Het succes van de behandeling van vasculaire laesies met IPL hangt af van het type en de grootte van de bloedvaten die worden aangepakt, kersangiomen en oppervlakkige telangiectatische aders vertonen doorgaans de beste respons. In tegenstelling tot de gepulseerde kleurstoflaser, die een golflengte van 585 nm met een relatief korte pulsduur (450 microseconden) afgeeft, waardoor de penetratiediepte tot maximaal 1,5 mm wordt beperkt, kunnen met het bredere golflengtebereik dat door IPL-apparaten wordt uitgezonden en met variabele pulsduur en meerdere pulsen wordt afgegeven, dieper gelegen bloedvaten en caverneuze vasculaire laesies worden bestreken.10 Idealiter moet de pulsduur compatibel zijn met de vaatdiameter en ongeveer gelijk zijn aan of korter zijn dan de thermische relaxatietijd voor dat formaat cutaan bloedvat, zodat het omliggende weefsel nauwelijks wordt beschadigd.11 Moderne IPL-apparaten bieden pulsduur tot 100 milliseconden, waardoor lichtenergie gedurende langere perioden aan de bloedvaten kan worden afgegeven, wat resulteert in een zachte, gelijkmatige verwarming of zelfs coagulatie van het gehele bloedvat, terwijl scheuring van de bloedvaten en de daarmee gepaard gaande purpura en hyperpigmentatie worden beperkt.4,12 De diameter van de doelvaten is een belangrijke overweging bij het kiezen van de behandelingsinstellingen van het IPL-apparaat om voldoende rekening te houden met de relaxatietijden van de epidermis. Voor kleine vaatjes van standaardgrootte in de papillaire dermis met een diameter van 100 micron (0,1 mm) bedraagt de thermische relaxatietijd ongeveer 10 milliseconden; voor grotere vaatjes met een diameter van 300 micron (0,3 mm) bedraagt de thermische relaxatietijd ongeveer 100 milliseconden. Ervan uitgaande dat de thermische relaxatietijd van de menselijke opperhuid (gemiddelde dikte van 100 micron of 0,1 mm) 10 milliseconden bedraagt, zou de behandeling van kleinere vaatjes idealiter moeten worden uitgevoerd met meerdere pulsen met een vertraging van ten minste 10 milliseconden tussen de pulsen om een adequate afkoeling van de opperhuid mogelijk te maken.

IPL-systemen zijn doeltreffend gebruikt bij de behandeling van caverneuze hemangiomen, veneuze en capillaire malformaties, teleangiëctasieën in het gezicht en de benen, en poikiloderma van Civatte.4,5,13,14 Bij de behandeling van portwijnvlekken, vooral die met een nodulaire component met externe lichtbronnen, is het een oude uitdaging geweest de dieper gelegen vaten aan de basis van dergelijke laesies aan te pakken. Het is aangetoond dat bij gebruik van een 585nm golflengte pulsed dye laserbron, de meeste energie wordt gedeponeerd in de oppervlakkige bloedvaten en dat dit de hoeveelheid licht die beschikbaar is voor de dieper gelegen bloedvaten vermindert (schaduweffect).15 De klinische respons van het oplichten van portwijnvlekken met pulsed dye laser is dus afhankelijk van de diepte van de bloedvaten, de diameter en de wanddikte. Met IPL daarentegen veroorzaken de variabele pulsduur en de meervoudige gesplitste lichtpulsen additieve verwarming, wat leidt tot coagulatie van vaten met verschillende diameters en, theoretisch, een betere gelijktijdige verwarming van oppervlakkige en diepere vaten. Een vertraging van 5 tot 100 milliseconden tussen de pulsen geeft de epidermis de gelegenheid af te koelen, waardoor beschadiging wordt voorkomen. In de meeste klinische studies van portwijnvlekken werden IPL-behandelingen goed verdragen. Bijwerkingen werden zelden waargenomen en omvatten tijdelijk erytheem, oppervlakkige blaarvorming, hypopigmentatie en hyperpigmentatie.4,16

