na przeszkodzie. Ponieważ nie mówiła o tym otwarcie, dała sobie prawo do cieszenia się byciem lesbijką na osobności. Nie umniejszało to jej wartości. W końcu rak ją zabrał; ikona ma swoją cenę za ikoniczne życie.
4. Madonna
W tym przypadku działa ciemna siła – ona obala wszystko dla własnych korzyści. Byłam na jej londyńskim pokazie i wszystko było takie ponure i pozbawione humoru. Ona przewyższa nawet Joan Crawford pod względem megalomanii. Co czyni ją swego rodzaju ikoną mrocznego geja samą w sobie.
5. Kylie Minogue
Uwielbiam Kylie, jest anty-Madonną. Samoświadomość to naprawdę piękna rzecz, a Kylie zna siebie na wylot. Jest taka, jaka jest i nie ma w tym żadnej próby tworzenia quasi-intelektualnych stwierdzeń, które by to uzasadniały. Jest gejowskim skrótem od radości.
6. Morrissey
Czy jest gejem czy nie, jest gejowskim Elvisem. Jest jednym z największych artystów rozrywkowych naszych czasów. Dowcip, taniec, rzemiosło sceniczne, to wszystko się ze sobą łączy i wiesz dokładnie, czym jest Morrissey. Jest heroiczny. Jest kompletnym pakietem, jak Dean Martin czy Prince.
7. Barbra Streisand
Ugh, Barbra! Musisz jej to przyznać. Dostała wszystko, czego kiedykolwiek cholernie chciała i udaje jej się utrzymać swoje szaleństwo na tak wysokim poziomie. Szanuję ją głęboko. Nie jest tak złowroga jak Madonna i daje nam jakąś nadzieję.
8. Pink
Jest nieco na lewo od centrum w tym głęboko konserwatywnym świecie popu. To nie jest to, ale miałbyś większe szanse na znalezienie tego używając jej jako przewodnika, niż gdybyś użył Britney Spears. Wiesz, Pink to coś, co nazwałbym 'gateway drug’.
9. Prince
Czuje się dziwnie mówiąc teraz o Prince’ie jako o ikonie gejów, ale musisz przyklasnąć czarnemu mężczyźnie w amerykańskim przemyśle nagraniowym, który potrafił być tak zabawny z androgynią. Justin Timberlake nie zrobiłby tego. Jest marine przebranym za gwiazdę popu.
10. Kate Bush
Jest starszą siostrą, której pragnie każdy gej. Ona tak dobrze łączy się z gejowską publicznością, ponieważ jest tak odsunięta od prawdziwego świata. Jest jedną z jedynych artystek, które sprawiają, że lepiej jest być na zewnątrz niż wewnątrz.
– Rufus Wainwright wykonuje koncert Judy Garland Carnegie Hall z 1961 roku w londyńskim Palladium 18 lutego 2007
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Share on Facebook
- Share on Twitter
- Share via Email
- Share on LinkedIn
- Share on Pinterest
- Share on WhatsApp
- Share on Messenger
.