Hoe lang droomt de mensheid al van een internationale taal? Het eerste antwoord dat in me opkomt, dateert natuurlijk uit de tijd van het Bijbelse verhaal over de Toren van Babel. Als je toevallig niet gelooft dat de mensheid een verscheidenheid aan onderling onbegrijpelijke talen moest spreken als straf voor het durven bouwen van een toren die hoog genoeg was om de hemel te bereiken, dan geef je misschien de voorkeur aan een datum ergens rond de veel latere ontwikkeling van Esperanto, de bekendste taal die speciaal werd uitgevonden om universaliteit te bereiken, in de late 19e eeuw. Maar kijk een paar decennia verder en je vindt een intrigerend voorbeeld van een taal die gecreëerd werd om de wereld te verenigen zonder woorden te gebruiken: International System Of Typographic Picture Education, of Isotype.
“Bijna een eeuw voordat infographics en datavisualisatie de culturele alomtegenwoordigheid werden die ze vandaag de dag zijn,” schrijft Maria Popova van Brain Pickings, “de baanbrekende Oostenrijkse socioloog, wetenschapsfilosoof, sociaal hervormer en curator Otto Neurath (10 december 1882 – 22 december 1945), samen met zijn nog-niet-vrouw Marie, de uitvinder van ISOTYPE – de visionaire pictogrammen taal die het vocabulaire van de moderne infographics vormde.”
De eerste ontwikkeling van Isotype begon in 1926 in het Weense Gesellschafts- und Wirtschaftsmuseum (of Sociaal en Economisch Museum), waarvan Neurath de oprichter-directeur was. Daar begon hij met het samenstellen van een soort ontwerpstudio-team, met de opdracht een set picturale symbolen te creëren die in één oogopslag een grote hoeveelheid sociale, wetenschappelijke, technologische, biologische en historische informatie leesbaar konden maken.
Neuraths belangrijkste medewerker aan Isotype was ongetwijfeld de houtsnijkunstenaar Gerd Arntz, op wiens site u de meer dan 4000 pictogrammen kunt bekijken die hij creëerde om “belangrijke gegevens uit de industrie, demografie, politiek en economie” te symboliseren. Arntz ontwierp ze allemaal in overeenstemming met Neurat’s overtuiging dat zelfs toen het lange “vrijwel ongeletterde” proletariaat “kennis nodig had van de wereld om hen heen. Deze kennis moest niet worden verhuld in ondoorzichtige wetenschappelijke taal, maar direct geïllustreerd in eenvoudige beelden en een heldere structuur, ook voor mensen die niet of nauwelijks konden lezen. Een ander uitgesproken doel van deze methode van visuele statistiek was het overwinnen van barrières van taal en cultuur, en universeel begrepen te worden.”
Tegen het midden van de jaren 1930, schrijft Steven Heller van The Atlantic in een artikel over het boek Isotype: Design and Contexts 1925-1971, “met de intocht van de nazi’s in Oostenrijk, vluchtte Neurath uit Wenen naar Nederland. Daar ontmoette hij zijn toekomstige vrouw Marie Reidemeister en na het Duitse bombardement op Rotterdam ontsnapte het paar naar Engeland, waar ze geïnterneerd werden op het eiland Man. Na hun vrijlating richtten ze het Isotype Instituut in Oxford op. Vanuit deze basis bleven ze hun unieke strategie ontwikkelen, die ontwerpers wereldwijd beïnvloedde.” Vandaag de dag hebben zelfs degenen die Isotype zelf nooit in het vizier hebben gehad, de visuele talen die het heeft beïnvloed uitgebreid “gelezen”: Gizmodo’s Alissa Walker wijst op de gestandaardiseerde pictogrammen die in de jaren ’70 werden gecreëerd door het Amerikaanse ministerie van Vervoer en het American Institute of Graphic Arts, evenals de emoji van vandaag – waarschijnlijk niet precies wat Neurath in gedachten had als de taal van Utopia toen hij de Wiener Kreis mede oprichtte, maar desalniettemin een verre neef van Isotype op “zijn eigen schattige manier.”
via Brain Pickings
Gerelateerde inhoud:
De kunst van data visualisatie: How to Tell Complex Stories Through Smart Design
You Could Soon Be Able Text with 2,000 Ancient Egyptian Hieroglyphs
Say What You Really Mean with Downloadable Cindy Sherman Emoticons
The Hobo Code: An Introduction to the Hieroglyphic Language of Early 1900s Train-Hoppers
Gebaseerd in Seoul, Colin Marshall schrijft en zendt uit over steden, taal, en cultuur. Tot zijn projecten behoren het boek The Stateless City: a Walk through 21st-Century Los Angeles en de videoserie The City in Cinema. Volg hem op Twitter op @colinmarshall of op Facebook.