Przez osiem sezonów i 261 odcinków Regular Show zawsze balansował na granicy między małą skalą a epicką opowieścią. Przesłanka show był tak prosty, jak można dostać: dwóch przyjaciół w ich wczesnych lat 20-tych wiszące na zewnątrz, tworząc głupie raps, i próbuje uniknąć pracy. Ale miał również smak do korzystania z animowanego formatu w służbie surrealistycznej, apokaliptycznej fabuły – demonów, rycerzy jaj i bandy małych kaczuszek, które przekształcają się w gigantycznego, kopiącego tyłki bohatera.

Kiedy Rigby ukończył szkołę średnią na koniec siódmego sezonu serialu, oznaczało to koniec łuków postaci – każdy był gotowy, aby przejść z parku w kierunku tego, co stanie się dalej z ich życiem. Tak więc, podczas gdy ostatni sezon miał kilka momentów odosobnionego rozwoju postaci, był głównie stworzony z „epickiej” części DNA serialu, opierając się bardziej na walkach i większym zakresie niż na sloganach i stałych elementach. To zrozumiała decyzja, biorąc pod uwagę, że J.G. Quintel i reszta scenarzystów dosłownie wysłała główną obsadę w kosmos.

To jest koniec Regular Show: ostateczna rozgrywka między Popsem a jego złym bratem bliźniakiem Anti-Popsem (głosem Roberta Englunda, naturalnie), walka, która cyklicznie podsumowuje zniszczenie i odrodzenie wszechświata Regular Show. Aby mieć całą serię sprowadza się do walki między dwoma postaciami, z których jeden został wprowadzony tylko w tym sezonie, czuje się trochę off. (Ukończenie szkoły przez Rigby’ego miałoby więcej emocjonalnego sensu, ponieważ było to związane z latami bycia idiotą).

Ale słysząc, jak J.G. Quintel mówił o tym po pierwszym pokazie finału w zeszłym tygodniu (podczas panelu, który moderowałem), decyzja miała sens. Regular Show zbliżał się ku końcowi, co ustawia stawki na absolutnie najwyższym poziomie dla bohaterów. Dlaczego więc nie odzwierciedlić tego przez wysłanie wszystkich w kosmos i zmuszenie ich do obrony samego istnienia wszechświata?

Postacie odchodzą bez względu na wszystko, więc finał spędza dużo czasu na pożegnanie z nimi-szczególnie w „Cheer Up Pops,” który znajduje gang park przygotowuje się do końca. Co zrozumiałe, łagodny, uprzejmy Pops jest zdenerwowany o walce, więc reszta grupy próbuje odwrócić jego uwagę z raps (Mordecai i Rigby), ciasto, które wygląda jak jego zakrwawionej twarzy (Benson), i fajerwerki (Muscle Man i Skips). Ostatecznie, rzucają imprezę, która przypomina Pops stawek (wszystkie życia jego przyjaciół są na linii!) przynosi niektóre z show rozszerzonej obsady drugoplanowej razem (Strażnicy Wiecznej Młodości, Śmierć, HD-DVD i Blu-Ray).

Każda z tych postaci dostaje swoje własne krótkie pożegnanie w trakcie walki, również. Eileen kieruje wszystkim z wnętrza ostatecznej formy mecha podjętej przez wszystkich z obsady drugoplanowej. Muscle Man (Mitch) dostaje swoje ostatnie figle podczas ekscytującej, ale ostatecznie daremnej próby uwięzienia Anti-Pops na początku, wraz z ostatecznym, fenomenalnym żartem „moja mama”. („Wiesz, kto jeszcze rośnie naprawdę duże, aby pokazać swoją dominację, ale jest rzeczywiście naprawdę mały w głębi?”) I, sfrustrowany do końca, Benson zostaje wepchnięty w górną część robota. Ostatecznie, jest on zmielony do brudu, gdy Party Horse robi głowę spin jako część jego słodkie walki ruch tańca. Ponadto, Blu-Ray wykorzystuje wspomnienia wszystkich do tworzenia Regular Show kompletny zestaw pudełko serii.

