Die dokter: Als onze vader ziek wordt, stort hij een paar dagen in bed in. Mijn moeder plaagt hem en noemt het de ‘mannengriep’. Voor ons, kinderen, is het een familiegrap, maar een vriendin houdt vol dat man griep echt is. Heeft ze gelijk?
Dear Reader: We hebben het over “mannengriep” omdat Dr. Kyle Sue, een assistent-professor aan de Memorial University of Newfoundland in Canada, het beu was om als dramaqueen te worden bestempeld toen hij werd geveld door een infectie van de luchtwegen. Volgens de definitie — en ja, het komt vaak genoeg voor om zowel in het Oxford als het Cambridge woordenboek te staan — is man griep “een ziekte zoals een verkoudheid die niet ernstig is, maar die de persoon die het heeft als ernstiger behandelt, meestal wanneer deze persoon een man is.”
Het komt erop neer dat als het op ziek worden aankomt, mannen watjes kunnen zijn. Maar zoals Sue opmerkt, kan de veronderstelling dat een man met griep zijn symptomen en ongemak overdrijft, onbedoeld leiden tot onjuiste of onvoldoende medische zorg. Daarom is Sue de man met griep gaan bestuderen. Hij doorzocht verschillende wetenschappelijke databanken met behulp van trefwoorden die onderzoek naar virale aandoeningen van de luchtwegen en de resultaten daarvan bij zowel vrouwen als mannen zouden opleveren.
Wat hij vond was dat, misschien als gevolg van bepaalde fysiologische verschillen tussen de seksen, het immuunsysteem van een man krachtiger lijkt te reageren op het griepvirus dan dat van een vrouw. Dat klinkt misschien goed, maar de pijnen, koorts, rillingen en slijmuitstortingen waarmee griep meestal gepaard gaat, zijn allemaal de verdienste van de beste inspanningen van je immuunsysteem. Een sterkere immuunrespons betekent slechtere symptomen.
De verschillen beginnen in de reageerbuis. Neuscellen van zowel vrouwen als mannen werden geïnfecteerd met het griepvirus. Wanneer de cellen van de vrouwen werden blootgesteld aan estradiol, een vrouwelijk hormoon, was de immuunrespons gematigder. Wanneer de cellen van de mannen aan dezelfde hoeveelheid oestradiol werden blootgesteld, had het hormoon geen effect op het niveau van de immuunrespons, die robuuster was. Wat het griepvaccin betreft, lijkt de beschermende antilichaamrespons bij vrouwen beter te zijn dan bij mannen. Eén theorie legt een verband met testosteron, aangezien mannen met hogere niveaus van dit hormoon minder antilichamen tegen griep produceren. Dus zelfs ondanks een griepprik kan een man toch ziek worden. Andere studies die griepgerelateerde ziekenhuisopnames en sterfgevallen bijhielden, vonden dat mannen in grotere aantallen vertegenwoordigd waren dan vrouwen. Wat betreft het evolutionaire voordeel van wat Sue de “immuniteitskloof” noemt, zei hij dat meer onderzoek nodig is.
Feit is dat bij een aantal ziekten en aandoeningen – waaronder hartziekten, artrose, gezondheid van de urinewegen, beroerte, migraine, alcoholisme en geestelijke gezondheidskwesties – vrouwen en mannen verschillend worden beïnvloed. Wat Sue betreft, zelfs als hij oproept tot meer onderzoek naar het onderwerp, sloot hij zijn artikel af met zijn tong stevig in zijn wang:
“Misschien,” schreef hij, “is het nu tijd voor mannelijk-vriendelijke ruimtes, uitgerust met enorme televisies en luie stoelen, waar mannen in veiligheid en comfort kunnen herstellen van de slopende effecten van man-griep.”