Andere vasculaire laesies die vaak met IPL worden behandeld, zijn telangiëctasieën en kersenangiomen op verschillende anatomische locaties.17,18 De meest gebruikte intervallen tussen behandelingen die in de literatuur worden vermeld, variëren van 3 tot 8 weken. In een studie van 1000 opeenvolgende patiënten met teleangiëctasieën of vasculaire vlekken in het gezicht die van 1998 tot 2005 werden behandeld met de Photoderm VL (Lumenis Aesthetic, Santa Clara, Californië), werd aangetoond dat IPL een snelle, veilige en doeltreffende modaliteit is. In deze studie werden grote gezichtsvenen behandeld in drievoudige pulsmodus met gebruikmaking van de 590 cutoff filter met pulstijden van 2,4, 3,0 en 3,5 milliseconden; een vertraging van 30 en 25 milliseconden; en een energiestroom van 50 tot 56 J/cm2. Rode fijne telangectasieën werden gewoonlijk behandeld in dubbelpulsmodus met gebruikmaking van het 570nm cutoff filter met pulstijden van 2,8 en 4,5 milliseconden, een vertraging van 30 milliseconden en energieniveaus van 38 tot 42 J/cm2. Spider lesions werden behandeld met dezelfde instellingen als voor grote aders, waarbij gebruik werd gemaakt van een wit scherm met een gaatje van verschillende grootte (1-4 mm) om het arteriolaire deel van de laesie te raken. Perilesionaal erytheem, blanchering, en verwijdering van de bloedvaten werden als optimale eindpunten van de behandeling beschouwd.

IPL is ook een effectieve behandeling gebleken voor de telangiëctasieën en het achtergrond erytheem/flushing die bij patiënten met erythematotelangiëctatische rosacea worden gezien. Onlangs is aangetoond dat IPL ten minste even doeltreffend is als niet-purpuragene gepulseerde kleurstoflaser in het verminderen van zowel tekenen als symptomen van rosacea.19

Haarverwijdering (figuur 3 en figuur 4). De toepassing van op licht gebaseerde technologie voor haarverwijdering is ook gebaseerd op het principe van selectieve fotothermolyse, waarbij melanine als doelchromofoor wordt gebruikt. Aangezien de melanine in het haarfollikelepitheel evenals door de epidermis wordt gevonden, is het belangrijk om selectief de pigmentstortingen binnen de haarschachten te richten terwijl het verlaten van de epidermale melanineaggregaten onaangeroerd. Nochtans, is de absorptiepiek van de melanine best bij lagere golflengten, die diepere penetratie van licht aan de basis van het haarfollikel uitdagender maken. Het gebruik van langere golflengten om meer energie aan diepere lagen van de huid te leveren kan worden gebruikt om grotere, dichtere melaninecollecties in haarfollikelen te richten.20 zodra de melanine de lichte energie absorbeert, wordt het omgezet in thermische energie veroorzakend necrosis van de haarfollikel.21 De haarfollikel in de anagene fase is het meest ontvankelijk voor deze behandeling, gezien het feit dat de haarschacht de grootste hoeveelheid melanine bevat.

Als gevolg hiervan, zijn haarkleur en -grootte belangrijke determinanten voor het voorspellen van de doeltreffendheid van haarverwijdering met IPL. Grover, donkerder haar heeft de neiging om meer energie te absorberen en beter te reageren dan lichter fijn haar. Blond haar reageert meestal niet op IPL of laserbehandeling en kan beter worden behandeld met alternatieve ontharingsmethoden die haarfollikels onafhankelijk van hun pigmentgehalte aanpakken.22 Om de epidermale melanine tegen thermische schade te beschermen, kunnen IPL-pulsen worden verdeeld in gesynchroniseerde pulsen van milliseconden, gescheiden door korte thermische ontspanningstijden.

IPL kan worden gebruikt om ongewenst haar op verschillende anatomische plaatsen te behandelen. De grote vlekgrootte maakt het gemakkelijk om grotere oppervlakten, zoals de rug, de borst, of de benen, te behandelen die anders omslachtig zouden zijn om met kleinere vlekgrootteapparaten te behandelen.

