Jennifer Turnham, BS and Kesha Buster, MD

What zijn Nonmelanoma Skin Cancers?
Huidkanker is de meest voorkomende vorm van kanker in de Verenigde Staten en vertegenwoordigt ongeveer 35-45% van alle kankergevallen bij blanken, 4-5% bij Latijns-Amerikanen, en 1-4% bij Aziaten, Aziatische indianen en Afro-Amerikanen.1-Hoewel huidkanker minder vaak voorkomt bij mensen met een donkere huidskleur, gaat het vaak gepaard met een hogere morbiditeit en mortaliteit in vergelijking met mensen met een lichte huidskleur.3-4 Daarom is het belangrijk dat mensen van alle rassen zich bewust zijn van de risico’s van zowel melanoom – de meest dodelijke vorm van huidkanker – als andere, meer voorkomende vormen die gezamenlijk worden aangeduid als niet-melanoom huidkanker (NMSC). Plaveiselcelcarcinoom (SCC) en basaalcelcarcinoom (BCC) zijn de twee meest voorkomende vormen van NMSC.

SCC is verantwoordelijk voor ongeveer 20% van alle huidkankers en ongeveer 75% van alle sterfgevallen als gevolg van huidkanker, melanoom niet meegerekend.5,6 Het is de meest voorkomende huidkanker bij Afro-Amerikanen en Aziatische Indiërs en de op één na meest voorkomende huidkanker bij Hispanics, Aziaten (Chinees en Japans) en Kaukasiërs.3 Hoewel BCC plaatselijk destructief kan zijn, metastaseert (verspreidt) het zelden.

Wat is de oorzaak van NMSC?
NMSC heeft vele oorzaken. Ultraviolette (UV) straling van zonlicht, littekenvormingsprocessen, chronisch letsel en een onderdrukt immuunsysteem (bijvoorbeeld na orgaantransplantatie) dragen allemaal bij tot de ontwikkeling van NMSC. UV-straling is de belangrijkste oorzaak van zowel SCC als BCC bij blanken, Spanjaarden en Aziaten.3 De belangrijkste predisponerende factoren voor de ontwikkeling van SCC bij Afro-Amerikanen zijn echter chronische littekenvorming, trauma en ontsteking (b.v. brandwonden, niet-genezende beenulcera, huidlaupus), niet blootstelling aan zonlicht.7 De belangrijkste risicofactor voor BCC bij alle rassen is UV-straling.8 Een donkere huidskleur biedt echter wel een beschermend effect, aangezien BCC vaker voorkomt bij Afrikaans-Amerikanen met een lichtere huidskleur dan bij Afrikaans-Amerikanen met een donkere huidskleur.7

Hoe weet ik of ik NMSC heb?
NMSC kan er op veel verschillende manieren uitzien. Zowel SCC als BCC kunnen zonder symptomen zijn, of na verloop van tijd langzaam groeien met bijbehorende pijn of spontane bloedingen. Bij mensen met een donkere huidskleur komt SCC meestal voor op onbedekte huid zoals de benen, anus en genitaliën, terwijl bij mensen met een lichtere huidskleur huid die blootgesteld is aan de zon de meest voorkomende plaats is.8 BCCs komen het vaakst voor in het hoofd- en halsgebied bij alle rassen. Ze presenteren zich meestal als pijnloze, glanzende, solitaire bultjes. Net als SCC’s kunnen ze de neiging hebben gemakkelijk te bloeden. Bij gekleurde mensen heeft meer dan 50% van de BCCs pigment (donkere kleur), in tegenstelling tot slechts 5% bij Kaukasiërs.3,9 Als een nieuwe laesie pijnlijk is, bloedt, groeit, verandert of u op een andere manier zorgen baart, moet deze door uw dermatoloog worden geëvalueerd.

Wat zijn de behandelingen voor NMSC?
Er zijn vele behandelingsmogelijkheden voor NMSC. Welke vorm van behandeling het meest geschikt is, hangt af van de grootte van de tumor, de plaats en het type huidkanker. Uw dermatoloog kan u helpen bepalen welke behandeling voor u de juiste is.

Excisiechirurgie blijft de meest gebruikelijke methode voor de behandeling van NMSC. Het is effectief bij de behandeling van kleine tumoren met een laag risico.

