De motor neuron ziekten (MNDs) zijn een groep van progressieve neurologische aandoeningen die motor neuronen vernietigen, de cellen die essentiële vrijwillige spieractiviteit controleren, zoals spreken, lopen, ademen en slikken. Normaal gesproken worden boodschappen van zenuwcellen in de hersenen (de bovenste motorneuronen) doorgegeven aan zenuwcellen in de hersenstam en het ruggenmerg (de onderste motorneuronen) en vervolgens aan de specifieke spieren. De bovenste motorneuronen sturen de onderste motorneuronen aan om bewegingen te maken zoals lopen of kauwen. Lagere motorneuronen controleren bewegingen in de armen, benen, borst, gezicht, keel en tong.

Wanneer er verstoringen zijn in deze signalen, werken de spieren niet goed; het resultaat kan een geleidelijke verzwakking, wegkwijnen en oncontroleerbare stuiptrekkingen (fasciculaties genoemd) zijn. Wanneer de bovenste motorneuronen zijn aangetast, uit zich dat in spasticiteit of stijfheid van de spieren van de ledematen en overactiviteit van de peesreflexen, zoals knie- en enkelstoten. Uiteindelijk kan het vermogen om vrijwillige bewegingen te controleren verloren gaan. MND’s kunnen erfelijk of verworven zijn.