Niet al te lang geleden circuleerde een clip uit The Shop, een Amerikaanse talkshow televisieserie. Daarin werd Lil Nas X gevraagd waarom hij zo vroeg in zijn carrière uit de kast was gekomen, waarop Kevin Hart luidkeels tussenbeide kwam met de retorische vraag: “hij zei dat hij homo was, nou en?” Bijna alsof hij de afgelopen maanden niet had doorgebracht met het aanbieden van excuses en het verdedigen van de homofobe grappen die ertoe leidden dat hij van het presenteren van de Oscars werd gehaald.

Nu, ik ga het er niet over hebben of zijn verontschuldiging oprecht was of niet. Ik wijs alleen op de ervaringen die wij zwarte homo’s doormaken. Hart is een perfect voorbeeld. Hij gaat van grappen maken over hoe “hij een poppenhuis over het hoofd van zijn zoon zou breken als hij hem er ooit mee zag spelen. “naar Lil Nas X ondervragen over waarom hij bang was om uit de kast te komen. Gaslighting 101.

Lil Nas X antwoordt perfect, terwijl hij Hart zachtjes uitscheldt. Hij voegt er later aan toe dat, “het niet geforceerd is…Ik ben opgegroeid om die shit te haten.” Wat perfect samenvat hoe het voor mij was om op te groeien. Van mijn oom die zei dat hij zijn zoon zou vermoorden als hij homo was. Tijdens zondagen werd me vaak verteld dat homo zijn een gruwel is. Tot mijn vader die in de auto een grapje maakte over Caster Semenya. En mijn oudere broer die zich in bochten wringt van afschuw als er iets wordt gezegd over de LGBTQ+-gemeenschap.

Veel zwarte mensen gedragen zich zo, maar beweren, net als Hart, dat ze niet homofoob zijn. Ze begrijpen raciale microagressies maar hebben geen idee wat homoseksualiteit inhoudt. Ze beweren dat alle negatieve opmerkingen slechts een “mening” zijn.”

Biseksueel (Bi)

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, geneest homoseksualiteit racisme niet. Je zou denken dat het deel uitmaken van een gemarginaliseerde groep anderen sympathiek zou maken voor de benarde omstandigheden van anderen, maar als dat het geval was, zouden we de meeste van deze -fobieën en -ismen nu wel hebben verboden.

In juni 2018 bleek uit een Stonewall-rapport dat 51% van de LGBTQ+ BAME (Black, Asian and minority ethnic) mensen aangaf racisme te hebben ervaren binnen de LGBTQ+-gemeenschap. Dit jaar kwam Manchester Pride in het nieuws nadat ze onthulden dat ze een andere vlag, met bruine en zwarte strepen, zouden gebruiken voor hun evenement in 2019. De reacties waren gemengd. Sommigen beweerden dat de regenboogvlag bedoeld was om iedereen erbij te betrekken. Maar anderen vonden dat de vlag een boodschap uitstraalde dat BAME LGBTQ+ mensen dezelfde erkenning en zichtbaarheid verdienden als blanken op het evenement.