Mohs micrografische chirurgie (MMS) is vooral nuttig bij de behandeling van grote tumoren en die op bepaalde delen van het gezicht. Met deze methode kunnen chirurgen ervoor zorgen dat alle kwaadaardige tumoruitbreidingen worden verwijderd door de randen van de geëxcideerde tumor in kaart te brengen en deze onder een microscoop te analyseren.10

Electrodesiccatie en curettage (ED&C) is een andere algemeen aanvaarde methode voor de behandeling van laag-risico NMSC. Tijdens deze procedure wordt een elektrische stroom gebruikt om weefsel te vernietigen dat vervolgens wordt weggeschraapt met een slank scherp instrument dat bekend staat als een curette. Deze methode laat gewoonlijk een rond litteken achter.

Cryochirurgie is een andere techniek die bij de behandeling van NMSC wordt gebruikt. Bij deze techniek wordt vloeibare stikstof gebruikt om het tumorweefsel te bevriezen. Na het bevriezen ontstaan meestal blaren op het gebied voordat het in drie tot vier weken geneest.

Nonchirurgische opties
Naast chirurgische technieken hebben topische immunomodulatoren, zoals imiquimod, onlangs goedkeuring van de FDA gekregen voor de behandeling van dunne NMSC. Deze behandelen de huidkanker door het lokale immuunsysteem te stimuleren om de tumor te doden. Een andere optie is fotodynamische therapie (PDT), een combinatie van een topische fotosensibiliserende crème en een gespecialiseerd licht. Daarnaast kan 5-fluorouracil crème (een chemotherapeutisch middel) worden gebruikt om NMSC te behandelen. Alle topische opties hebben het voordeel dat NMSC wordt behandeld met minder risico op littekenvorming. In tegenstelling tot MMS, excisie of ED&C kan echter geen volledige genezing worden vastgesteld en kunnen topische middelen niet worden gebruikt bij grote of diepe tumoren. Over het algemeen zijn de genezingspercentages lager en komen recidieven vaker voor dan bij chirurgische behandelingen.11 Tot slot wordt bestraling gebruikt bij grote tumoren of tumoren met een hoog risico die niet volledig met chirurgie kunnen worden behandeld.

Aanvullende bronnen
The Skin Cancer Foundation
American Cancer Society

1. Ridky TW. Niet-melanoom huidkanker. Journal of the American Academy of Dermatology 2007;57:484-501.
2. Halder RM, Bridgeman-Shah S. Skin cancer in African Americans. Cancer 1995;75(2
Suppl):667-673.
3. Gloster HM, Neal K. Skin cancer in skin of color. Journal of the American Academy of
Dermatology 2006;55:741-760.
4. Weinstock MA. Nonmelanoma skin cancer mortality in the United States. Arch Dermatol
1993;129:1286‐90.
5. Byrd-Miles K, Toombs EL, Peck GL. Skin cancer in individuals of African, Asian, Latin-
American, and American-Indian descent: Differences in incidence, clinical presentation,
and survival compared to Caucasians. Journal of Drugs in Dermatology 2007;6:10-16.
6. Kwa RE, Campana K, Moy RL. Biology of cutaneous squamous cell carcinoma. Am Acad
Dermatol 1992;26:1-26.
7. Halder RM, Bang KM. Skin cancer in African Americans in the United States.
Dermatologic Clinics 1988;6:397-405.
8. McCall CO, Chen SC. Squamous cell carcinoma of the legs in African Americans. Journal
of American Academy of Dermatology 2002;47:524-529.
9. Bigler C, Feldman J, Hall E, Padilla RS. Pigmented basal cell carcinoma in Hispanics.
Journal of the American Academy of Dermatology 1996;34:751-752.
10. Otley CC en Roenigk RK. Mohs Chirurgie. In: Bolognia, JL, Jorrizo JL, Rapini R, editors.
Dermatology, 2nd Ed. New York: Mosby; 2003. p. 2331-2340.
11. Rigel DS, Cockerell CJ, Carucci J, Wharton J. Actinic Keratosis, Basal Cell Carcinoma, and
Squamous Cell Carcinoma In: Bolognia, JL, Jorrizo JL, Rapini R, editors. Dermatology 2nd
Ed. New York: Mosby; 2003. p. 1677-1696.