We verwachten van getrouwde stellen dat ze bij elkaar blijven wonen, als ze eenmaal hebben gezworen elkaar lief te hebben “tot de dood ons scheidt”. Toch zijn lange-afstandsrelaties in opkomst. In de VS bleek uit de volkstelling van 2017 dat er sinds 2000 een toename van 44% was geweest in gehuwde paren die apart leefden, wat het totaal op bijna 4 miljoen mensen bracht. Dus hoe werken deze huwelijken, vooral gezien het feit dat velen maanden in verschillende tijdzones doorbrengen?

“Ik heb geen keuze op wie ik verliefd word. Ze is de perfecte persoon; het gebeurt gewoon dat ze duizenden kilometers verderop woont, “zegt theaterregisseur Jordan Murphy, 27, over zijn in New York gevestigde vrouw, danseres Mariel Latourneau. Het paar ontmoette elkaar in 2015 tijdens het werken aan een productie van de musical Honk! in upstate New York en, ondanks dat ze allebei een andere relatie hadden, hielden ze contact toen Murphy terugkeerde naar het Verenigd Koninkrijk. “Ik werd heel snel verliefd op haar”, zegt Murphy. Binnen drie maanden na zijn terugkeer naar Londen, had hij gebroken met zijn partner, uitgevlogen om Kerstmis door te brengen met Latourneau, en ze hadden besloten om samen te zijn.

Er begon toen het dure heen-en-weer van weken doorgebracht in New York of Londen en vervolgens een aanzoek en een huwelijk in december 2017. Het paar vraagt momenteel een visum aan dat Latourneau in staat zal stellen om naar Londen te verhuizen, omdat hun vier jaar uit elkaar hun tol hebben geëist. “We eindigen met sms’en terwijl de andere persoon slaapt,” zegt Murphy, “dus het voelt raar om altijd die vertraging van responstijden te hebben. En als we allebei aan het repeteren zijn, spreken we elkaar bijna helemaal niet, wat heel moeilijk is – we hebben meningsverschillen gehad, gewoon omdat de ander er niet is om tegen te praten.” Toch heeft het stel manieren gevonden om creatief om te gaan met de tijd die ze wel samen hebben, door uit te vliegen voor verrassingsbezoeken, zoals Murphy’s reis naar New York op hun eerste huwelijksverjaardag, of door zorgpakketten te sturen. “Toen we voor het eerst begonnen uit te gaan, stuurde ik Mariel een pakket met klassieke Britse snoepjes, die natuurlijk allemaal gesmolten waren tegen de tijd dat ze bij haar aankwamen,” zegt Murphy.

Het visumproces is een lang proces, waarbij WhatsApp-logboeken en fotobewijs nodig zijn om hun relatie te bewijzen, evenals financiële gegevens en bewijs van hun voorgestelde echtelijke verblijfplaats, maar Murphy is hoopvol dat ze binnen het komende jaar succesvol zullen zijn. “Het moeilijkste is afscheid nemen en niet weten wanneer we elkaar weer zullen zien,” zegt hij. “Ik hoop dat we eindelijk snel samen kunnen zijn – Mariel is de meest ondersteunende persoon die ik ooit heb ontmoet en zonder haar zou dit niet overleven.”

“Je moet de vraag stellen wie het meest profiteert van de langeafstandsrelatie,” zegt relatietherapeut Elle Sidel. “Er zijn mensen die zich prettiger voelen zonder al te veel contact te hebben en zij zouden uiteindelijk hun behoeften boven die van anderen kunnen stellen. Omdat de communicatietijd beperkt is als je niet samenwoont, vermijd je misschien moeilijke gesprekken over wat je dwarszit.”

Roo Yeshpaul Johnson, 32, was er vanaf het begin van haar vijfjarige huwelijk met militair ingenieur Tyler duidelijk over dat haar behoeften net zo belangrijk waren als de zijne. “Ty wordt voortdurend voor twee tot drie maanden uitgezonden en vorig jaar was hij zeven maanden weg, het langste dat we ooit van elkaar gescheiden zijn geweest,” zegt ze, “maar hij heeft nog maar negen jaar te gaan voordat hij met pensioen gaat en hij weet dat als het zover is, ik mijn carrière op de eerste plaats zet – ik zal aan het roer staan.”

Voorlopig is het echter de overgang van tijd apart naar tijd samen die het meest uitdagend kan zijn, vooral omdat Johnson acht maanden zwanger is. “Als hij lang weg is geweest, kun je ambivalent worden over het praten met elkaar,” zegt ze, “en het kan voelen alsof je helemaal opnieuw moet wennen aan het samenzijn met die persoon als hij terug is. Ik weet niet of ik het eens ben met het idee dat afwezigheid het hart doet groeien. Maar als de baby komt zal dat allemaal veranderen, er zal meer structuur zijn.”

Eenzaamheid is een ander probleem. Johnson zegt dat andere vriendschappen sterker kunnen worden als Tyler weg is, want “als ik alleen ben, stort ik me elke avond op het zien van mensen, omdat ik niet terug wil komen naar een leeg huis”. Maar ze isoleert zichzelf ook vaak, omdat “de enige persoon bij wie je wilt zijn er niet is”.

