Het neuroendocriene systeem (NES) van gewervelde dieren kan worden gedefinieerd als een verzameling cellen, georganiseerd in afzonderlijke organen en diffuse elementen, die de coproductie delen van aminehormonen/transmitters, peptidehormonen/transmitters en specifieke markers van neurale determinatie. In dit perspectief dragen de hypothalamus-hypofyse-doelorgaan-as (H-P-as), het autonome zenuwstelsel (ANS) en het diffuse neuro-endocriene of APUD-systeem bij tot de NES. Bij zoogdieren en de mens herbergt echter vrijwel elk lichaamscompartiment elementen, vaak van verschillende embryologische oorsprong, die ten minste enkele van de NES-kenmerken hebben. Alle anatomische structuren kunnen dus deel uitmaken van een breed functioneel circuit, gebaseerd op “interne secreties”, dat de huidige opvatting van de NES overstijgt. Historisch gezien kunnen metafysische antecedenten van dit concept worden gevonden in de biomedische traditie die zich bezighoudt met het idee van de zogenaamde “vitale energie”. Momenteel kan het “interne secretie” circuit worden gezien als een informatief supersysteem dat de H-P as, het ANS, de APUD, het immuunsysteem en elk ander lichaamssysteem dat autocriene, paracriene en/of endocriene regulaties uitvoert, omvat en dat toezicht houdt op het homeostatische evenwicht. Evolutionair bewijs toont aan dat diffuse autocriene/paracriene/endocriene, peptidergische secreties de oudste en hiërarchisch eenvoudigste signalen zouden zijn, ten opzichte van de latere en hiërarchisch complexere ANS en H-P-as outputs, om de homeostase van het lichaam te reguleren. Daarom wordt het nieuwe acroniem “Triune Information Network” (TIN) voorgesteld voor het informatieve supersysteem van interne secreties dat bij zoogdieren en de mens via progressief hogere controleniveaus (diffuse autocriene/paracriene/endocriene secreties, ANS en H-P as) werkt op een gemeenschappelijk energetisch substraat: het interne lichaamsmilieu.