De laatste jaren zoemt de term “microlandbouw” rond in trendy landbouwkringen als een bij in een bestuivingstuin, waardoor veel boeren zich afvragen wat het precies inhoudt. Microlandbouw is kleinschalige, duurzame landbouw met een hoge opbrengst, die meestal met de hand wordt bedreven in stedelijke of voorstedelijke gebieden.

“We kunnen geen gigantische boerderij hebben in het midden van Austin, Texas,” lachte Sarah Holdeman, projectleider van de UT Microfarm, een microboerderij die wordt gerund door studenten van de Universiteit van Texas in Austin.

Veel sites, waaronder het tijdschrift Maximum Yield, definiëren microlandbouw (of “microfarming”, zoals het soms wordt geschreven) als landbouw op minder dan 5 hectare, hoewel het exacte areaal minder belangrijk is dan de efficiëntieprincipes, duurzaamheid en productiviteit

“Het is productieve landbouw op kleinere schaal, aldus Kip Curtis, universitair hoofddocent milieugeschiedenis aan de Ohio State University, die samen met universiteitsstudenten de Ohio State Mansfield Microfarm heeft ontwikkeld. “Op een derde van een hectare kan ik voor anderhalve hectare aan groenten produceren, vergeleken met de productie op het veld.

De vele soorten microlandbouw

Microlandbouwbedrijven dienen vele verschillende doelen. Sommige, zoals de UT-microfarm van een halve hectare, zijn educatief. De Ohio State Mansfield Microfarm werd opgericht om specifieke onderzoeksproblemen op het gebied van voedselsoevereiniteit aan te pakken.

“Mijn doel was om erachter te komen hoe we de situaties met weinig kansen konden aanpakken die zich voordoen in voedselwoestijnen in stedelijke centra met lage inkomens in het Midwesten en de Rust Belt-steden,” aldus Curtis. “Het idee was om met een locatie te komen die klein genoeg was om door één boer te worden beheerd, maar een aanvullend inkomen van $30.000 tot $40.000 per jaar opleverde.”

Voor voedselwoestijnen die zich bevinden in dichtbevolkte stedelijke gebieden met weinig land om te sparen, leken microboerderijen perfect te passen.

“Een van de ontwerpvereisten was om de kansen te maximaliseren,” zei Curtis. “Je moet het klein genoeg houden voor het individu. Er zijn een heleboel plaatsen waar individuen in nood zijn en een kans zoeken.”

Andere microboerderijen zijn commercieel. In tegenstelling tot veel traditionele commerciële boerderijen, richten commerciële microboeren zich vaak op hoogwaardige speciale gewassen, zoals microgreens, paddenstoelen of snijbloemen, omdat ze niet groot genoeg produceren om basisproducten te leveren die op grotere schaal kunnen worden geteeld.

“Gewassen die snel groeien in kleine ruimtes zijn ideaal voor microlandbouw,” zei Anika Wilson, eigenaar van Bad Rabbit Flowers in het zuiden van Maine. “Daarom zie je veel microboerderijen die zich bezighouden met saladegroenten en kruiden.”

Waarom beginnen met microlandbouw?

De omvang van microboerderijen leent zich niet alleen van nature voor stedelijke en voorstedelijke gebieden met beperkte grond, maar omdat de meeste microboerderijen met de hand worden beheerd, hebben ze geen grote gereedschappen nodig.

“Je hoeft er geen tractor bij te halen, dus je verspilt geen 50 procent van je ruimte met je voertuig,” lachte Curtis.

In dezelfde geest vereist microlandbouw minder kapitaalinvesteringen vooraf.

“Ik ben zelf op kleine schaal met deze onderneming begonnen omdat het kosteneffectief en beheersbaar is,” zei Wilson. “

Microfarms vereisen ook vaak geen betaalde arbeid.