Wprowadzenie zestaw pudełko i Blu-Ray jest umieszczony w opozycji do złoczyńcy Streaming jest pierwszym z wielu elementów refleksyjnych tutaj, uznając historię i rychłego zakończenia pokazu. Faktyczni mieszkańcy Lolliland – Frivola Kranus, Quadravi Kranus i Weird Mushroom Guy – wszyscy są wczesnymi rysunkami Popsa, zgodnie z ich rolą w świecie jako wcześniejszych form ewolucji przed Popsem i Anti-Popsem. Kiedy Anti-Pops zaczyna dosłownie rozbijać tkaninę rzeczywistości, tytuł serialu kruszy się, pojawiają się post-ity zawierające wczesne projekty postaci, a Mordecai widzi swój własny dialog pojawiający się na ekranie. W pewnym momencie, Pops bierze objazd do oryginalnego krótkiego The Naive Man From Lolliland.

Jest coś słodkiego o dużej różnicy w tej pętli walki pochodzącej z Mordecai wybierając latanie między pięściami tytanicznych wersjach Pops i Anti-Pops przed zderzeniem. (Oto gdzie ten rozwój postaci wchodzi!) Jego i Rigby’ego ingerencja zapewnia, że świat jest tylko częściowo zresetowany, co prowadzi do prawdziwie druzgocącego momentu, gdy początek „The Power” zaczyna grać.

Czy Regular Show naprawdę zamierza zakończyć się całkowicie fatalistycznym cyklem? Nie byłby to pierwszy raz, kiedy serial zrobił coś takiego, kończąc się na początku – i przez chwilę myślałem, że tak właśnie się dzieje, kiedy po raz pierwszy oglądałem odcinki. Podczas seansu kilku fanów słyszalnie sapało. Na szczęście, po odzyskaniu pamięci, Mordecai i Rigby wracają do początku, używając klawiatury, aby wrócić do końca i inspirując Pops znaleźć rzeczywiste rozwiązanie walki: uścisk.

Jak myślę, że każdy zgadł wcześniej w sezonie, Pops „dobroć jest w końcu rzeczą, która pozwala mu zakończyć walkę. (Więc tak, walka mecha między Streamingiem a połączoną formą połowy obsady drugoplanowej nie była, ściśle mówiąc, konieczna… ale też, całkowicie jej potrzebowaliśmy). Ale to wymaga poświęcenia. Pops umiera, karmiąc emocjami Anty-Popsa, aż obaj dryfują w słońcu Lollilandu.

Chociaż Pops mówi Mordecaiowi i Rigby’emu, że zakończenie jest szczęśliwe, to nadal jest słodko-gorzkie w najlepszym wypadku. „Dlaczego Pops musiał umrzeć?” było moim pierwszym pytaniem podczas panelu, a Quintel opisał jego ofiarę jako sposób na symbolizowanie smutku i straty, które wiążą się z dojrzałością, jaką w końcu osiągnęła reszta bohaterów. Jakiś czas po ukończeniu szkoły przez Rigby’ego, gang Regular Show wciąż jest gotowy, by ruszyć dalej – to impuls do prawdziwego zakończenia serialu.

W sekwencji ustawić, odpowiednio, do Davida Bowiego „Heroes”, kopuła wraca na Ziemię kilka lat po tym, jak pierwotnie opuścił, a my widzimy dobry kawałek życia bohaterów. Mordecai opuszcza park, aby w końcu podjąć swoje marzenie o malarstwie poważnie, dostaje sukces, rośnie trochę włosów w klatce piersiowej, i zakochuje się w innym artyście. (Tyle dla trójkąta miłosnego z Margaret i CJ!) Rigby i Eileen mają dużą rodzinę, jak Mitch i Starla. Benson i Pam się razem, i nadzorować nowe pokolenie pracowników parku. High Five Ghost i Celia mają udaną karierę DJ-ów (również Fives ma soul patch i czapkę teraz). Stawiają posągi upamiętniające Popsa i Pana Maellarda. I na 25-letni zjazd pracowników parku, Mordecai i Rigby iść znaleźć jakieś stare gry wideo do gry jako forma pamiętając ich misspentent youth.

