Vroeger werd hij beschreven met een apenbek met kleine tanden als die van een vis, glanzende gouden schubben, en een rustige stem als een veldleeuwerik of een fluit. Zijn vlees is aangenaam van smaak, en iedereen die het eet zal een opmerkelijk lang leven bereiken. Men geloofde echter dat het vangen van een ningyo stormen en ongeluk zou brengen, dus vissers die deze wezens vingen zouden ze terug in zee gooien. Een op het strand aangespoelde ningyo was een voorteken van oorlog of rampspoed.
Yao BikuniEdit
Een van de beroemdste volksverhalen over ningyo heet Yao Bikuni (八百比丘尼, “achthonderd (jaren) boeddhistische priesteres”) of Happyaku Bikuni. Het verhaal vertelt hoe een visser die in de provincie Wakasa woonde eens een ongewone vis ving. In al zijn jaren van vissen had hij nog nooit zoiets gezien, dus nodigde hij zijn vrienden uit om het vlees ervan te proeven.
Een van de gasten gluurde echter in de keuken, zag dat de kop van deze vis een menselijk gezicht had, en waarschuwde de anderen de vis niet te eten. Dus toen de visser klaar was met koken en zijn gasten het gegrilde vlees van de ningyo aanbood, wikkelden ze het stiekem in papier en verborgen het op hun persoon, zodat ze het op weg naar huis konden weggooien.
Maar één man, dronken van de sake, vergat de vreemde vis weg te gooien. Deze man had een dochtertje, dat een cadeautje eiste toen haar vader thuiskwam, en hij gaf haar achteloos de vis. Toen hij bij zinnen kwam, probeerde de vader haar ervan te weerhouden de vis op te eten, uit angst dat ze vergiftigd zou worden, maar hij was te laat en ze at alles op. Maar omdat er daarna niets bijzonders met het meisje scheen te gebeuren, maakte de man zich er niet lang zorgen over.
De jaren gingen voorbij, en het meisje groeide op en trouwde. Maar daarna verouderde zij niet meer; zij behield hetzelfde jeugdige uiterlijk, terwijl haar man oud werd en stierf. Na vele jaren van eeuwigdurende jeugd en steeds weer weduwe te zijn geworden, werd de vrouw non en zwierf door verschillende landen. Tenslotte keerde zij terug naar haar geboorteplaats in Wakasa, waar zij op een leeftijd van 800 jaar een einde aan haar leven maakte.