“Ik verbouw ongeveer een kwart hectare, wat alleen te doen is, dus ik heb niet te maken met personeel, management en het betalen van werknemers,” voegde Wilson eraan toe.

De intieme interactie met planten die microfarming mogelijk maakt, stelt boeren in staat om snel ongedierte en ziekten op te sporen.

“De ruimte is klein genoeg om doorheen te lopen, dus je bent in staat om een groot aantal problemen aan te pakken die je productiviteit verhogen,” zei Curtis. “Er is een heleboel mogelijkheid om wendbaar te zijn. Als je te maken hebt met natuurlijke systemen, geldt: hoe wendbaarder je kunt zijn, hoe beter.”

Deze flexibiliteit en directe toegang tot lokale markten is ook gunstig voor boeren die hun producten verkopen.

“Omdat ik wendbaar kan zijn en mijn producten doelgericht kan produceren, kan ik een hogere prijs krijgen”, aldus Curtis.

De uitdagingen van microlandbouw

De gezondheid van de bodem in stand houden is essentieel voor microlandbouw, vooral gezien de grootte van de percelen. Holdeman vertelde dat op de UT-microfarm de studentvrijwilligers regelmatig stikstoffixerende peulvruchten zoals bonen, rogge en gerst planten om voedingsstoffen terug te brengen naar de bodem na een oogst.

“Het is een soort manier om het land een pauze te geven, het te laten ademen en voedingsstoffen terug te brengen naar de bodem voordat je meer voedsel produceert,” zei Holdeman. “

Aspirerende stedelijke microboeren kunnen moeite hebben om land te vinden in dichtbevolkte, hoogontwikkelde steden.

“We zitten op universiteitsgrond, maar ik denk dat het voor veel mensen die op kleine schaal willen beginnen een probleem is om toegang te krijgen tot land,” zei Holdeman.

Net als voor de verkoop van groenten in het algemeen, moeten microboeren een markt vinden voor hun producten. Sommige deskundigen raden aan dat microboerderijen samenwerken om een markt adequaat te vullen.

“Een enkele microboerderij produceert niet genoeg groenten om effectief te concurreren op de voedselmarkt,” zei Curtis. “Ons ontwerp brengt minstens een dozijn samen in een coöperatie en aggregeert en concurreert op een lokale voedselmarkt.”

Hoewel microlandbouw minder betaalde arbeidskrachten vereist dan traditionele boerderijen, is het handwerk intensiever voor individuele boeren.

“Het is zeer arbeidsintensief,” zei Holdeman. “Elke zondag komen er 40 vrijwilligers. Er staan schoppen in het vuil en we gebruiken geen gigantische grondfrees. Dat zou niet mogelijk zijn op een boerderij op industriële schaal.”

Wieden is vooral een uitdaging.

“Omdat de hoeveelheid land die ik bewerk zo klein is, werken dingen zoals met de hand wieden voor mij waar het op grotere boerderijen niet zou werken,” zei Wilson. “Ik denk niet dat een kleine boerderij die door slechts één of twee mensen wordt bewerkt iets is dat je kunt doen als je niet ten volle van het hele proces geniet.”

Uiteindelijk kan de microlandbouwervaring echter bevredigender zijn voor de boeren.

“Een kleinschaligere boerderij betekent dat mensen nauwer verbonden zijn met het land,” zei Holdeman. “Er zit een therapeutisch aspect aan. Je hebt minder machines en de mensen zijn daardoor meer betrokken bij en tevredener over het proces.”

De toekomst van microlandbouw

Veel boeren beschouwen microlandbouwbedrijven als de toekomst van de landbouw. Volgens het Amerikaanse Census Bureau woont meer dan 80 procent van de Amerikanen in stedelijke gebieden, ook al beslaat het platteland 97 procent van het land van de natie. Het opstarten van productieve, landefficiënte landbouwsystemen zoals microboerderijen in steden kan helpen om voedselsystemen dichter bij de bevolking te brengen die ze voeden.