To jest ciężka rzecz, i prawdopodobnie trochę intensywne dla niektórych młodszych widzów. Jakby to było próbować ogarnąć ten rodzaj wspominania, kiedy jeszcze nie ma się wspomnień? Mimo to, pośród całej tej śmierci i zamknięcia, jest dużo humoru, czego przykładem są zmiany w stylach wizualnych postaci, które się starzeją. (Oczywiście, w finale jest też sporo szerszego humoru, w tym solidny gag, w którym Anti-Pops musi wziąć kosmicznego Ubera, aby dostać się na walkę, prowadzonego przez kolesia o imieniu Gilfoyle, którego prawdziwą pasją jest DJing.)

Podczas panelu Quintel i Salyers wymienili finał jako swój ulubiony odcinek. Podobnie jak struktura sezonu, jest to, co prawda, trochę na wyrost – końcowa sekwencja wykorzystuje osiem sezonów i ponad 250 odcinków opowieści o postaciach, kondensując 25 lat życia wszystkich, aby zapewnić (zarobioną) zapłatę dla serialu i, częściowo, polegając na zasadniczo pierwszym i jedynym przypadku poważnej śmierci postaci. Ale fakt, że „A Regular Epic Final Battle” z powodzeniem ściąga to w ogóle jest świadectwem tego, jak wielki pokaz w ogóle był w trakcie jego run.

Regular Show było wiele rzeczy – często surrealistyczne, granica pokaz dla dorosłych w sieci głównie dla dzieci. Pozwolił, by jego prostacki charakter leżał odłogiem przez jakiś czas, ale pod koniec przywrócił sprośne żarty. (Jest tam dość nieuchronny gag seksu, gdy Benson szuka odpowiedniego przycisku na Blu-Ray). Był to produkt nostalgii lat 80-tych, który poprzedził boom w podobnych, mniej pomysłowych pokazów, i znalazł wiele z tego, co było zabawne w tej epoce popkultury, a jednocześnie wyśmiewając jego ekscesy. Było to miejsce dla niekończących się żartów typu „moja mama”, wykrzykiwania „Ooooh” i innych bieżących żartów w rodzaju tych, które kształtowały dorastanie Quintela – i, najwyraźniej, dorastanie setek tysięcy fanów. Regular Show był tym wszystkim naraz, co po części czyniło go tak wyjątkowym. Ale bardziej niż cokolwiek innego, Regular Show był zabawą.

Stray observations:

• Mordecai: „Czy kiedykolwiek myślisz o tym, ilu ludzi, których widzieliśmy, prawdopodobnie umarło?”. Rigby: „Tak, jestem pewien, że wszyscy mają się dobrze”.
• Jedna z ostatnich bitew Pops-Anti-Pops została stoczona przy pomocy makaronu basenowego.
• Jeśli jest duża wada sezonu kosmicznego, to jest to pozostawienie niektórych z naszych ulubionych postaci Earthbound za sobą-żałuję, że nie dostaliśmy prawdziwego pożegnania dla, powiedzmy, Dona.
• Quintel upierał się, że „Heroes” było jedyną piosenką, którą naprawdę brali pod uwagę na zakończenie, do tego stopnia, że odmówił szukania kopii zapasowej. Na szczęście udało im się!
• Nie jestem Alasdair Wilkins, recenzentem Regular Show z poprzedniego życia, ale cieszę się, że mam okazję po raz ostatni rzucić się na ten serial. Dzięki za czytanie!

.