Mixe-Zoquean, groep van Midden-Amerikaanse Indiaanse volkeren die gebieden bewonen in het zuiden van Mexico. De Mixe-Zoquean-volkeren bestaan tegenwoordig uit de Mixe, die in het noordoosten van Oaxaca wonen; de Zoque, die voornamelijk in het noordwesten van Chiapas wonen; en de Popoluca (niet te verwarren met de Popoloca), die in het oosten van Veracruz en Oaxaca wonen, ongeveer halverwege tussen de Mixe en de Zoque. De talen van deze volkeren zijn nauw verwant, en hun culturen delen een gemeenschappelijke oorsprong.

De Mixe leven in een ruig bergachtig gebied en zijn vrij traditioneel qua cultuur en taal. De Zoque leven in een lager gelegen, meer tropisch gebied en worden snel geassimileerd in de moderne Mexicaanse cultuur. Er zijn verschillende Zoque-dialecten, maar veel Zoque hebben zich vermengd met de algemene bevolking en spreken soms alleen Spaans. De Popoluca leven in verspreide hooglanddorpen en drie laaglandsteden (Oluta, Sayula en Texistepec); die van het hoogland zijn meer afgelegen en hebben meer kans om hun moedertaal en cultuur te behouden dan de Popoluca van de stad. Elk van deze Popoluca-groepen – hoogland (of Sierra), Oluta, Sayula en Texistepec – spreekt een eigen taal.

Alle traditionele Mixe-Zoquean-volkeren zijn landbouwers en verbouwen de Midden-Amerikaanse basisvoedingsmiddelen maïs, bonen en pompoen. De graafstok (zie schoffel) is hun voornaamste landbouwwerktuig, en zij ontginnen hun land door het kreupelhout te verbranden. De meeste Mixe-Zoquean-groepen wonen in centrale dorpen met huizen van riet of leem, omringd door hun akkers. De ambachten zijn over het algemeen armzalig en onontwikkeld, maar het weven van katoen is van hoge kwaliteit. Traditionele kleding wordt nog steeds door veel vrouwen gedragen, maar in minder afgelegen gebieden komen er steeds meer confectiekleren voor in de plaats. De traditionele vrouwenkleding bestaat uit een lange rok met omslag en een overhemd of tuniek (huipil).

De religieuze traditie van de Mixe-Zoqueeërs vertoont veel parallellen met die van de Maya’s. Hoewel zij officieel rooms-katholiek zijn, beoefenen de moderne Mixe-Zoqueanen nog veel van hun vroegere rituelen en ceremonies, met inbegrip van riten voor de jacht en vruchtbaarheidsrituelen voor de landbouw. De compadrazgo, een systeem van rituele verwantschap met peetouders, is belangrijk voor hen.