Pretreatment het adviseren van de patiënt en het beheren van de verwachtingen van de individuele patiënt is een integraal deel van succesvolle licht-geassisteerde of laserontharing. Het is belangrijk dat patiënten begrijpen dat meerdere behandelingen nodig zullen zijn en dat hun haar geleidelijk fijner en dunner zal worden.

Behandeling met het IPL-apparaat wordt door de meeste mensen over het algemeen goed verdragen bij gebruik van standaard energie-instellingen. De huid een uur voor de behandeling met plaatselijke verdovende crèmes behandelen zal het ongemak verder verminderen, maar is niet altijd noodzakelijk. Hoewel zelden waargenomen in de handen van een ervaren gebruiker, potentiële complicaties van IPL ontharing met te hoge energie of onjuiste techniek omvatten hyperpigmentatie, hypopigmentatie, folliculitis, en paradoxale hypertrichosis.23

Om dergelijke complicaties te voorkomen is het essentieel om de juiste energie-instellingen te gebruiken en te zorgen voor volledig contact tussen het kristalvierkant van het handstuk en de huid. Bij sommige in de handel verkrijgbare systemen is het verstandig om een geleidingsgel op waterbasis aan te brengen om dit contact te verbeteren. Bovendien is het risico van residuele dyschromie groter bij donkere huidtypes en moet hiermee rekening worden gehouden bij de keuze van de fluence en de pulsduur vóór de behandeling. In deze gevallen wordt aanbevolen het hoogste beschikbare filter (755 nm) te gebruiken met een interpulsvertraging van 50 tot 100 milliseconden om de epidermis voldoende tijd te geven om af te koelen en zo de thermische schade te beperken.24

Onlangs heeft een handheld intens gepulseerd-lichtapparaat met lage fluence voor thuisgebruik de goedkeuring van de FDA gekregen voor de behandeling van ongewenst gezichtshaar. Hoewel deze technologie veilig lijkt, suggereren de resultaten van klinische studies dat de effectiviteit lager is dan bij behandelingen in de kliniek met lasers of IPL-apparaten met een hogere energie.25

Pigmentvlekken en dyschromie (figuur 5 en figuur 6). Van de verschillende methoden die worden gebruikt om de door foto’s verouderde huid te behandelen, heeft IPL veel belangstelling gekregen vanwege het snelle herstel van de patiënt na de procedure. Dyschromie, vooral in het gezicht, is een veel voorkomende klacht van patiënten die fotoverjonging met laser- of lichttechnologie wensen. Gelokaliseerde epidermale melanocyten-, melanine- of ecstatische vaataggregaten versterken het kleurcontrast met de omringende huid, waardoor deze een ongelijkmatige, heterogene tint krijgt. Breuken in het homogene kleurenpalet van de huid worden door het menselijk oog waargenomen als “onvolmaaktheden” en het is aangetoond dat dit een van de voornaamste kenmerken is van een “oude” huid.26 Zonne-lentigines zijn hyperchromatische macules die typisch het gevolg zijn van chronische blootstelling aan de zon. UV-licht induceert en verergert ze, en ze worden in verband gebracht met een verhoogd risico op huidkanker. Verschillende modaliteiten, waaronder cryotherapie, lasers, en lokale en chemische peelingmiddelen zijn gemeld om zonne lentigines met wisselend succes te behandelen.

Bij het gebruik van een lichtbron voor de behandeling van gepigmenteerde huidlaesies, de lokalisatie van het pigmentdoel is een zeer belangrijke determinant voor de selectie van de aangewezen therapeutische golflengte. De golflengten in de waaier van 630 tot 1100nm geven voor zowel een preferentiële absorptie van melanine over hemoglobine als een efficiënte huidpenetratiediepte rekenschap.

