Van bij hun ontstaan in 1983 had Megadeth zich tot doel gesteld de snelste metalband in thrash te zijn. Tegen de tijd dat ze Youthanasia in 1994 uitbrachten, waren ze veranderd in een heel ander beest. De voorganger van het album, Countdown To Extinction uit 1992, werd in een aanzienlijk trager tempo afgeleverd, maar met niet minder metal gevoeligheden. Door een creatievere songwriting spier aan te wenden, bereikten de LA thrashers een mainstream profiel door de Billboard 200 binnen te komen op nr. 2 en over de hele wereld arena’s te touren. De druk was dus op, voor hetzelfde niveau van succes van de follow-up.
Luister naar Youthanasia op Apple Music en Spotify.
Still meaning business
Dave Mustaine was naar Phoenix verhuisd in een poging om zijn nuchterheid te behouden voordat het werk aan Youthanasia begon. Het duurde niet lang, en de frontman zat nog een keer in een afkickkliniek voordat het schrijfproces begon. Desondanks werd het album geboren uit de meest stabiele periode in de geschiedenis van de band, en was het het derde opeenvolgende album dat Megadeth’s “klassieke line-up” handhaafde.
Mustaine deed ook een bewuste poging om nauwer samen te werken met de band, ondanks enkele spanningen die oplaaiden tijdens de sessies. Op verzoek van producer Max Norman verlaagde Megadeth hun tempo verder ten opzichte van Countdown To Extinction, en richtte zich op krachtigere vocale melodieën en radiovriendelijke songstructuren. Voor iedereen die dacht dat de formule de mix zou verzwakken, echter, ze hoeven alleen maar te luisteren naar donderende opener “Reckoning Day” om te beseffen dat Megadeth het nog steeds meende.
“Reckoning Day” staat als bewijs dat de band’s minder-is-meer aanpak geen verlies van kracht betekende. De eenvoud van de gespierde lead riff laat een kracht toe die zo kolossaal is dat er geen ruimte is voor overdreven toegeeflijke gitaarsolo’s of ingewikkeld fretwerk. In feite leerde Mustaine om Megadeth als een eenheid te laten werken, waarbij de ritmesectie nu teen-tegen-teen stond met zijn virtuoze zessnarige gitaristen.
Dat wil niet zeggen dat er geen plaats was voor gitaarhistrionics elders op Youthanasia. Inderdaad, “Train Of Consequences”’s inherente rock radio-heid werd gecompenseerd door Marty Friedman’s vingervlugge werk, waardoor het nummer een duidelijk Megadeth tintje kreeg. De ploeterende groove van “Addicted To Chaos” wordt in evenwicht gehouden door het gitaarspel van Friedman en Mustaine, en terwijl “A Tout Le Monde” gevaarlijk dicht in de buurt van een ballade komt, wordt het teruggetrokken door de dreigende snerpende vocalen van de frontman.
Een meer sociaal bewuste kijk
Doorheen Youthanasia komt Megadeths nieuwe kracht van de eenvoud van nummers als “Elysian Fields” en “The Killing Road”, elke riff en groove precies op zijn doel afgericht, in plaats van de versnipperde aanpak van hun speed metal van miljoenen kilometers per uur in het verleden. En terwijl “Blood Of Heroes” een voortzetting van de militaire thema’s van de vorige albums suggereert, geeft Megadeth’s zesde plaat een meer sociaal bewuste kijk; de titel speelt op “euthanasie”, en benadrukt Mustaine’s bezorgdheid voor de toekomst van de jongere generatie met de prevalentie van geweld en drugs onder hun factie.
Meer dan een decennium na het vormen van zijn eigen groep, wilde Dave Mustaine niet langer in de snelste metalband op de planeet zitten. In plaats daarvan was het zijn ambitie om in de grootste te zitten. Hoewel Megadeth nooit het succes van genregenoot Metallica kon evenaren, zette Youthanasia niettemin het door zijn voorganger ingezette momentum voort. Na de release, op 1 november 1994, kwam het album binnen op nummer 4 van de Billboard 200. Binnen enkele weken werd het platina gecertificeerd, verkocht meer dan een miljoen exemplaren in de VS alleen.
Youthanasia kan hier worden gekocht.
Beluister het beste van Megadeth op Apple Music en Spotify.
