Gesmaakt met droge mosterd en kurkuma, en met een verdikte pekel, deze licht zoete en zeer scherpe mosterd pickles zijn de specerij waarvan je niet wist dat je er naar op zoek was!

Totdat een exemplaar van Matty Matheson: A Cookbook in mijn brievenbus belandde, stonden mosterdpickles niet echt op mijn radar. Ik had er wel eens naar horen verwijzen, maar ik was er nooit nieuwsgierig naar. Toen ik door dit boek bladerde (een werkelijk prachtig, persoonlijk, interessant boek), viel mijn oog op Matty’s recept voor mosterdpickles.

Ze lijken op het eerste gezicht een vrij standaard gemengde pickle. Uien, bloemkool, komkommer, suiker en azijn. Maar toen ik verder las, zag ik maïzena. Een verdikkingsmiddel? In een augurk? Ik las wat en ontdekte dat dit een traditionele augurk is in delen van Canada en dat hij vaak wordt gebruikt op plaatsen waar je ketchup zou kunnen gebruiken.

Ik besloot dat ik een partij moest proberen. Vanwege de maizena wist ik dat ik ze als koelkastpickles moest maken en niet als ingemaakte (ongemodificeerde maizena is niet hittestabiel en omdat het de dichtheid verhoogt, zet het alles wat we weten over de verwerkingstijd van pickles op losse schroeven).

Ik heb het recept hieronder precies zo afgedrukt als het in het boek staat, maar ik adviseer dat als je dit recept maakt, je mijn voorbeeld volgt en dit als een koelkastpickle beschouwt. Matty’s instructies vertellen je om een open ketel methode te gebruiken (potten vullen, dop erop, en de restwarmte de verzegeling laten maken), wat volgens de huidige veiligheidsrichtlijnen niet veilig is.

Ik hakte komkommers, bloemkool, en sjalotten (verse zilveruitjes waren niet te vinden), en combineerde ze met de suiker en de azijn. Ik deed er mosterdpoeder, kurkuma en zout bij en liet het geheel 15 minuten sudderen om zacht te worden. Terwijl het kookte, mengde ik 1/2 kopje maizena met een paar eetlepels water.

Toen de groenten zacht genoeg waren, zette ik het vuur uit en klopte ik de maizena erdoor. Ik geloof dat mijn elektrische fornuis me hier een beetje op een dwaalspoor heeft gebracht. Omdat het een tijdje duurt voordat de groenten afgekoeld zijn, waren ze nog steeds behoorlijk heet en dus werd de maïzena erg dik. Mijn mosterd augurken eindigden een beetje puddingachtig. Ik geloof niet dat dat de gewenste textuur is.

Toch is de smaak goed en ik heb er alle vertrouwen in dat het ons zal lukken om door deze augurken heen te eten, hoe gloppy ze ook mogen zijn.

Disclosure: Ik kreeg een recensie-exemplaar van dit boek als onderdeel van mijn deelname aan de Abrams Dinner Party. Geen extra betaling werd ontvangen en alle gedachten en meningen zijn geheel van mijzelf.