Miletus, Byzantijns Palation, Turks Balat, oude Griekse stad in West-Anatolië, ongeveer 20 mijl (30 km) ten zuiden van de huidige stad Söke, Turkije. Het ligt bij de monding van de rivier Büyükmenderes (Menderes).

Vóór 500 v.Chr. was Miletus de grootste Griekse stad in het oosten. Het was de natuurlijke afzetmarkt voor producten uit het binnenland van Anatolië en had een aanzienlijke wolhandel met Sybaris, in Zuid-Italië. Miletus was belangrijk bij de stichting van de Griekse kolonie Naukratis in Egypte en stichtte meer dan 60 kolonies aan de oevers van de Zwarte Zee, waaronder Abydos, Cyzicus, Sinope (nu Sinop), Olbia, en Panticapaeum. Naast haar handel en kolonisatie onderscheidde de stad zich door haar literaire en wetenschappelijk-filosofische figuren, onder wie Thales, Anaximander, Anaximenes, en Hecataeus. Samen met de inwoners van de andere twee Ionische steden van Caria, Myus en Priene, spraken de Milesiërs een kenmerkend Ionisch dialect. Er is weinig bekend over het bestuur van de Milesiërs vóór 500 v. Chr. Aan het begin en het einde van de 6e eeuw v. Chr. werd de stad echter geregeerd door de tirannen Thrasybulus en Histiaeus.

In de 7e eeuw v. Chr. kwam Miletus in conflict met de naburige staat Lydië, en waarschijnlijk erkende het in het midden van de 6e eeuw de Lydische overheersing. In het laatste deel van de 6e eeuw kwam het onder Perzisch bestuur, samen met de andere Griekse steden van Anatolië. Rond 499 v. Chr. leidden de Milesiërs de Ionische opstand die het begin markeerde van de Grieks-Perzische oorlogen (q.v.). De stad werd in 494 door de Perzen bestormd en geplunderd. Na de nederlaag van de Perzen tegen de Grieken (479) sloot Miletus zich aan bij de door Atheners gedomineerde Deliaanse Liga. Tegen het midden van de vijfde eeuw was de stad verzwakt en verarmd door interne verdeeldheid, en in 442 werd zij in de oorlog verslagen door het naburige Samos.

Het fortuin herleefde echter snel, en de Milesiërs begonnen met de wederopbouw van hun stad op een nieuw rasterplan van het type dat in deze periode was uitgevonden door Hippodamus van Miletus. In 412 koos de stad de zijde van Sparta tegen Athene; vóór 350 regeerde Mausolus van Caria, en in 334 viel zij na een belegering in handen van Alexander. Hellenistische heersers die om invloed in Miletus streden waren o.a. de Seleucidische Antiochus IV Epiphanes en Eumenes II van Pergamum, beiden rond 170 v. Chr. Miletus behield zijn commerciële belang en kreeg speciale aandacht van de Romeinse keizers Augustus en Trajanus. In de 6e eeuw na Chr. waren de twee havens echter dichtgeslibd en werd Miletus uiteindelijk verlaten.

De ruïnes beslaan het voormalige schiereiland dat wordt bekroond door de heuvel Kalabak Tepe. De totale oppervlakte van de archaïsche stad is onbekend, maar er zijn hellenistische stadsmuren en funderingen blootgelegd. Er zijn ook uitgebreide overblijfselen van de klassieke stad uit de 5e eeuw v. Chr. tot de Romeinse keizertijd. Het Grieks-Romeinse theater en het aangrenzende Byzantijnse kasteel zijn de meest zichtbare ruïnes van de site.