Na przełomie XX i XXI wieku w Bostonie zmieniała się fala władzy politycznej. Irlandzcy bossowie dzielnicowi, tacy jak John F. Fitzgerald i Patrick Joseph Kennedy, przejmowali władzę od klas ustabilizowanych. Burmistrzowie Bostonu nosili wcześniej takie nazwiska jak Quincy i Eliot. Teraz zwycięzcy nosili irlandzkie nazwiska, takie jak Collins i Fitzgerald. Elokwentni, przekonujący, praktyczni brokerzy polityczni działający w lokalnych sieciach kościołów, tawern i klubów, ci nowoprzybyli stworzyli bostońską bazę władzy, która zapewniłaby irlandzką kontrolę nad władzami miasta przez prawie sto lat – i zapoczątkowała amerykańską dynastię polityczną.

Polityczny dziadek
John F. Fitzgerald, pseudonim „Honey Fitz”, piastował szereg wybieralnych urzędów, począwszy od miejsca w legislaturze Massachusetts w 1892 roku. Przez dwadzieścia lat pełnił funkcję burmistrza Bostonu i zasiadał w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych. Jego córka, Rose, zostanie matriarchą najbardziej znanej bostońskiej rodziny politycznej – a Fitzgerald dożyje chwili, gdy jego wnuk, John F. Kennedy, zostanie wybrany na dawne miejsce Fitzgeralda w Kongresie.

A Kennedy on the National Stage
P. J. Kennedy’ego ambitny syn Joe, odnoszący sukcesy bankier, wszedł do polityki jako zwolennik gubernatora Nowego Jorku i kandydata na prezydenta Franklina Roosevelta w 1932 roku. W zamian Joe liczył na stanowisko w gabinecie, które pomogłoby mu w osiągnięciu celu, jakim było zostanie pierwszym katolickim prezydentem. Żadne stanowisko nie zostało zaoferowane. Po dwóch mniejszych nominacjach rządowych i nieustannym lobbingu, w 1937 roku został nagrodzony cennym ambasadorstwem dyplomatycznym w Wielkiej Brytanii. To właśnie tam zawiodły go ambicje polityczne. Gdy Europa i Ameryka stały na krawędzi wojny z Niemcami, jego izolacjonistyczne poglądy na tolerowanie Adolfa Hitlera były postrzegane jako defetyzm.

Ambicje drugiego pokolenia
Joe Kennedy wkrótce przekazał swoje ambicje polityczne najstarszemu synowi, Joe Jr. Jednak zanim ten mógł rozpocząć karierę polityczną, Joe Jr, pilot marynarki wojennej, zginął podczas misji wojennej. Joe zwrócił się teraz do swojego drugiego syna, Johna. Za kulisami pierwszej kampanii politycznej Johna F. Kennedy’ego w 1946 roku, Joe kontrolował wszystko, wykorzystując swoją wielką fortunę do pracy.

JFK
Jack Kennedy, syn milionera z Harvardu, miał trudne zadanie bycia na ulicy od wczesnego ranka do późnego wieczora, czyniąc się atrakcyjnym dla wielu niebieskich wyborców z Jedenastego Okręgu Massachusetts. Wraz z armią przyjaciół i rodziny Kennedy zbudował potężną operację polityczną. Kobiety Kennedy’ego organizowały wystawne przyjęcia herbaciane w całym stanie, przyciągając tysiące wyborców. Ta machina – oraz łatwość, z jaką młody, czarujący kandydat radził sobie z nowym medium, jakim była telewizja – pomogły Johnowi odnieść sukces. Po trzech kadencjach w Izbie Reprezentantów Kennedy zdobył miejsce w Senacie Stanów Zjednoczonych, a w 1960 roku został pierwszym irlandzkim katolikiem wybranym do Białego Domu.

RFK
Robert Kennedy niestrudzenie prowadził kampanię na rzecz swojego starszego brata Johna, a następnie służył jako jego prokurator generalny. Po zabójstwie brata w 1963 roku Robert zrezygnował z funkcji prokuratora generalnego i został wybrany do Senatu Stanów Zjednoczonych z okręgu Nowy Jork. Kandydował na prezydenta, gdy został zamordowany w 1968 roku.

Ted
Młodszy brat Johna i Roberta, Edward, został wybrany do Senatu USA z Massachusetts w 1962 roku, w wieku 30 lat. Od tego czasu wygrywał reelekcje, aż do śmierci z powodu guza mózgu w 2009 roku. Jego nadzieje prezydenckie zostały prawdopodobnie zniweczone przez fatalną pomyłkę w Chappaquiddick, Massachusetts w 1969 roku, kiedy to zjechał samochodem z mostu, zabijając pasażerkę, a następnie zwlekał ze zgłoszeniem wypadku. W 1980 r. Ted bezskutecznie ubiegał się o nominację Demokratów na prezydenta przeciwko urzędującemu Jimmy’emu Carterowi. Pomimo tych niepowodzeń, Ted Kennedy jest, według biografa Adama Clymera, „jednym z wielkich w historii.”

Trzecia generacja polityków Kennedy
Wnuki Joe i Rose nadal starają się o urząd polityczny. W 1995 roku pierwsza kobieta Kennedych została wybrana na urząd, kiedy to córka Roberta, Kathleen Kennedy Townsend, została porucznikiem gubernatora Marylandu. Jej brat Joseph przez 12 lat reprezentował Massachusetts w Kongresie. Syn Teda Kennedy’ego, Patrick, również zrobił karierę polityczną. Początkowo wybrany do Izby Reprezentantów Rhode Island w 1988 r., Patrick reprezentuje Rhode Island w Izbie Stanów Zjednoczonych od 1995 r.

.