Samarpita Sharma, 38, een redacteur, vindt isolatie ook het moeilijkste deel van haar huwelijk, ook al woont haar man, Sankalp, slechts twee uur rijden van haar huis in Bhopal, India. “Hij is niet zo ver weg, maar werkt lange uren op de boerderij van zijn familie,” zegt ze. “Hij is zeven tot tien dagen weg en komt dan weer terug voor twee dagen. s Avonds, als al onze buren samen eten, kan het erg eenzaam worden. Ons huwelijk lijdt eronder.” Het echtpaar wisselt de hele dag door korte berichtjes uit – “We zeggen tegen elkaar: ‘Ik hou van je,’ en dat helpt ons om ons verbonden te voelen” – maar het zal “minstens vijf jaar” duren voordat Sankalp meer tijd weg van de boerderij kan doorbrengen en maximaal 20 jaar voordat ze met pensioen gaan en daar samen kunnen wonen.

Niet alle huwelijken overleven een scheiding. Katie (niet haar echte naam), 45, was acht jaar lang in een lange-afstandshuwelijk verwikkeld, maar merkte dat haar relatie met haar vrouw steeds afstandelijker werd. “Het voelde alsof ze altijd haar werk in Los Angeles voorrang gaf op mij hier in New York,” zegt ze. “In het begin spraken we elkaar voortdurend, maar na een paar jaar kregen we steeds meer ruzie naarmate we meer tijd samen doorbrachten. Voor Katie werken lange-afstandshuwelijken alleen als er een einde in zicht is. “We hadden het er steeds over om allebei naar één kust te verhuizen, maar ik zie nu dat dat niet haar prioriteit was. Je moet ervoor zorgen dat je op één lijn zit als je deze relaties aangaat, anders brokkelen ze af.”

“Een gebrek aan tactiele nabijheid in de relatie kan ervoor zorgen dat mensen zich niet geliefd voelen, vooral als ze veel waarde hechten aan contact,” zegt psychologe Becky Spelman. “Als mensen een einde kunnen zien aan de lange afstand, schept dat veel geruststelling. Lisa McKay, 43, een psychologe uit LA, en Michael Wolfe, 43, een hulpverlener in Papoea-Nieuw-Guinea, hebben hun lange-afstandshuwelijk meer dan tien jaar volgehouden en hebben nu twee kinderen. Het stel, dat online door een wederzijdse vriend aan elkaar werd voorgesteld, begon hun relatie door elkaar brieven te schrijven – naar schatting van McKay 90.000 woorden – en verloofde zich na slechts 20 dagen in hetzelfde land te hebben doorgebracht.

“Dankzij die brieven konden we jeugdervaringen, passies van volwassenen, echt diepe dingen die je niet bespreekt als je face-to-face afspraakjes hebt, verkennen”, zegt McKay. “Het bouwde onze relatie op een echt sterke basis, en een die in staat is geweest om door te gaan met onze werkverplichtingen in het buitenland sindsdien. Als ik terugkijk, ben ik echt dankbaar voor wat we hebben geleerd.” Nu ze net zes maanden met Wolfe in Vanuatu heeft doorgebracht om een hulpproject af te ronden, vindt ze de tijd apart echter zwaarder. “Zonder kinderen konden we de lange afstand langer volhouden, maar met kinderen is het moeilijk om verbonden te blijven en de tijd en energie te vinden om te praten,” zegt McKay. Het hebben van kinderen relativeert in ieder geval het gebrek aan intimiteit in een lange-afstandshuwelijk. “Het opvoeden van jonge kinderen is zo uitputtend dat er op het gebied van intimiteit niets geleden heeft onder de lange afstand. Ik denk dat we net zo actief zijn als alle andere ouders. We passen ons gewoon aan; we vinden het niet leuk, en het is soms echt klote, maar we moeten ermee omgaan.”

Uiteindelijk gelooft Spelman dat lange-afstandsrelaties kunnen floreren, mits beide partijen regelmatig communiceren. “Mensen gaan er beter mee om dan ooit tevoren, dankzij sociale media en nieuwe technologieën,” zegt ze. Johnson is het daarmee eens: “Als je aan elkaars communicatiebehoeften kunt voldoen, kun je het gevoel krijgen dat je partner niet duizenden kilometers ver weg is.” En, grapt ze: “Zonder FaceTime zou mijn relatie niet bestaan.”

Voor deze stellen is zoveel tijd apart doorbrengen niet ideaal – maar het is een opoffering die de moeite waard is. “Het is een cliché,” zegt Johnson, “maar als je door lange afstand heen kunt komen, kun je vrijwel door alles heen komen wat je relatie je toewerpt.”

{#ticker}}

{{topLeft}}

{{bottomLeft}}

{{topRight}}

{{bottomRight}}

{{#goalExceededMarkerPercentage}}

{{/goalExceededMarkerPercentage}}

{{/ticker}}

{{heading}}

{{#paragraphs}}

{{.}}

{{/paragrafen}{highlightedText}}

{#cta}{{text}{{/cta}}

Houd me in mei op de hoogte

• Delen op Facebook
• Delen op Twitter
• Delen via e-mail
• Delen op LinkedIn
• Delen op Pinterest
• Delen op WhatsApp
• Delen op Messenger