Philip Massinger werd geboren in Salisbury, Zuid-Engeland. Hij was de zoon van Arthur Massinger, een betrouwbare en verantwoordelijke dienaar van de vooraanstaande familie Herbert en ooit een fellow van het Merton College, Oxford. Philip bezocht Oxford gedurende 2 of 3 jaar, maar verliet het blijkbaar zonder diploma. Er is verder niets bekend over zijn activiteiten vóór 1613, toen hij zich in Londen met het toneel ging bezighouden.
Tijdens de eerste fase van zijn carrière als dramaschrijver, van ongeveer 1613 tot 1625, werkte Massinger voor het grootste deel samen met andere dramaturgen, vooral John Fletcher. Fletcher was een van de populairste dramaturgen van de Jacobeaanse periode, en na Shakespeare’s dood in 1616 werd hij de belangrijkste toneelschrijver van de “King’s Men”. Bij zijn eigen dood in 1625 werd hij opgevolgd door Massinger, die de volgende 15 jaar regelmatig voor hetzelfde gezelschap bleef schrijven en af en toe eerdere stukken van Fletcher herschreef of reviseerde.
Massingers bekendste toneelstukken zijn A New Way to Pay Old Debts, een komedie uit 1621 of 1622, en The Roman Actor, een tragedie uit 1626.
A New Way to Pay Old Debts leunt sterk op Thomas Middleton’s A Trick to Catch the Old One (1608). Het hoofdpersonage is echter sterk gemodelleerd naar de beruchte Sir Giles Mompesson, een in 1621 veroordeelde afperser. Massingers personage, Sir Giles Overreach genaamd, wordt tot waanzin gedreven wanneer hij wordt verschalkt door zijn neef Frank Wellborn, wiens bezit hij op slinkse wijze heeft verworven.
The Roman Actor, dat Massinger als zijn beste werk beschouwde, is gebaseerd op het leven van de Romeinse keizer Domitianus, die in 96 na Christus werd vermoord. Hoewel Massinger veel aandacht besteedt aan de onmenselijke wreedheid en onverzadigbare lust van de keizer, is het stuk opmerkelijk bescheiden en terughoudend, althans naar Jacobeaanse maatstaven. Het hoofdpersonage, de nobele en getalenteerde acteur Paris, verdedigt zijn beroep – en ook het toneel in het algemeen – als een kracht voor sociaal en moreel goed. Dit was duidelijk een doctrine die Massinger deelde met andere literaire kunstenaars uit die periode, die steeds meer onder vuur kwamen te liggen van puriteinse moralisten.
Details over Massingers persoonlijke leven ontbreken, maar hij schijnt een rustiger en comfortabeler bestaan geleid te hebben dan de meeste van zijn collega toneelschrijvers. Hoewel hij nooit zo populair was als Fletcher of Jonson, werd hij door verschillende personen van aanzien gesteund. Hij stierf in Londen, waar hij het grootste deel van zijn volwassen leven had doorgebracht, in het begin van 1640.