Psychoactieve effectenEdit
Men denkt dat het psychotrope potentieel van myristicine naar voren komt wanneer het wordt gemetaboliseerd tot MMDA, een amfetaminederivaat dat naar verluidt een krachtiger hallucinogeen effect heeft dan mescaline. Er is meer onderzoek nodig naar het precieze werkingsmechanisme van myristicine in het lichaam. Tot de gedocumenteerde symptomen behoren angst, vrees, een gevoel van naderend onheil, onthechting van de werkelijkheid, acute psychotische episoden, visuele hallucinaties (vervorming van tijd, kleur of ruimte) en vijandig, strijdlustig, geagiteerd gedrag. Er zijn gevallen bekend van langdurig gebruik dat tot een chronische psychose leidt.
Met een chemische structuur die lijkt op die van amfetaminen en andere precursoren, kan myristicine ook worden gebruikt voor de synthese van illegale hallucinogene drugs. Onder gecontroleerde omstandigheden kan myristicine, geïsoleerd uit nootmuskaatolie, worden omgezet in MMDMA, een synthetisch amfetaminederivaat van een “designer drug” dat minder krachtig is dan MDMA, maar vergelijkbare stimulerende en hallucinogene effecten heeft. Van een dosis van 400 mg myristicine is aangetoond dat deze bij 4 van de 10 mensen een “lichte cerebrale stimulatie” teweegbrengt. Myristicine wordt het meest geconsumeerd in nootmuskaat, en 400 mg zou in ongeveer 15 g nootmuskaatpoeder zitten. Bij een minimumdosis van ongeveer 5 g nootmuskaatpoeder kunnen echter symptomen van nootmuskaatvergiftiging optreden, wat wijst op de interactie van andere bestanddelen van de nootmuskaat. Elemicine en safrol zijn ook bestanddelen van nootmuskaat die, hoewel in lagere concentraties dan myristicine, geacht worden bij te dragen aan de hallucinogene en fysiologische symptomen van nootmuskaat intoxicatie.
ToxiciteitEdit
Myristicine is bewezen cytotoxisch te zijn, oftewel giftig voor levende cellen. Specifiek stimuleert het het vrijkomen van cytochroom c, dat caspase cascades activeert en vroege apoptose in de cellen induceert.
In menselijke neuroblastoma SK-N-SH cellen, leidde myristicine tot apoptose en waarneembare morfologische veranderingen, evenals chromatine condensatie en DNA fragmentatie. Dit duidt op een duidelijk cytotoxisch effect, en een mogelijk neurotoxisch effect dat nader moet worden onderzocht.
Myristicine blijkt bij mensen ook cytochroom P450-enzymen te remmen, die verantwoordelijk zijn voor het metaboliseren van een verscheidenheid aan substraten, waaronder hormonen en toxinen, waardoor deze substraten zich kunnen ophopen. Dit kan de eigen toxiciteit verergeren en/of leiden tot een verhoogde biologische beschikbaarheid van andere stoffen, waardoor de drempel voor overdosering door andere geneesmiddelen die zich mogelijk in het lichaam bevinden, kan worden verlaagd.
De effecten van muskaatnoot in grote hoeveelheden worden vooral toegeschreven aan myristicine, waarbij 1-7 uur na inname symptomen optreden als desoriëntatie, duizeligheid, verbijstering, en/of stimulatie van het centrale zenuwstelsel leidend tot euforie, intense hallucinaties die iemands oriëntatie op tijd en omgeving veranderen, zweverig gevoel, verlies van bewustzijn, tachycardie, zwakke pols, angst en hypertensie. Symptomen van nootmuskaatvergiftiging zijn verder misselijkheid, buikpijn, braken, droge mond, mydriasis of miosis, hypotensie, shock, en mogelijk de dood.
Myristicinevergiftiging kan worden vastgesteld door het myristicinegehalte in het bloed te testen. Er zijn momenteel geen bekende antidota voor myristicinevergiftiging, en de behandeling richt zich op symptoombestrijding en mogelijke sedatie in gevallen van extreme delirium of verergering.