De enige effectieve behandelingen voor BV zijn momenteel voorgeschreven antibiotica, waaronder metronidazol (spreek uit als met-roh-NIH-duh-zohl) en clindamycine (spreek uit als klin-duh-MY-sin).1,2,3,4 Deze worden voorgeschreven als orale medicatie, die via de mond wordt ingenomen, of als gel of crème, die beide met een applicator in de vagina worden ingebracht.

Zelfs als de symptomen beginnen te verdwijnen, is het belangrijk om de volledige kuur van een recept voor BV te voltooien vanwege de kans op herhaling.

Over-the-counter-medicijnen voor de behandeling van vaginale problemen zijn niet effectief voor de behandeling van BV.

Moet BV worden behandeld bij zwangere vrouwen?

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) moeten zwangere vrouwen met BV worden behandeld vanwege de mogelijke risico’s van BV voor de foetus.

Risico’s van BV tijdens de zwangerschap zijn onder meer de vroeggeboorte (vóór 37 weken zwangerschap) en de geboorte van een kind met een laag geboortegewicht (over het algemeen 5,5 pond of minder).

De CDC beveelt aan dat zwangere vrouwen worden getest – en zo nodig behandeld – als ze symptomen van BV hebben.

Daarnaast beveelt de CDC aan dat alle zwangere vrouwen die ooit een vroeggeboorte hebben gehad of een kind met een laag geboortegewicht ter wereld hebben gebracht, in aanmerking komen voor BV-onderzoek, ongeacht of ze symptomen hebben.

Enig onderzoek toont aan dat behandeling van BV bij zwangere vrouwen het risico op vroeggeboorte niet vermindert. Verdere studie is nodig om deze uitkomsten beter te begrijpen.5