Majid Majidi’s film The Willow Tree stond op het punt in première te gaan op het 17e NatFilm Festival. De regisseur zag echter af van de vertoning van de film vanwege de controverse die was ontstaan door de Jyllands-Posten over de spotprent van de islamitische profeet Mohammed. Volgens Majidi beledigde de publicatie de moslimbevolking en respecteerde het de grenzen van de heilige heiligdommen van het geloof niet. Dit bracht hem op het idee om een film over Profeet Mohammed te maken. Later, om een meer praktische reactie te geven op de beledigende daad van de krant, nam hij het onderwerp Profeet van de Islam op.
Ik dacht bij mezelf hoe kunnen ze een ereceremonie voor mij houden in een land waar mijn geloof en heiligheden worden beledigd… Dus, in een brief zei ik dat ik de ceremonie niet kon bijwonen (in een land) waar mijn heiligste heiligheden worden ontheiligd. In plaats van te reageren op de beledigingen van islamitische heiligheden, is het beter om iets te doen om de islamitische cultuur te introduceren en daarom is de productie van de film ‘Muhammad (PBUH)’ 7 jaar geleden begonnen.
– Majid Majidi over het opsporen van het instinct om te beginnen aan het project Muhammad: De Boodschapper van God.
OntwikkelingEdit
De pre-productie begon in oktober 2007 met het eerste concept voor het scenario klaar in maart 2009. In het begin van 2011 werd een enorme set van naar schatting 100 hectare (250 acres) gebouwd in de buurt van de stad Qom. De set leek op het Mekka en Medina uit de zesde eeuw tijdens de eerste jaren van het leven van Mohammed. In het afgelegen dorp Mazraeh-ye Allahyar werd een replica van de Kaaba-schrijn gebouwd. In oktober 2011 kondigde Majidi het project officieel aan en noemde het zijn ‘meest ambitieuze en dure filmproject’. Hij zinspeelde niet op de titel of de inhoud van het project, maar voegde eraan toe dat het “Iran en de Iraniërs trots zou maken”.
De volgende maand waren de opnamen begonnen en bevestigde de minister van Cultuur en Islamitische Leiding Mohammad Hosseini dat er een film over Mohammed werd opgenomen. De film werd gedeeltelijk gefinancierd door de Iraanse regering. Mohammad Mehdi Heidarian werd aangekondigd als de producent, en Shining Light (Noor-e-Taban) was de financiële geldschieter van het project. In november 2012 werd echter gemeld dat de film de titel Muhammad’s Childhood zou dragen. Majidi was van mening dat veel moslims weinig weten over de opvoeding van de profeet. Zijn doel was om het publiek te oriënteren op de periode van Jahiliyyah (pre-islamitische tijdperk), en hoe het was voor de verschijning van de profeet. Majidi stelde het scenario zo op dat het de Quraysh-stam uitbeeldde en hoe de Profeet tegen deze achtergrond werd opgevoed, maar toch al op jonge leeftijd zeer vaste principes ontwikkelde.
De cinematograaf van de film, Vittorio Storaro, arriveerde in Iran met een 30-koppige crew. Storato aanvaardde het project nadat hij in Rome een kort gesprek over de film had gehad met Majidi. Scott E. Anderson was betrokken als supervisor van de visuele effecten. De Kroatische productie-ontwerper Miljen Kreka Kljakovic werd genoemd als art director, en Giannetto De Rossi als make-up artist. Kostuumontwerpers uit Duitsland, Kroatië en Slovenië werden in augustus 2013 gekozen.
Volgens Majidi hadden hij en een onderzoeksteam van historici en archeologen overlegd met sjiitische en soennitische geleerden uit Iran, Algerije, Marokko, Libanon en Irak om te zorgen voor een nauwkeurige weergave van de vroege jaren van Mohammed. Majidi raadpleegde ook juristen en geestelijken om zijn visie en de indrukken die hij met deze film wilde overbrengen toe te lichten. Hij ontmoette en besprak de film met Ayatollah Ali Khamenei, die de uiteindelijke film steunde en bekeek. Ali Al-Sistani, Ayatollah Wahid Khorasani, en de Iraanse filosoof Ayatullah Jawadi Amuli waren er ook bij betrokken. Majidi’s onderzoeksteam won advies in bij Soennitische Ulama, onder wie de Turkse Hayrettin Karaman. Tijdens een persconferentie voor de creatie van een logotype dat Mohammed voorstelt, verklaarde Majidi dat de film bedoeld was om elk verkeerd beeld van de Islam dat het Westen voor ogen had, te bestrijden. Het logotype werd ontworpen door kalligraaf Mohammad Jalil Rasouli. Mohammed Mahdi Heidarian, hoofd van de Noor-e-Taban Film Industry Company Production, bevestigde dat zijn bedrijf 40 miljoen dollar had uitgegeven aan de epische film.