Het actiemechanisme van IPL voor de behandeling van pigmentaire letsels wordt verondersteld het resultaat van snelle differentiatie van keratinocytes te zijn die door thermische te verwarmen wordt veroorzaakt. Dit proces resulteert in een opwaartse overdracht van melanosomen samen met necrotische keratinocyten, resulterend in hun eliminatie aangezien de microkorsten van het huidoppervlak worden verwijderd. Deze effecten zijn in vivo aangetoond met behulp van zowel reflectie-mode confocale microscopie als optische coherentie tomografie, waarmee melanosomen in de huid nauwkeurig kunnen worden gevisualiseerd in horizontale en verticale dimensies, respectievelijk.27

Epheliden, seniele en zonale lentigines behoren tot de vele voorbeelden van gepigmenteerde laesies die met succes met IPL zijn behandeld.28,29 Zoals eerder besproken, kunnen telangiëctasieën ook gemakkelijk met deze modaliteit worden behandeld, waardoor IPL een goede behandeling is voor algehele dyschromie, ongeacht de oorsprong ervan. Met behulp van verschillende filters kan het IPL-apparaat golflengtespectra in het bereik van 500 tot 670 en 870 tot 1.400 nm uitzenden, waardoor het zich respectievelijk op vasculaire en gepigmenteerde laesies kan richten. Het filtreren van golflengten tussen 670 en 870nm hulpmiddelen in behoud van de melaninerijke epidermis en verbetert de verhouding van vasculair-aan-pigment vernietiging.30 als dusdanig, kunnen de lagere cutoff filters worden gebruikt om oppervlakkige pigmentatie, zoals sproeten, en hogere cutoff filters voor diepere letsels, zoals nevus spilus.31 te behandelen IPL is ook met wisselend succes gebruikt bij Aziatische patiënten met refractaire melasma.32

Het effect van IPL-behandeling voor dyschromie is cumulatief en herhaalde behandelingen (meestal 3-6) om de 3 tot 4 weken zijn over het algemeen nodig voor volledige klaring. De auteur heeft opgemerkt dat minder behandelingen met bijbehorend minder ongemak zijn waargenomen wanneer IPL wordt gecombineerd met een bijbehorende fotopneumatische behandeling. Zoals verwacht, antwoorden de donkerdere letsels en die waar het pigment aan diepere lagen van de dermis typisch langzamer en vereisen een hoger totaal aantal behandelingen. In deze gevallen, ondanks adequate behandelingsregimes, zijn de laesies vaak persistent.

Het is belangrijk om het huidtype van elke patiënt preoperatief zorgvuldig te beoordelen en de IPL-instellingen op de juiste wijze aan te passen om complicaties te voorkomen. Bij donkere huidtypes bestaat het risico dat hyperpigmentatie wordt geïnduceerd. Het onmiddellijke eindpunt van de IPL-behandeling van dyschromie moet een zichtbare verdonkering van de behandelde bruine vlekken zijn. Deze korsten gewoonlijk na 24 tot 48 uur en verdwijnen binnen zeven dagen. Dit proces kan worden versneld door de patiënten tweemaal per dag een vochtinbrengende crème te laten aanbrengen of door 1 tot 2 dagen na de behandeling een microdermabrasie van het behandelde gebied uit te voeren.

Rimpels en huidverstrakking (figuur 7 en figuur 8). Fijne oppervlakkige rimpels in de huid zijn het resultaat van een combinatie van intrinsieke en extrinsieke verouderingsprocessen die de huid met het verstrijken van de tijd aantasten. Intrinsieke veroudering resulteert in de geleidelijke vermindering van extracellulaire matrixproteïnen, zoals collageen en hyaluronzuur, in de dermis als gevolg van een chronologische veroudering van de fibroblasten in de dermis. Extrinsieke veroudering van de huid is hoofdzakelijk het gevolg van langdurige blootstelling aan UV-straling van de zon, die leidt tot verdere afbraak van collageenvezels door zuurstofradicalen. Het algemene resultaat is een afname van de structurele steun en het volume van de lederhuid, wat leidt tot een vermindering van de rekbaarheid van de huid, waardoor de bovenliggende overtollige opperhuid gaat rimpelen.

Rhytiden vóór intens gepulseerde lichtbehandeling