FilmingEdit
Het merendeel van de opnamen gebeurde in het geheim en zonder enige berichtgeving, waardoor journalisten de opnamelocaties niet konden bezoeken of er verslag over konden uitbrengen. Verder sprak Majidi minder met zijn acteurs van aangezicht tot aangezicht, en moesten zij het vooral hebben van zijn assistenten. In een interview met Mumbai Mirror verklaarde Majidi dat hij voor het filmen op grote schaal te maken kreeg met veel problemen op het gebied van administratie en logistiek. Omdat 40 procent van het verhaal zich afspeelt in Mekka in de 6e eeuw, hebben Majidi en zijn team de stad nagebouwd naar hoe het 1400 jaar geleden zou zijn geweest. Er werd gefilmd op een set die was gebouwd in de buurt van de stad Qom in Iran. Later werd de locatie van de set “Prophet Muhammad Cinematic City” genoemd, vanwege de grootsheid van de structuur en het gebied. Sommige scènes met olifanten werden gefilmd in Bela-Bela in Zuid-Afrika. Ondanks de schaarse bronnen, geen schilderijen uit die periode om ons te helpen in het proces, heeft het team geprobeerd om de locatie zo historisch accuraat mogelijk te maken. Daarnaast hadden ze op andere locaties problemen met constructies, met het leveren van kostuums en dieren, het vervoeren van olifanten en het omgaan met het enorme aantal mensen tijdens de opnames, want op sommige dagen had het team bijna 3000 figuranten aanwezig op de locatie.
In het begin van de film verschijnt een bericht waarin staat dat de film zowel historische feiten als vrije persoonlijke indrukken over de Profeet Mohammed bevat. Dienovereenkomstig hebben sommige gebeurtenissen in de film niet werkelijk plaatsgevonden, maar zijn ze wel gelijk aan gebeurtenissen in de biografie van de Profeet en die zijn barmhartigheid, zegeningen en sympathie voor de hele mensheid tentoonspreiden, ongeacht of ze moslims waren of niet. Majidi verklaarde dat het doel achter het presenteren van deze scènes is om te laten zien dat het hele bestaan zowel de aanwezigheid van de profeet als zijn barmhartigheid kon voelen.
In een interview met Iranian Film Daily, werd Majidi geciteerd zeggend: “Een hele stad evenals een Mekka op volledige schaal werden tot in het kleinste detail nagebouwd.” Het script van de film toont de avonturen van Mohammed tot zijn twaalfde levensjaar. Majidi voegde eraan toe dat de film begint met Mohammed’s adolescentie, en zijn kindertijd wordt getoond door middel van flashbacks. De makers kozen voor de periode voordat Mohammed een profeet werd. Gezien de moeilijkheden en de islamitische opvattingen over het gelaat van Mohammed, verklaarde Majidi: “Het gezicht van de profeet wordt niet getoond in de film. Door zijn gezicht te verbergen maak ik het personage intrigerender voor de kijker.” Cineast Storato compenseerde de gezichtsuitdrukking door zich te richten op andere expressiemiddelen, zoals camerabewegingen met gebruik van belichting. Verder werd een andere steadicam gebruikt die zich richt op het perspectief van de profeet, naast enkele camera’s voor de rest van de cast. De framerate van de film werd verhoogd van 24 kaders per seconde naar 30 kaders per seconde om de bewegingen vloeiender te laten verlopen.
Om de controverses die aan het project vastzaten weg te nemen, zei Majidi: “De film bevat geen controverses en geen verschillen tussen de sjiitische en de soennitische standpunten.” Het verhaal eindigt met zijn reis naar Syrië en ontmoeting met Bahira.
Post-productieEdit
De post-productie werkzaamheden begonnen in München in oktober 2013. In 2014 onthulde Majidi dat de film eind 2014 klaar zou zijn en zou worden ingediend bij het Fajr International Film Festival in Iran. Medio 2014 bevond de film zich in de laatste fasen van de postproductie. In januari 2015 werd gewerkt aan de speciale effecten en de muziekcompositie. In februari 2015 was Majidi in Frankrijk om problemen met betrekking tot de sound-mix engineering op te lossen.